عصیان بی‌گناهی

«عصر معصومیت» می‌توانست عنوان بهتری مثل «عصر مطابقت» داشته باشه، چون تم اصلیش ریاکاری رسوم طبقه‌ی بالای جامعه‌ست. اهالی این طبقه، توهم برتری نسبت به دیگران رو حفظ می‌کنن، در حالی که خودشون توسط قوانین محدودکننده زندانی شدن. این نکته‌سنجی‌ها درباره‌ی قشر بالای نیویورک در دهه‌ی ۱۸۷۰، اولین بار توسط ادیت وارتون در رمانش با همین عنوان انجام شد. کارگردان مارتین اسکورسیزی، از صدای راوی دانای کل استفاده کرده تا لحن ادبی رمان حفظ بشه. با نیولند آرچر (دنیال دی-لوئیس)، وکیل خوش‌نژاد و ثروتمند آشنا می‌شیم که نامزد می ولند (وینونا رایدر) شده، زنی جوان و باوقار که در محافظت خانواده بزرگ شده و نیولند عاشقش هست. ازدواج این دو، دو تا از بهترین خانواده‌های نیویورک رو به هم وصل می‌کنه. سنت حکم میکنه که نامزدی طولانی داشته باشن. نیولند که عاشق قوانین و نظم دنیای خودشه، خودش رو یه غیرمطابقت‌طلب مخفی می‌دونه. او ترجیح میده نامزدی کوتاه‌تری داشته باشن، اما نظراتش رو برای خودش نگه می‌داره، بی‌ضرر بازی می‌کنه و بدون اعتراض، همراه میشه و علاقه‌ی می رو به محدودیت‌ها تحسین می‌کنه. تا اینکه kuzan الن (میشل فایفر) از اروپا برمی‌گرده، جایی که با یک کنت لهستانی متقلب و آزاردهنده ازدواج کرده بود. رسوایی‌هایی که اقدامات اون کنت باعثش شده بود، حالا به الن چسبیده و بیشتر نیویورک «مهم»، نمی‌خوان باهاش ارتباطی داشته باشن. خروج الن از هنجارها به عنوان رفتاری فراتر از حد دیده می‌شه و تنها پذیرش دوباره توسط خانواده‌ی سرشناس نیولند و خانواده‌ی حتی قابل‌توجه‌تر می، به اون کمک می‌کنه تا جایگاهی هرچند کوچک اما پذیرفته‌شده در نیویورک پیدا کنه. تلاش‌های نیولند برای حمایت از الن، اشتیاقش رو نسبت به اون زن همزمان با او برمی‌انگیزه که با او هم‌عاشقی می‌کنه و هم او را پس می‌زنه، او را به سمت خودش جذب می‌کنه اما همزمان اصرار داره که ازدواجش رو با kuzin عزیزش می انجام بده. وسواس نیولند نسبت به الن، تقریباً اون ازدواج و زندگی‌ش رو هم به مخاطره می‌ندازه. پایان داستان، بینندگان رو به مقایسه‌ی ارزش ثبات و خانواده در برابر مزایای دنبال کردن اشتیاقشون دعوت می‌کنه.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره این صحبت کنند که نخبگان چگونه در "عصر معصومیت" و در زندگی واقعی، جایگاه خود را حفظ می‌کنند. در بسیاری از بخش‌های اجتماعی، مهم‌تر از اینکه شما چه شخصیتی دارید، این است که والدین‌تان چه کسانی هستند. این سوگیری چگونه به جداسازی جامعه کمک می‌کند و مانع از پیشرفت افراد شایسته‌ای می‌شود که در پایین جامعه قرار دارند؟
• نیولند خودش را یک غیرمطابق‌جنس می‌داند. آیا فکر می‌کنید او واقعا برای عشق آماده برهم زدن زندگی‌اش، طرد شدن از سوی خانواده‌اش و از دست دادن احترام گروهش بود؟
• این داستان به سادگی از زندگی نیولند به عنوان یک والد، تغییرات جهان او در پی جنگ جهانی اول و کیفیت زندگی طولانی او در ازدواجش عبور می‌کند. ما او را زمانی می‌بینیم که آزاد است تا با عشق زندگی‌اش مواجه شود. چرا فکر می‌کنید او در پایان داستان چنین رفتاری دارد؟
• به نظر شما استفاده از راوی دانای کل چگونه بر داستان تاثیر می‌گذارد و آن را بهبود می‌بخشد یا از ارزش آن می‌کاهد؟
• الن که با معیارهای امروزی کاملا مناسب به نظر می‌رسد، در طبقه و دوره خودش یک پاریا و سرکش بود. چه کار بدی باید انجام می‌داد تا طرد شود؟ از دهه 1870 تا کنون چه چیزهایی تغییر کرده و چه چیزهایی همچنان یکسان مانده است؟

نسخه‌ی ۱۹۹۳ رمان برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر ادیت وارتون که در دوره‌ی گilded Age و در نیویورک دهه‌ی ۱۸۷۰ می‌گذرد، توسط مارتین اسکورسیزی با عنوان «عصر معصومیت» به تصویر کشیده شده است. در این فیلم، ثروتمندترین و قدرتمندترین خانواده‌های نیویورک در محفل اجتماعی خود با یکدیگر مراوده دارند، با یکدیگر ازدواج می‌کنند و کسب و کار می‌کنند. پسر یکی از بهترین خانواده‌ها با دختر خانواده‌ای مشابه نامزد کرده و هر دو مشتاقانه مایل به پیروی از قواعد اجتماعی سختگیرانه‌ی طبقه‌ی خود هستند. اما زمانی که دختر عموی غیرمطیع که قبلاً از این محفل خارج شده بود تا با یک کنت اروپایی ازدواج کند، پس از رسوایی به نیویورک بازمی‌گردد، مرد دلباخته‌ی او می‌شود و این مسئله باعث می‌شود جامعه در مقابل آن‌ها ایستادگی کند و از نظم موجود محافظت نماید. در فیلم به روابط فرازناشویی اشاره می‌شود. صحنه‌های بوسیدن در حالی که کاملاً پوشیده هستند، وجود دارد. بزرگسالان در جمع‌های خود به نوشیدن الکل و کشیدن سیگار می‌پردازند.

برخی این فیلم را یکی از شاهکارهای اسکورسیسی می‌دانند، اما ریتم کند و تأکید بیش از حد بر تصاویر پرزرق و برق که جنبه‌های مادی ثروت را فتیش می‌کنند، ممکن است برای همه جذاب نباشد. وارتون برای نکات ظریف و دقیق خود در مورد عادات و وسواس‌های طبقه اجتماعی خود مورد ستایش قرار گرفت، اما استفاده از دوربین برای حرکت در اتاق‌های بزرگ چوبی، دیوارهای پوشیده از تابلوهای نقاشی و راهروهای فرش‌شده، هیجان کمتری نسبت به کلمات دقیق و بجا در یک صفحه کاغذ ایجاد می‌کند. این فیلم بر رنج شخصیت‌هایی که در دنیای ساختگی و پر از امتیازات خود، گرفتار قوانین و محدودیت‌ها هستند، تمرکز می‌کند، اما با مدت زمان دو ساعت و یک چهارم، فقط تا حدی می‌تواند ناله و شکایت از تعطیلات اجباری در خانه‌های مجلل افراد نامناسب را برای بیننده قابل تحمل کند.هنگامی که فیلم «عصر معصومیت» ساخته می‌شد، بسیاری بر این باور بودند که اسکورسیزی، فیلمسازی که اغلب به داستان‌های خشونت‌بار و جنایت‌های زیرزمینی علاقه‌مند است، انتخاب عجیبی برای کارگردانی این فیلم بوده است. اما اسکورسیزی قواعد عجیب افتخار و شرافت در جامعه‌ی نخبه‌گرای وارتون را به همان شیوه‌ای که قواعد و شرافت جهان گانگسترهای فیلم «رفقای خوب» را به تصویر کشیده، به تصویر می‌کشد. در هر دو مورد، متجاوزان مجازات می‌شوند و خیانت عمیقا ریشه دوانده است. اما تبعید از سالن‌های پرزرق‌وبرق رقص و مهمانی در مقایسه با شکنجه‌هایی مانند زانو زدن و قتل‌های بیرحمانه‌ی گانگستری، ناچیز به نظر می‌رسد. بازی دنیل دی-لوئیس در این فیلم در حوزه‌ای از استعداد بازیگری قرار دارد که بسیار فراتر از سایر بازیگران فیلم است. می‌توانید افزایش ضربان قلب او را زمانی که تنها تصور عشق ورزیدن به الن را می‌کند، حس کنید و می‌توانید شوک و ناباوری را بر چهره‌اش ببینید وقتی که متوجه می‌شود همسر بی‌ریای او، با زیرکی او را وادار به ادامه‌ی زندگی زناشویی با خود کرده است. وارتون، همانند مجموعه‌ی «داونتون ابی»، تغییرات رخ داده در زندگی ثروتمندان را به تصویر می‌کشد و آینده‌ای را پیش‌بینی می‌کند که حتی غیرقابل‌شناسایی‌تر خواهد بود. دنیای دوران کودکی او، جایی که ثروتمندان می‌توانستند آشوب و هرج‌ومرج بیرون از قلمروهای پرامتیاز خود را نادیده بگیرند، در ویرانی جنگ جهانی اول بی‌معصومیت شده بود. در اینجا صحبتی از جنگ نیست، اما در پایان فیلم، نیولند در ۵۷ سالگی خیابان‌های پاریس را قدم می‌زند، در حالی که هم جنگ بزرگ و هم بهترین سال‌های زندگی‌اش پشت سر او هستند.