جنگ عروس‌ها

دوستان صمیمی از دوران کودکی، معلم مدرسه راهنمایی اما (با بازی آن هاتاوی) و وکیل قدرتمند لیو (با بازی کیت هادسن)، یک رویای مشترک دارند: برگزاری مراسم عروسی در ماه ژوئن در هتل مشهور پلازای منهتن. وقتی هر دو زن در یک هفته نامزد می‌شوند، بلافاصله معروف‌ترین برنامه‌ریز مراسم عروسی شهر (با بازی کندیس برگن) را استخدام می‌کنند تا دو تاریخ در ژوئن را رزرو کند. همه چیز عالی است تا زمانی که عروس‌ها متوجه می‌شوند هتل پلازا به اشتباه هر دو مراسم عروسی را برای یک تاریخ رزرو کرده است، به این معنی که یکی از آنها باید محل مراسم را تغییر دهد، وگرنه هر دو مراسم در یک روز برگزار خواهد شد (فکر می‌کنید چه اتفاقی می‌افتد؟). در بیشتر فیلم، دوستان صمیمی دوران کودکی به عروس‌های رقیب تبدیل می‌شوند که سعی می‌کنند مراسم عروسی یکدیگر را خراب کنند، در حالی که نامزدهایشان (با بازی کریس پرت و استیو هویی) بی‌هدف و گیج به نظر می‌رسند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی نمایش دو شخصیت اصلی در فیلم بحث کنند. چرا آنها مراسم عروسی خود را به یک موضوع مهم تبدیل می‌کنند؟ چرا نمی‌توانند دو مراسم جداگانه در مکان‌های مختلف داشته باشند؟
• سعی در برگزاری یک عروسی رویایی چه هزینه‌ای را برای اما و لیو در پی داشت، هم از نظر احساسی و هم مالی؟ آیا این پیام خوبی است که به دختران بگوییم همه "شایسته" یک عروسی مجلل در پلازا هستند؟ چرا مراسم عروسی به‌طور کلی تا این حد اهمیت دارند؟
• رسانه‌ها چگونه ما را متقاعد می‌کنند که مراسم ازدواج به همان اندازه زندگی زناشویی مهم است؟
• والدین، با نوجوانان خود در مورد مفهوم واقعی ازدواج و اتفاقاتی که بعد از روز عروسی رخ می‌دهد صحبت کنید. شاید صحنه‌های جشن مجردی نیز بحثی در مورد رقص برهنه را آغاز کند. چه چیزی در مورد آن جذاب است؟ چرا در فیلم‌ها/نمایش‌های تلویزیونی در مورد جشن‌های مجردی نقش برجسته‌ای دارد؟

والدین باید بدانند که این کمدی، در حالی که کمی سرگرم‌کننده و به طور کلی مناسب برای نوجوانان بزرگتر است (که مطمئنا می‌خواهند آن را ببینند)، کلیشه‌های مربوط به زنان را با تأکید بر خرید، مصرف‌گرایی و درگیری بین دوستان، تقویت می‌کند. شخصیت‌های اصلی نسبتا دو بعدی هستند و به نظر می‌رسد بیشتر درگیر داشتن مراسم عروسی کامل هستند تا ازدواجی قوی. با این حال، زبان فیلم ملایم است (مانند کلمه "ass") و مسائل جنسی در حد ملایم‌تری است (مثل بوسیدن و نگاهی گذرا به سوتین و شورت در حال تعویض لباس توسط یکی از شخصیت‌ها) - اگرچه صحنه‌ای از جشن مجردی شامل رقصنده‌های مرد بدون پیراهن است. میزان مصرف الکل در فیلم قابل توجه است (به خصوص مشروبات الکلی تِکیلا) و برندهای معروفی مانند هتل پلازا، اپل، تیفانی و ورا وانگ در آن به چشم می‌خورند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت نام کنید.

جنگ عروسی فیلمی کمدی رمانتیک است که از همان فرمول‌های تکراری استفاده می‌کند و هادسون را در همان نقش‌های کلیشه‌ای که از زمان فیلم چگونه مردی را در 10 روز از دست بدهیم، در آن گیر کرده است، قرار می‌دهد. البته هاتاوی در فیلم‌های جدی‌تر و تحسین‌شده‌تری مثل راشل ازدواج می‌کند، بازی کرده است و به همین دلیل، این فیلم کمدی رمانتیک، افت قابل توجهی در کارنامه او به حساب می‌آید. البته مخاطبان هدف این فیلم، دختران جوان و زنان نامزد ازدواج، احتمالاً به این موضوع اهمیتی نخواهند داد. مراسم عروسی و جزئیات بی‌شمار آن، از کیک‌های فوندانت و لباس‌های عروسی طراحان معروف تا دعوت‌نامه‌های چاپی و شخصی‌سازی همه چیز، برای بسیاری از زنان، وسواس بزرگی است و طرفداران عروسی در میان مخاطبان، قطعاً از تماشای این فیلم لذت خواهند برد.این فیلم ۹۰ دقیقه‌ای، رویای دختران جوانی است که از ازدواج "بی‌نقص" (بخوانید: فوق‌العاده پرهزینه) رویا می‌بینند و البته لحظات خنده‌دار و حتی پیام‌هایی هم دارد. اما این پیام‌ها چه هستند، بحث‌برانگیز است. از یک سو، ایده‌ی واضح این است که بدون داماد مناسب و بهترین دوست در کنار شما، ازدواج بی‌ارزش است. اما از سوی دیگر، حس گریزناپذیری وجود دارد که ازدواج (یا زندگی زناشویی پس از آن) مگر در صورتی که در بسته‌بندی آبی تیفانی باشد، ارزشش را ندارد.