شارلی را روشن کن

چارلی (ادریس البا) روزی ستاره‌ای درخشان بود، آلبومش در صدر جدول‌های موسیقی قرار داشت و موسیقی‌اش در همه‌جا پخش می‌شد. اما این دوران خیلی وقت پیش به پایان رسید و اکنون چارلی با درآمد ناچیزش، قادر به اجاره خانه نیست و در خانه والدینش با عمه‌اش لیدیا (جوسلین جی ایسین) زندگی می‌کند. اما وقتی دوست دوران کودکی‌اش دیوید (جی جی فیلد)، که حالا یک ستاره بزرگ سینما است، به همراه همسر دی‌جی مشهورش سارا (پایپر پرابو) به شهر بازمی‌گردد و این زوج به دنبال پرستار برای دخترشان گابریل (فرانکی هروی) هستند، چارلی فرصتی برای بازگشت به دوران اوجش می‌بیند. اما تنها مشکل این است که گابریل خودش یک مشکل بزرگ است و چارلی هیچ تصوری از چالش‌هایی که در انتظارش است ندارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت خط داستانی «بچه‌ها به بزرگسالان درس زندگی می‌دهند» در سریال Turn Up Charlie صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید کودکان نوع خاصی از خرد و بینش را دارند که بزرگسالان از آن بی‌بهره‌اند؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نحوه رفتار گابریل در این نمایش و دلایل آن صحبت کنند. چرا او کارهایی که انجام می‌دهد را انجام می‌دهد؟ چرا او تنبیه نمی‌شود؟ اگر شما با بزرگسالان مثل گابریل صحبت کنید، یا برخی از کارهایی را که او انجام می‌دهد، انجام دهید، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا اقدامات او برای ایجاد تاثیر کمدی یا دراماتیک اغراق‌آمیز است؟ آیا این اقدامات واقع‌گرایانه هستند؟
• شخصیت‌های سریال Turn Up Charlie چگونه همدلی و دلسوزی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

چارلی، ستاره سابق موسیقی، فرصتی برای احیای شهرت خود می‌بیند، زمانی که به عنوان پرستار کودک برای فرزند مشکل‌دار والدین مشهور استخدام می‌شود. خشونت در این مجموعه کم و طنزآمیز است: دختری مشعل آشپزخانه را روشن می‌کند و تهدید می‌کند که با پرستار چارلی بدرفتاری خواهد کرد؛ مردی می‌گوید در جوانی وقتی شیطنت می‌کرده، با «ضرب و شتم» تنبیه می‌شده است. انتظار شوخی‌ها و اشاره‌هایی در مورد روابط جنسی و همچنین صحنه‌های عاشقانه را داشته باشید، مثل وقتی که چارلی و زنی پس از مراسم عروسی به خانه می‌روند و در تختخواب در حالی که لباس‌هایشان را درمی‌آورند، همدیگر را می‌بوسند. در صحنه‌ای دیگر، دختری ویبراتور پرستارش را می‌دزدد و آن را روی میز روشن می‌کند. زبان و فحش‌های استفاده‌شده شامل «فاک»، «شیت»، «بیچ» و موارد مشابه است. در چند صحنه، شخصیت‌ها مواد مخدر مصرف می‌کنند و در مورد حالت مستی صحبت می‌کنند. همچنین به پاب‌ها می‌روند تا غذا بخورند و نوشیدنی بنوشند، اما هیچ‌کدام مست نیستند. پیام‌های همدلی و دلسوزی واضح است و بازیگران تنوع زیادی دارند، با شخصیت اصلی رنگین‌پوست و دوستان متنوعی از نظر سن، نژاد، قومیت، جنسیت، مذهب و موارد دیگر.

این کمدی گرم و راحت‌الحلقوم به هیچ‌جا غافلگیرکننده‌ای نمی‌رود، اما شخصیت‌هایی که در دنیای آن زندگی می‌کنند، آنقدر دوست‌داشتنی هستند که به هر حال از گذراندن وقت با آن‌ها لذت خواهید برد. کودکان خردسال، البته، اغلب ابزاری برای رستگاری در روایت‌های شاد و سبک‌سری مثل این هستند، جایی که بچه‌هایی که کمتر انسان‌های واقعی و بیشتر عوامل هرج‌ومرج هستند، درس‌های مهم زندگی را به بزرگسالانی که به آن‌ها نیاز دارند، می‌آموزند. در این مورد، گابریل نمونه‌ای کتابی از بچه‌های ناخلف سینمایی است، که از اخراج کردن پرستارهایش یکی پس از دیگری لذت می‌برد. وقتی چارلی آخرین کسی است که این شغل را بر عهده می‌گیرد، او یک مشعل آشپزخانه بوتان روشن می‌کند و می‌گوید: «حالا از کجا باید شروع کنم؟»اما این کودک وحشی کوچک فقط از روی بدجنسی رفتار نمی‌کند، البته خشم او از غم عمیقش سرچشمه می‌گیرد، چون والدین مشهورش به دلیل مشغله زیاد، وقت نمی‌کنند با او بگذرانند. اینجاست که چارلی وارد می‌شود. او سرشار از صداقت و مهربانی است و خیلی زود درگیر مشکلات گابز می‌شود، با اینکه خودش هم با شکست‌های شغلی و شخصی‌اش درگیر است. احتمالاً حدس زده‌اید که هر کدام از این شخصیت‌های ناراضی، روزهای خوبی در انتظارشان است و هر کدام پاداش نهایی‌ای که شایسته‌اش هستند را دریافت می‌کنند. جادوی سریال «چارلی را روشن کن» در این است که شیرینی آن به نوعی هرگز به شربت تبدیل نمی‌شود. می‌توانست حال به هم زن باشد، اما نیست. پس طرفداران تلویزیون‌های دوست‌داشتنی، لذت ببرید.