به دنبال کودکی

دنبال کردن کودکی مستندی است که به بررسی تغییر در فرزندپروری مدرن در برخی مناطق و جوامع می‌پردازد که منجر به شلوغ شدن، ساختارمند شدن و نظارت مداوم بر زندگی بسیاری از کودکان شده است. این فیلم استدلال می‌کند که با حضور مداوم بزرگسالان با نیت‌های خوب در اطراف کودکان، که از یک سو امنیت آن‌ها را تضمین می‌کنند و از سوی دیگر برای آینده‌شان آن‌ها را تحت فشار قرار می‌دهند، فرصت استقلال و پرورش تاب‌آوری به کودکان داده نمی‌شود. روانشناسان، فعالان و والدین نگران از همه اقشار جامعه به بررسی تاثیر منفی "فرزندپروری بالگردی" و فقدان بازی آزاد بر یک نسل از کودکان می‌پردازند و در مورد اقداماتی که می‌توان برای تغییر این روند انجام داد، صحبت می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه ترویج استقلال کودکان توسط والدین و مراقبان، در عین اطمینان از ایمنی آنها، صحبت کنند. علاوه بر ایمنی جسمی، چه نگرانی‌های دیگری ممکن است برخی والدین در مورد اجازه بازی آزاد بدون نظارت به کودکان داشته باشند؟
• فرزندان: چه فعالیتی را فکر می‌کنید که می‌توانید انجام دهید اما والدینتان اجازه نمی‌دهند؟ والدین، آیا کاری وجود دارد که فرزندتان بتواند انجام دهد تا شما را متقاعد کند که آماده است؟
• چه چیزی باعث می‌شود احساس امنیت و آرامش کنید؟ چه چیزی باعث می‌شود احساس آسیب‌پذیری کنید؟ چگونه فکر می‌کنید کودکان می‌توانند تاب‌آوری و استقامت را در خود پرورش دهند؟
• آیا با فیلمسازان موافقید که بیش از حد والدین بودن منجر به افزایش اضطراب، افسردگی و خودکشی در جوانان می‌شود؟ چه عوامل دیگری ممکن است در این امر نقش داشته باشند؟
• چگونه موضوعات فیلم کنجکاوی، شجاعت، پشتکار و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این مهارت‌های مهم زندگی هستند؟

والدین باید بدانند که تعقیب دوران کودکی مستندی است که از کودکان آزاد و بدون محدودیت حمایت می‌کند، کودکانی که زمان آزاد زیادی بدون نظم و ترتیب مشخص دارند و استقلال بیشتری به دست می‌آورند. این فیلم استدلال می‌کند که والدین با نیت خیر، که نگران ایمنی و آینده فرزندان خود هستند، در نهایت بیش از حد در زندگی آنها دخالت می‌کنند، و این منجر به فقدان مهارت‌های ضروری زندگی در کودکان می‌شود. آموزگاران و فعالان حاضر در فیلم، والدین هلیکوپتری را به عنوان دلیل افزایش اضطراب، افسردگی و خودکشی در دوران کودکی معرفی می‌کنند، و فیلم به تلاش یک زن جوان برای خودکشی و مشکلات بعدی او با اعتیاد اشاره دارد. نگاهی به گذشته وجود دارد که به سبک "در زمان ما" به این موضوع می‌پردازد که چگونه کودکان در برخی مکان‌ها و جوامع، روزها در خارج از خانه بازی می‌کردند بدون اینکه والدین واقعا بدانند دقیقا کجا هستند، و به طور مختصر به این موضوع اشاره می‌شود که چرا این موضوع تغییر کرده است (نکته: اخبار 24 ساعته و کارتون‌های شیر). به طور کلی، محتوای مبهم و نامشخص بسیار کمی وجود دارد، اما بزرگسالان درباره شباهت‌های بین رابطه جنسی و بازی صحبت می‌کنند (یعنی "شما نمی‌خواهید والدینتان تماشا کنند!"). همانطور که این جمله نشان می‌دهد، این مستند بیشتر برای والدین است تا کودکان، اما قطعا آغازگر یک گفتگوی مهم است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

وقتی اتفاق بدی برای بچه‌ها می‌افتد، واکنش ناخودآگاه سرزنش والدین است -- و این مستند هم همین کار را می‌کند. این مستند تلویحاً والدین را مقصر می‌داند که بسیاری از بچه‌های امروزی از اضطراب و افسردگی رنج می‌برند و نرخ خودکشی در حال افزایش است. چرا؟ چون خیلی مراقب بچه‌ها هستند. خیلی زیاد. بنابراین، در حالی که مستند «تعقیب کودکی» آگاهی‌بخش و در نهایت ارزش تماشا کردن را دارد، اما همچنین به عنوان یک معیار قضاوت عمل می‌کند. بسیاری از والدین با اضطراب آن را تماشا می‌کنند تا ببینند چقدر خوب هستند، دست‌هایشان را به هم می‌مالند: «آیا من بچه‌ام را خراب کرده‌ام؟» با این حال، ساخت فیلمی که اثرات منفی هلیکوپتری و برف‌پاک‌کنی والدین را بررسی می‌کند، از دیدگاه فیلم‌سازی هوشمندانه است، چون دقیقاً این نوع والدین هستند که به دنبال آن خواهند بود و آن را تماشا خواهند کرد.فعالان مدنی که در اینجا گرد هم می‌آیند تا استدلال کنند که کودکان به زمان آزاد بیشتری و نظارت کمتر بزرگسالان نیاز دارند، اشتباه نمی‌کنند، اما لزوماً ۱۰۰٪ درست هم نیستند در ادعای خود که والدین بالگرد (والدین بیش از حد مراقب) دلیل افزایش نرخ اضطراب، افسردگی و خودکشی هستند. این فیلم آمار و ارقامی را ارائه می‌دهد که مطمئناً باعث نگرانی بیشتر والدین نگران خواهد شد، اما عوامل دیگری را که می‌تواند منجر به این مسائل شود، نادیده می‌گیرد، مانند اینکه کودکان امروزی در دنیای پس از ۱۱ سپتامبر بزرگ می‌شوند، جایی که تیراندازی در مراکز خرید، سینما و مدارس احساس رخداد روزانه دارد؛ جایی که پیشرفت‌های فناوری باعث شده است که تقریباً غیرممکن باشد از قلدری و آزار و اذیت ۲۴ ساعته فرار کرد؛ و جایی که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند زندگی دیگران را بهتر از زندگی خودتان جلوه دهند. دو کارشناس که بیشترین زمان نمایش را دارند، لنور اسکینازی، مادری است که پس از اجازه دادن به فرزند ۹ ساله‌اش برای سوار شدن به مترو به تنهایی در منهتن، به عنوان "بدترین مادر جهان" برچسب خورد، و جنویو ایسون، مادری مرفه است که دخترش اقدام به خودکشی کرد و به دلیل مشکلات اعتیاد، کالج را ترک کرد. اسکینازی جنبش کودکان آزاد را بنیان نهاد، اما ارزش توقف دارد تا درک کنیم که این جنبش از بدنام شدن او و جستجویش برای اثبات حقانیتش سرچشمه گرفته است. مادر مهربان ایسون، در همین حال، در جستجوی پاسخ‌هایی بود در مورد اینکه چرا دخترش با چنین مشکلاتی روبرو است، و - همانطور که زنان شناخته شده‌اند - خودش را مقصر می‌دانست. بنابراین، دو موضوع کلیدی فیلم دلایل بسیار شخصی دارند تا ثابت کنند که راه حل را یافته‌اند. ایده‌ای که به کودکان فضای بیشتری برای نفس کشیدن، بازی، رشد، استقلال و خودگردانی می‌دهد، بهبودی رفاه آنها را افزایش می‌دهد، غذای فکری عالی را ارائه می‌دهد، اما اینها تکه‌های کوچک هستند، نه یک وعده کامل.