فرزندان جام قهرمانی

تروفی کیدز مستندی است که سه داستان را گردآوری و گسترش می‌دهد که ابتدا در مجموعه ورزشی اچ‌بی‌او، استیت آف پلی، تهیه‌کننده اجرایی پیتر برگ به نمایش درآمد. این فیلم پنج والدین عاشق ورزش را دنبال می‌کند که برای تبدیل کردن فرزندانشان به ستاره‌های ورزشی (یا حداقل دریافت بورس تحصیلی در دانشگاه‌های سطح یک) از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند. دو پدر ده‌ها هزار دلار در پسران بسکتبالیست دبیرستانی خود سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ یک مادر معتقد است که با خدا عهدی بسته تا به پسران دوقلویش کمک کند تا بهترین بازیکنان تنیس دونفره در کشور شوند؛ یک پدر از طبقه متوسط، آینده‌ای درخشان و پرسود برای دختر گلف‌باز جوانش متصور است و حتی او را با تایگر وودز مقایسه می‌کند؛ و یک پدر ورزشکار سابق، پسرش را در یک مدرسه خصوصی برتر ثبت‌نام می‌کند تا در یک برنامه فوتبال سطح بالا بازی کند و بعد از هر تمرین یا مسابقه او را مورد انتقاد قرار می‌دهد. فیلمسازان در این مستند نشان می‌دهند که چگونه فشار شدید و انتظارات والدین بر کودکان تأثیر می‌گذارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت مستندهای ورزشی صحبت کنند. آیا برای لذت بردن از «تروفی کیدز» لازم است چیزی در مورد فوتبال، بسکتبال، تنیس یا گلف بدانید (یا حتی دوست داشته باشید که بازی کنید)؟ چرا یا چرا نه؟
• درباره رابطه والدین و فرزندان چه فکری می‌کنید؟ کدام تعامل والد-فرزند سالم‌تر به نظر می‌رسید؟ کدام یکی به نظر نیاز بیشتری به کمک داشت؟ فکر می‌کنید آیا کسی که در فیلم حضور داشت می‌توانست تغییر کند یا می‌خواست تغییر کند؟
• کدام رفتار در فیلم را قلدری می‌دانید؟ آیا تاثیر قلدری وقتی توسط یک بزرگسال انجام شود، با زمانی که توسط همسالان کودک انجام شود، متفاوت است؟
• یکی از والدین می‌گوید کلید موفقیت در این است که فرزندتان به «رویای» والدینش باور داشته باشد؛ آیا این روشی است که باید برای تصمیم‌گیری در مورد مشارکت در ورزش‌ها به کار برد؟ شانس موفقیت کودکان در ورزش‌های حرفه‌ای چقدر است؟ آیا این باید هدف نهایی باشد، یا لذت بردن از ورزش مهم‌تر است؟

والدین باید بدانند که تروفی کیدز مستندی است که به مجموعه مستندهای ورزشی اچ‌بی‌او اسپورتز به نام استیت آف پلی بسط داده شده است. این مستند به کارگردانی پیتر برگ، کارگردان سریال فرایدی نایت لایتس، داستان چند خانواده را دنبال می‌کند که در مجموعه اصلی به آن‌ها پرداخته شده بود. مجموعه اصلی بر والدینی تمرکز داشت که درگیر مدیریت ریزبینانه و وسواس‌گونه فرزندان خود در ورزش‌های رقابتی بودند، گاهی تا حد افراطی و شگفت‌انگیزی که باعث می‌شد والدین به مربیان و حتی فرزندان خود حمله کنند. والدین در این مستند بسیار بی‌ثبات و عصبانی هستند و در طول بازی‌ها و مسابقات، الفاظ زشت و ناسزاهایی مثل فاک، مادر فاکر، احمق و ... را به کار می‌برند، گاهی اوقات به سمت فرزندان خود. همچنین چند نظر بی‌ادبانه هم در این مستند وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب‌های فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

تروفی کیدز یک مستند جذاب و تکان دهنده است که به بررسی افراطی والدین در مورد فرزندان خود می پردازد، زمانی که واقعاً معتقدند فرزندانشان استعداد لازم را برای تبدیل شدن به نه فقط یک ورزشکار خوب، بلکه یک ورزشکار فوق العاده دارند. یک پدر شغل خود را رها کرد تا بر روی حرفه بسکتبال پسرش تمرکز کند و اعتراف می کند که معادل دو لامبورگینی را برای آموزش شخصی و تیم های برتر پسرش هزینه کرده است. این بازیکن سابق کالج پسر تازه واردش را مجبور می کند تا بعد از تمرین فوتبال معمولی، بازی ها را تمرین کند و ویدئوهای تیم های مخالف آینده را مطالعه کند. پدر طلاق گرفته همچنین فرزندش را سرزنش می کند و او را پسر مامان و زن خطاب می کند، زیرا عمدتاً توسط مادرش بزرگ شده است.تروفی کیدز بیش از یک مستند، داستان هشداردهنده‌ای است در مورد نحوه تربیت فرزند. به جز مادر مذهبی که معتقد است دوقلوهایش از طرف خدا مقدر شده‌اند که قهرمان تنیس شوند، والدین همه آزاردهنده مربیان، داوران و به نوعی حتی فرزندان خود هستند. پدر قهرمان گلف نوجوان (که پشت سرش او را "کوچولوی گستاخ" خطاب می‌کند وقتی در یک تورنمنت ضربه بدی می‌زند) به والد دیگری می‌گوید که آرزو می‌کند مثل دهه 1970 بود، وقتی والدین می‌توانستند بچه‌ها را تا هر جا که می‌خواستند هل بدهند. در عصری که داستان‌ها به طور معمول در مورد والدینی که از بازی‌ها منع می‌شوند (در مستند هم اتفاق می‌افتد) و مربیان قلدر، تروفی کیدز یادآوری می‌کند که آرام بمانید و به خاطر بسپارید که مهم نیست فرزندتان چقدر در مورد یک ورزش احساساتی است، باز هم یک بازی است.