جنگجوی سفید ماسایی

در مستند جنگجوی ماسایی سفید، فیلمساز مستند بنیامین آیکر فرصتی فوق‌العاده به دست آورده است: او توسط جنگجویان ماسایی دعوت شده تا مانند آن‌ها زندگی کند و آموزش ببیند تا به یک جنگجو تبدیل شود، اولین باری که از یک مرد سفیدپوست چنین درخواستی شده است. آیکر به همراه گروه فیلمبرداری به قسمت شمالی سرنگتی سفر می‌کند و شروع به فرو رفتن در زندگی ماسایی‌ها می‌کند. او مانند آن‌ها لباس می‌پوشد، سنت‌ها و اعتقاداتشان را یاد می‌گیرد و یاد می‌گیرد مانند یک ماسایی شکار کند و بازی کند. او حقایق شگفت‌انگیزی در مورد ماسایی‌ها، یکی از آخرین قبایل نسبتا منزوی در سیاره زمین، یاد می‌گیرد. آن‌ها بازی را به جنگ ترجیح می‌دهند، حیوانات وحشی را شکار نمی‌کنند و گله‌های حیوانات را نگه می‌دارند. آن‌ها همچنین هرگز شکار غیرقانونی نمی‌کنند و در فیلم نشان داده می‌شود که با نگهبانان جنگل همکاری می‌کنند وقتی به تله‌ای از یک شکارچی غیرقانونی برمی‌خورند. آن‌ها همچنین در زمان سختی یک بز را از یک روستای نزدیک می‌دزدند، بدهی‌ای که به زودی پس داده می‌شود. در طول این مسیر، آیکر قدردانی و عشق عمیق‌تری نسبت به جنگجویان ماسایی پیدا می‌کند و محدودیت‌های خود را در تبدیل شدن به یکی از آن‌ها یاد می‌گیرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مستندها صحبت کنند. این مستند در مقایسه با مستندهای دیگری که دیده‌اید چگونه است؟
• این فیلم چگونه باورهای احتمالی مردم در مورد ماسایی را به چالش می‌کشد؟
• چگونه این فیلم به بررسی مسائلی مانند شکار غیرقانونی پرداخت؟ چگونه می‌توانید بیشتر در این باره بیاموزید؟

والدین باید بدانند که مستند جنگجوی ماسایی سفید در سال ۲۰۱۹، فرصتی را برای اولین بار به یک مرد سفیدپوست می‌دهد تا تبدیل به یک جنگجوی ماسایی شود. این مستند شامل صحنه‌هایی است که ممکن است برای کودکان، دوستداران حیوانات و افراد حساس دشوار باشد، از جمله صحنه‌های گرافیکی از کشتن حیوانات و خشونت در طبیعت. ماسایی‌ها یک گوسفند را می‌کشند و سپس خون آن را از گلوی بریده‌اش می‌نوشند؛ جسد گوسفند را در حال قطعه قطعه شدن نشان می‌دهد. یک شیر به گاو حمله می‌کند و آن را می‌کشد. به جز این صحنه‌ها، این مستند معرفی‌کننده فرهنگ ماسایی است و باورهای رایج در مورد یکی از آخرین قبیله‌های تقریبا منزوی در جهان را به چالش می‌کشد. این مستند می‌تواند بحث‌هایی را در میان خانواده‌ها در مورد تفاوت‌های فرهنگی و اشتراکات بشریت، فارغ از پیشینه آنها، برانگیزد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این مستند به خودی خود جالب است. اولین مرد سفیدپوستی که دعوت می‌شود تا به جنگجویان ماسایی بپیوندد و مثل آنها زندگی کند، قطعاً ارزش ذاتی دارد. این مستند احتمالاً به اندازه هر چیز دیگری، نگاهی کلی به فرهنگ ماسایی است. ما یاد می‌گیریم که آنها چطور بازی را به جنگ ترجیح می‌دهند، چطور حیوانات وحشی نمی‌خورند، و چطور زمان را درک می‌کنند. همچنین لحظات طنزآمیزی هم وجود دارد، مثل جایی که یک پزشک سنتی به جای گفتن سخنان اسرارآمیز، می‌گوید که می‌خواهد آبجو بخورد. بنیامین آیکر، مستندسازی که دعوت شده تا به ماسایی‌ها بپیوندد، در صحنه‌ای در مواجهه با خطر در کمین، به صورت درختی که شکارچیان گوشتخوار در آن پنهان شده‌اند، با محدودیت‌های شجاعت خود در طبیعت وحشی روبرو می‌شود و ترجیح می‌دهد در جیپ سوار شود.اگر مشکلی کلی در مورد مستند جنگجوی ماسایی سفید وجود داشته باشد، این است که این مستند به جای تأمل عمیق‌تر، به ارائه‌ی نگاهی کلی بسنده می‌کند. یکی از دلایلی که ماسایی‌ها ایچر را دعوت می‌کنند تا به آن‌ها بپیوندد، این است که دنیا بتواند ببیند آن‌ها چگونه زندگی می‌کنند، زیرا آن‌ها نگرانند که شیوه‌ی زندگی منزوی آن‌ها در حال ناپدید شدن است. ما این نگاه کلی را به وفور در مستند می‌بینیم، اما اطلاعات نسبتاً کمی در مورد این که این موضوع چه معنایی برای هم "جنگجوی ماسایی سفید" و هم دنیا در کل دارد، وجود دارد. احساس می‌شود که مستند نیاز به بیش از یک تغییر از لباس رسمی به لباس جنگجویی و نوشیدن خون گوسفند دارد. این مستند از جهاتی جالب است، اما احساس می‌شود که باید بیش از آنچه ارائه شده، وجود داشته باشد.