سنت جان

ورموود، مجموعه‌ای مستند-درام شش قسمتی به کارگردانی ارول موریس، فیلمساز مشهور، است که به مرگ مرموز یک دانشمند غیرنظامی در دهه ۱۹۵۰ در یک آزمایشگاه تحقیقاتی نظامی می‌پردازد. در سال ۱۹۵۳ فرانک اولسن ظاهراً با پریدن از پنجره هتلی در شهر نیویورک خودکشی کرد. تا سال ۱۹۷۵ خانواده اولسن، با انتشار گزارش کمیسیون ریاست‌جمهوری در مورد فعالیت‌های سیا در داخل ایالات متحده (یا گزارش راکفلر)، متوجه شدند که فرانک در اثر شرکت ناخواسته در یک آزمایش دارویی سیا با استفاده از ال‌اس‌دی جان باخته است. اما در طول سال‌ها، حقایق مربوط به مرگ او آشکار نشده و این موضوع باعث شد تا اریک، پسر اولسن، زندگی بزرگسالی خود را وقف کشف کل داستان کند. مصاحبه‌های مفصل با اریک اولسن و تصاویر آرشیوی رسانه‌ای جزئیات نگران‌کننده‌ای را در مورد پنهان‌کاری سیا آشکار می‌کنند. دراماتیزه‌سازی‌هایی با حضور بازیگرانی مانند پیتر سارسگارد و مولی پارکر، بازسازی‌هایی از اتفاقاتی را که ظاهراً پیش از مرگ دانشمند رخ داده، ارائه می‌دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد توطئه‌ها صحبت کنند. مردم چه احساسی دارند وقتی که دولت‌شان متهم به انجام فعالیت‌های غیراخلاقی یا غیرقانونی می‌شود یا مشخص می‌شود که درگیر چنین فعالیت‌هایی بوده است؟ چرا یک دولت اسرار خود را مخفی نگه می‌دارد؟
• در سراسر جهان، دولت‌ها اغلب در عملیات‌هایی شرکت می‌کنند تا منافع کشورهای خود را حفظ کنند. آیا هدف وسیله را توجیه می‌کند؟
• تفاوت مستند و مستند درام در چیست؟ اگر در فیلم ورمود از بازیگری برای روایت داستان استفاده نمی‌شد، چه تأثیری بر داستان می‌گذاشت؟

وورمود یک مستند درام تاریک در مورد مرگ یک دانشمند نظامی غیرنظامی در دهه ۱۹۵۰ و تلاش‌ها برای کشف حقایق پیرامون آن دهه‌ها بعد است. خودکشی و آزمایش با داروی ال اس دی از موضوعات اصلی آن است، همچنین تاکتیک‌های مخفیانه‌ای که توسط سیا در طول جنگ سرد استفاده می‌شد. کلماتی مانند «لعنتی» و «جهنم» شنیده می‌شود. با توجه به موضوع، بیشتر نوجوانان جذب آن نخواهند شد و برخی از بینندگان آن را ناراحت‌کننده خواهند یافت، اما طرفداران توطئه از سبک داستان‌گویی منحصر به فرد آن لذت خواهند برد.

این مجموعه مستند تاریک که به سبک کولاژ ساخته شده، ترکیبی از مصاحبه‌ها، تصاویر رسانه‌ای و بازسازی‌های بازیگران (از رویدادهای احتمالی خیالی) است که یک مستند منحصر به فرد اما نگران‌کننده را خلق می‌کند. داستان بین سال‌های ۱۹۵۳ و ۱۹۷۵ در رفت و برگشت است تا آنچه برای فرانک اولسن و خانواده‌اش اتفاق افتاد را فاش کند و در عین حال تأخیر دولت آمریکا در پاسخ به مرگ او را برجسته می‌کند. گفتگوهای معاصر با اریک اولسن و وکیلش، که بیشتر آنها نشان می‌دهد چگونه در تلاش برای به دست آوردن پاسخ‌ها بوده‌اند، به درک این لحظات در بستر تاریخی کمک می‌کند.تجسمات داستانی رنج فرانک اولسن، از جمله واکنش‌های پارانوئید ادعایی او به داروهایی که به او داده شده بود، و تلاش‌های سیا برای دستکاری او در حالی که در حال مبارزه بود، مملو از لحظات شرورانه است. افشاگری‌های کمتر تئاتری از تاکتیک‌های پنهان جنگ سرد سیا، از جمله آزمایش‌های دارویی غیرقانونی و جاسوسی، به همان اندازه آزاردهنده است. Wormwood تماشایی جالب است، اما پرسش‌های بیشتری را مطرح می‌کند تا پاسخ‌ها، و به همان اندازه سرگرم‌کننده است که آموزنده.