داستان من را بگو

داستان من را بگویید، کلماتی بودند که رایان ۱۴ ساله در یادداشت خود قبل از خودکشی برجای گذاشت. پدرش، جیسون رید، به احترام آرزوی پسرش با بازماندگان خودکشی، متخصصان پیشگیری و متخصصان سلامت روان ملاقات می‌کند تا به والدین دیگر توضیح دهد که چرا در دهه گذشته ۷۰ درصد به خودکشی نوجوانان افزوده شده است و والدین و مراقبان چه کاری می‌توانند برای کمک به کودکان در بحران انجام دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خودکشی نوجوانان صحبت کنند. این موضوع بسیار دشوار است، اما موضوعی است که باید مورد توجه قرار گیرد. چه چیزی باعث می‌شود برخی افراد فکر کنند که این تنها گزینه آن‌هاست؟ تصمیم آن‌ها چه تأثیری بر دوستان و خانواده‌شان دارد؟ کودکان در شرایط بحرانی از چه کسی می‌توانند کمک بگیرند؟
• ریان مورد آزار و اذیت قرار نگرفت؛ او افسرده بود. آیا فکر می‌کنید استفاده از دستگاه‌ها و رسانه‌های اجتماعی می‌تواند بر سلامت روان کودکان تأثیر بگذارد؟
• جکسون در مورد نقش خود به عنوان یک «رفع کننده» و نحوه جذب افسردگی دیگران صحبت می‌کند. آیا ممکن است بیش از حد همدلانه باشید؟ برای محافظت از سلامت عاطفی خود در حالی که دوست خوبی برای دیگران هستیم، چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
• در مورد شجاعت و فروتنی افرادی که در «داستان من را بگو» مصاحبه شده‌اند، صحبت کنید. چرا فکر می‌کنید آنها احساس می‌کردند که صحبت کردن مهم است؟ چگونه این فیلم اهمیت ارتباط را نشان می‌دهد؟
• چندین بار گفته شده است که صحبت کردن در مورد خودکشی با کودکان باعث افزایش موارد خودکشی نمی‌شود. اما افکار خودکشی، خودآزاری و حوادث پس از انتشار سریال 13 Reasons Why افزایش یافت، اگرچه مشخص نیست که آیا این سریال نت‌فلیکس علت آن بوده است. نظر شما چیست؟ چگونه می‌توان این موضوع را برای پیشگیری مطرح کرد بدون اینکه به عنوان یک گزینه ارائه شود؟ آیا می‌توان خودکشی را در رسانه‌ها جذاب جلوه داد؟

والدین باید بدانند که «داستان من را بگو» مستندی در مورد پیشگیری از خودکشی است که هدف آن کمک به خانواده‌ها برای درک دلایل افزایش خودکشی در میان نوجوانان است. این مستند داستان جیسون رید، پدری داغدار را روایت می‌کند که پسر ۱۴ ساله‌اش، رایان، به زندگی خود پایان داد، علی‌رغم اینکه رابطه‌ای صمیمی با پدرش داشت، جیسون پدری دلسوز و فعال بود و رایان می‌دانست که مورد عشق قرار دارد. در حالی که جیسون سعی در درک دلایل افزایش خودکشی در میان نوجوانان ۱۰ تا ۱۷ ساله دارد، فیلم به ارتباط بین استفاده از دستگاه‌ها/رسانه‌های اجتماعی و سلامت روان نوجوانان می‌پردازد. اطلاعات ارائه شده در این مستند توسط متخصصان پیشگیری از خودکشی، متخصصان سلامت روان و بازماندگان خودکشی، جدید و متفاوت است: خانواده‌ها می‌توانند مشاوره ارزشمند و عملی در مورد نشانه‌هایی که باید به دنبال آن باشند دریافت کنند و ممکن است استراتژی فرزندپروری خود را بازبینی کنند. جزئیات روش‌های خودکشی به اشتراک گذاشته نمی‌شود، اما گفتگویی در مورد خودزنی وجود دارد. قبل از تماشای فیلم، محتوای آن را بررسی کنید، اما ممکن است تماشای این فیلم با فرزندان‌تان (از جمله نوجوانان) مفید باشد، زیرا نشان می‌دهد که نوجوانان چگونه احساسات تنهایی، ناامیدی و بی‌امیدی خود را ابراز می‌کنند و اینکه چگونه ممکن است کسی بتواند به آنها کمک کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

دیدن این مستند ۸۵ دقیقه‌ای واقعا می‌تواند جان یک کودک را نجات دهد. جیسون رید فکر می‌کرد همه کار را درست انجام داده است — او رابطه‌ای سرگرم‌کننده، عاشقانه و صمیمی با رایان داشت — و با مرگ رایان کاملا شوکه شد. برخی مستندهای مشابه بر این موضوع تمرکز می‌کنند که به زندگی کودک از دست رفته معنا ببخشند، اما در اینجا، جیسون به دنبال پاسخ‌های اساسی است. او با ماری‌آنجلا آبهو، عکاس خبری که سرپرستی پروژه‌ای را بر عهده دارد که داستان‌های از دست دادن را جمع‌آوری می‌کند، همکاری می‌کند. او جیسون را در مسیرش راهنمایی می‌کند تا دیدگاه‌های متفاوتی را از زبان هم جوانان که اقدام به خودکشی کرده‌اند و هم والدینشان بشنود، که هر دو دیدگاه‌های مفیدی را ارائه می‌دهند. قابل توجه است که بچه‌ها واقعا خود را باز می‌کنند و احساسات خام خود را از ناتوانی در فرار از مکان‌های تاریک که در آن‌ها زندگی کرده‌اند، به اشتراک می‌گذارند. واضح است که آن‌ها تمام شجاعتی را که دارند جمع می‌کنند تا صحبت کنند و امیدوارند طنابی نجات‌بخش را فراهم کنند که آرزو می‌کردند کسی می‌توانست به آن‌ها ارائه دهد.جیسون با جمع‌آوری اطلاعات تجربی و مبتنی بر داده، آمار هشداردهنده و توصیه‌های دنیای واقعی ارائه می‌دهد. او و سایر افراد در فیلم لحظاتی از پردازش احساسات خود در مقابل دوربین دارند، اما هدف کلی فیلم این نیست که شما را به گریه بیندازد. هدف آن ترغیب والدین و مراقبان به بررسی رفتار فرزندان و همچنین خودشان است. جهان و نوجوانان تغییر کرده‌اند، و برخی از والدین با عوامل خطر یا علائم مشکل آشنا نیستند. کودکانی که افکار خودکشی دارند ممکن است اصلاً آن را نشان ندهند؛ ممکن است شاد به نظر برسند. و رفتاری که بسیاری ممکن است آن را به عنوان نشانه‌های بارز فرزندپروری عالی نام ببرند - ارتباط با فرزندان، حضور فعال در زندگی آنها، و اطمینان از اینکه می‌دانند مورد عشق و حمایت هستند - ممکن است برای حفظ برخی از کودکان کافی نباشد. فیلم استدلال می‌کند که به لطف رسانه‌های اجتماعی، دنیای اطراف کودکان اکنون پر سر و صداتر از زندگی آنها در خانه است - و هیچ رهایی وجود ندارد. ارتباطات تکنولوژیکی ممکن است ارتباطات شخصی آنها را فرسوده کند، که می‌تواند اثرات مضر داشته باشد. فیلم «داستان من را بگو» به صورت حرفه‌ای تولید نشده است: برخی ویرایش‌های عجیب و غریب و کندی‌هایی وجود دارد، و از برخی جنبه‌های هنری که می‌توانست آن را از سطح یک فیلم حمایتی به سطح فرهنگ عامه ارتقا دهد، برخوردار نیست. برخی از ایده‌های آن محکم و برخی در حوزه‌ای مبهم‌تر هستند، که به این معنی است که ممکن است نیاز به بررسی دقیق داشته باشند تا ببینند چگونه می‌توان آنها را به کودکان فردی اعمال کرد. اما اطلاعاتی که ارائه می‌شود بسیار قدرتمند است که تماشای آن ضروری به نظر می‌رسد.