اسب رویایی

«دریم هورس» که بر اساس داستانی واقعی ساخته شده (پیش‌تر در مستند «دارک هورس» روایت شده بود)، داستان جان ووکز (تونی کولت)، یک فروشنده سوپرمارکتی و بارتندر ولزی را روایت می‌کند که حدود ۲۰ نفر از همسایگان خود در روستای کوچک خود در جنوب ولز را متقاعد کرد تا در خرید گروهی یک مادیان سهیم شوند - با هدف پرورش اسب مسابقه خودشان. جان خالی‌نشین، شوهرش برایان (اوون تیل) و بقیه روستاییان طبقه کارگر - از جمله هاوارد دیویس (دامیان لوئیس)، مشاور مالیاتی که قبلاً عضو یک سندیکا دیگر بود - مادیانی به نام ریوبل را با قیمت فقط ۳۰۰ پوند خریداری می‌کنند و آن را در زمینی که به انجمن خود اختصاص داده‌اند، نگهداری می‌کنند. با پرداخت ۱۰ پوند در هفته توسط هر عضو، سندیکا پول کافی برای پرداخت هزینه پوشش یک اسب اصیل را جمع‌آوری می‌کند. ریوبل یک کره اسب نر به دنیا می‌آورد که گروه نام او را دریم آلیانس می‌گذارد تا به سندیکایی که تلاش می‌کنند رویای خود را محقق کنند، ادای احترام کنند. جان و برایان یک مربی مورد احترام (نیکولاس فارل) را متقاعد می‌کنند که هدایت دریم آلیانس را بر عهده بگیرد، اسبی که انتظارات را برای اسب نژادی با چنین اصالتی فرامی‌گذارد. اما درست زمانی که دریم آلیانس شروع به برنده شدن می‌کند، یک اتفاق در مسیر مسابقه ممکن است همه‌چیز را خراب کند.

• آیا خانواده‌ها می‌توانند درباره این که "جان" را الگوی خود می‌دانند، صحبت کنند؟ چه چیزهایی درباره دستاوردهای او و سندیکایش قابل توجه است؟
• چگونه جان و سندیکای کارگران با هم متفاوت بودند، چون از طبقه کارگر بودند؟ پیام این فیلم در مورد نقش اختلاف طبقاتی چیست؟
• چگونه می توان در این داستان به ویژگی های صداقت، پشتکار و کار تیمی پی برد؟ چرا این ویژگی های شخصیتی مهم هستند؟
• آیا این فیلم باعث شد تا در مورد فیلم‌های دیگری درباره اسب‌ها فکر کنید؟ برخی از فیلم‌های مورد علاقه شما در این زمینه کدامند؟

دربارهٔ فیلم اسب رؤیایی: فیلم اسب رؤیایی یک درام کمدی الهام‌بخش و بر اساس واقعیت است که داستان گروهی از مردم ولز از طبقه کارگر به رهبری جَن ووکز (با بازی تونی کولت) را روایت می‌کند که با شانس اندک خود، اسب مسابقه‌ای قهرمان پرورش می‌دهند. این داستان قبلاً در مستند 2016 اسب تاریک روایت شده بود. محتوای نامناسب کمی در فیلم وجود دارد، به جز چند فحش بریتانیایی ("بله"، "بولاک"، "بیستارد") و مقدار زیادی نوشیدن الکل (یک شخصیت به‌طور خاص همیشه یک پینت یا قوطی آبجو در دست دارد). همچنین چند کنایه‌ی جنسی وجود دارد، اما چیزی به تصویر کشیده نمی‌شود. خانواده‌هایی که این فیلم را تماشا می‌کنند می‌توانند درباره اهمیت احترام به همه مردم، صرف نظر از طبقه اجتماعی، شغل یا شرایط آنها صحبت کنند. این فیلم همچنین ارزش‌های همکاری، صداقت، پشتکار، وفاداری و تعهد را ترویج می‌کند.

فیلم‌های ورزشی که در مورد تیم‌های ضعیف اما پرامید ساخته می‌شوند، همیشه مورد پسند عموم مردم بوده‌اند و این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست. بله، فیلم «اسب رویا» تا حدودی قابل پیش‌بینی است، اما اکثر فیلم‌های این ژانر نیز چنین هستند. این فیلم با پرداختن به مسائل مربوط به نژاد (به معنای واقعی کلمه) و طبقه اجتماعی، باعث می‌شود که مخاطبان برای قهرمان غیرمحتمل داستان، دعا کنند. اگر نژادپرستی بلایای تعریف‌کننده تاریخ آمریکا است، سپس طبقه‌گرایی معادل آن در پادشاهی متحده بریتانیا است. بنابراین قابل توجه است که جَن و گروهش گروهی متواضع از صاحبان اسب هستند: روستاییانی که شغل‌های یقه‌آبی و خدماتی دارند (به جز هاوارد). این افراد کسانی نیستند که تصور کنند با زمین‌داران اشرافی در باکس‌های ویژه صاحبان اسب، معاشرت می‌کنند، اما این دقیقاً جایی است که خودشان را پیدا می‌کنند، حتی اگر با یک کیسه قوطی‌های قاچاق نوشیدنی («شامپاین ولزی»، کسی فریاد می‌زند). یوروس لین کارگردان (بهترین کارگردا شناخته شده برای کارهای برجسته تلویزیونی بریتانیا مانند دکتر هو، دره خوشحال و برودچرچ) به طور عمیق به زندگی شخصی اعضای گروه نمی‌پردازد و بیشتر بر تمایل جان برای دوست داشتن و محافظت از اتحاد رؤیایی پس از مرگ ربول تمرکز می‌کند.دریم آلیانس فقط یک اسب نیست، او نماد آرزوها و اهداف مشترک روستاییان است—فرصتی برای مردان و زنان کارگر تا به دنیای پرزرق و برق و اصیل مسابقات اسب‌دوانی نژادی ثابت کنند که گروهی از نظافتچی‌ها و کارمندان هم می‌توانند به عظمت و موفقیت دست پیدا کنند. برای این کار فقط نیاز به تعهد، کار سخت و اعتقاد به این که همه انسان‌ها شایسته احترام هستند، است. در سکانس‌های مسابقه، همانقدر که زمان به نمایش اسب‌ها اختصاص داده می‌شود، به نمایش سندیکات تماشاگر نیز اختصاص دارد—که حسی از شگفتی و هیجان گروه را در دیدن "پسر" خود در حال گذر از اسب‌های دیگر مورد علاقه نشان می‌دهد. هیچ بینشی در مورد سوارکار وجود ندارد، هیچ مونتاژ آموزشی برای تعیین لحن (به جز بازدید اولیه دریم از مربی مشهور که مشتریان دیگرش با هلیکوپتر و رنج روور می‌آیند، نه یک ون قدیمی) وجود ندارد. اگرچه مخاطبان می‌توانند بسیاری از اتفاقاتی که در داستان رخ می‌دهد را حدس بزنند، اما احساسات آن باعث می‌شود بینندگان جوان و پیر برای اسب زیبایی از یک شهر کوچک در ولز و گروهی از روستاییانی که تبدیل به قهرمانان نهایی می‌شوند، هورا بکشند.