خدا نمرده است: نوری در تاریکی

خدا نمرده است: نوری در تاریکی سومین فیلم از مجموعه فیلم‌های موفق الهام‌بخش خدا نمرده است، که بر مسائل آزار و اذیت مسیحیان و تعامل کلیسا و دولت تمرکز دارد. فیلم با حضور کشیش دیو (دیوید ای. آر. وایت)، رئیس یک کلیسا وابسته به دانشگاه دولتی خیالی هدلینگ، آغاز می‌شود که به دلیل امتناع از تحویل نسخه‌های موعظه‌هایش به زندان می‌رود. کلیسایی که کشیش دیو در محوطه دانشگاه اداره می‌کند، جنجالی شده و اعتراضات و کارشناسان خواستار حذف آن هستند. یک روز، یک دانشجوی عصبانی دانشگاه، به کلیسا خسارت وارد می‌کند و در این فرایند به طور تصادفی باعث انفجاری می‌شود که کشیش جود (بنجامین آ. اونیانگو)، دوست نزدیک کشیش دیو را که از غنا به دیدن او آمده بود، می‌کشد. با ویران شدن کلیسا، هیئت امنای دانشگاه تصمیم به تعطیلی آن به جای بازسازی می‌گیرد، بنابراین کشیش دیو از برادرش، پیرس (جان کوربت)، که یک وکیل حقوق مدنی غیرمذهبی است، کمک می‌خواهد تا در برابر این تصمیم مبارزه کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه آیا فیلم خدا مرده نیست: نوری در تاریکی دارای هدف خاصی است، صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید همه فیلم‌ها چنین هدفی دارند؟ تماشای فیلمی که عقاید متفاوتی را ترویج می‌کند چگونه است؟ چگونه با زمانی که شما با دیدگاه فیلم همذات‌پنداری می‌کنید، مقایسه می‌شود؟
• فیلم چگونه دیدگاه خود را به تصویر می‌کشد؟ آن دیدگاه چیست؟ به نظر شما مخاطب این فیلم چه کسانی هستند؟ چگونه می‌توان فهمید؟
• فیلم در مورد اعتراضات و اعتراض کردن چه می‌گوید؟ آیا با این پیام موافقید؟ چرا موافقید یا چرا نیستید؟
• چه کسانی در این فیلم الگو هستند؟ چرا؟

والدین باید بدانند که خدا نمرده است: نوری در تاریکی سومین فیلم از مجموعه موفق و الهام‌بخش خدا نمرده است. مانند فیلم‌های قبلی، این فیلم بر مسائل کلیسا و دولت تمرکز دارد؛ این بار، این مسائل حول یک دانشگاه دولتی می‌چرخد که سعی در بستن یک کلیسا در محوطه دانشگاه دارد که جنجال‌برانگیز است. اگرچه فحاشی و صحنه‌های جنسی وجود ندارد، اما شخصیت‌ها با هم معاشقه می‌کنند، دست هم را می‌گیرند و می‌بوسند، و صحنه‌هایی از نوشیدن الکل توسط دانشجویان (فنجان‌های قرمز سولو قابل مشاهده است) و همچنین نوشیدن آبجو توسط یک بزرگسال وجود دارد. همچنین صحنه‌های خشونت‌آمیز وجود دارد، از جمله خرابکاری که منجر به آتش‌سوزی و مرگ تراژیک/ترسناک می‌شود، و همچنین صحنه‌ای که یک مرد به کشیش مشت می‌زند و برعکس. در حالی که در نهایت فیلم پیامی از امید و صلح دارد، اما موضوعات ضد اعتراض/"عدالت اجتماعی" نیز به وضوح در آن دیده می‌شود، به این صورت که شخصیت‌ها ادعا می‌کنند که فرهنگ اعتراضات باعث تفرقه می‌شود به جای اینکه متحد کند و اینکه مسیحیان که از الگوی عیسی پیروی می‌کنند، به‌طور خاص صلاحیت مبارزه برای عدالت و ستمدیدگان را دارند. دیوید ای. آر. وایت و جان کوربت در این فیلم نقش‌آفرینی می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم‌های مذهبی از نظر فنی همچنان در حال پیشرفت هستند و این به لطف بازیگران حرفه‌ای و بودجه‌های بالا در تولید است. اما هنوز هم سخت است تصور اینکه کسی که مسیحی انجیلی نیست بخواهد این فیلم‌ها را ببیند. این سومین قسمت از مجموعه فیلم‌های خدا نمرده، اگرچه در ساختار کمی کمتر از دو قسمت قبلی احمقانه است، اما همچنان به تقویت این نظر در برخی محافل کمک می‌کند که کالج‌هایی که به شدت به دنبال تحمل و مدارا هستند، وقتی صحبت از مسیحیت به میان می‌آید (یا حداقل نسخه‌ای محدود از بنیادگرایی/مسیحیت انجیلی، همانطور که در فیلم به تصویر کشیده شده است) شروع به "نارحملتی" می‌کنند. استار وایت، که تهیه‌کننده این فیلم‌ها نیز هست، نقش خسته‌شده کشیش دیو را به خوبی ایفا می‌کند، کسی که آماده است برای حق کلیسای خود برای حضور در دانشگاه دولتی بجنگد/ایستادگی کند. کوربت، که در فیلم‌های مذهبی حضور مداومی دارد، در نقش برادر سکولار نیز خوب ظاهر می‌شود، کسی که مدت‌ها پیش از قضاوت مسیحی خانواده‌اش احساس رنجش کرده بود.برخی از مخاطبان ممکن است متوجه شوند که شخصیت‌های اقلیت یا می‌میرند، یا به عنوان مشاوران خردمند (همکاران کشیش) استفاده می‌شوند، یا تهدید غیرمؤمنان فرهنگ اعتراض (مثلاً جوان سیاه‌پوستی که دائماً از تلفن همراه خود برای فراخواندن همکلاسی‌ها به اعتراض از طریق رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کند) را نشان می‌دهند. هیچ‌یک از افراد رنگین‌پوست در فیلم شخصیت‌های کامل و پرداخته‌ای نیستند که مخاطب بتواند با آنها ارتباط برقرار کند، بلکه فقط بازیگرانی حاشیه‌ای با چند خط دیالوگ در میان گروهی کاملاً سفیدپوست هستند. این موضوع احساس ناراحتی ایجاد می‌کند، به‌ویژه اینکه اکثر دانشگاه‌های دولتی احتمالاً تنوع بیشتری دارند. باید به فیلمسازان تبریک گفت که حداقل کشیش سیاه‌پوست، کشیش دیو (که از احساس آزار و اذیت شکایت می‌کند) را با گفتن چیزی شبیه به "برادر، من یک مبلغ سیاه‌پوست در جنوب عمیق هستم - فکر می‌کنی چند آجر به سمت من پرتاب شده است؟" مورد خطاب قرار می‌دهد. سپس کشیش دیو عذرخواهی می‌کند. همچنین دیالوگی وجود دارد که در آن کشیش دیو خشونت و آزار و اذیتی را که مسیحیان در گذشته ایجاد کرده‌اند، می‌پذیرد، اگرچه به سرعت آن را نادیده می‌گیرد و معتقد است که این موضوع به اندازه اتفاقاتی که در حال حاضر علیه مسیحیان رخ می‌دهد، مهم نیست. تماشاگران سینما که با فرضیه فیلمسازان موافق هستند، از این درام لذت خواهند برد، اما هر کسی که معتقد نباشد مسیحیان در ایالات متحده مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، احتمالاً طرح داستان را تحقیرآمیز خواهد یافت، به‌ویژه اینکه آزار و اذیت مسیحیان در کشورهای دیگر بسیار واقعی است.