ما اکنون رشد کردیم

مالیک (بلیک کامرون جیمز) و اریک (جیان نایت رامیرز) دو دوست در سال ۱۹۹۲ در محله مسکونی کابرنی-گرین شیکاگو بزرگ می‌شوند. زندگی آن‌ها با شلیک و کشته شدن غم‌انگیز یک پسر هم‌سن و سالشان تغییر می‌کند. این اتفاق تفاوت‌های وضعیت احساسی هر پسر را آشکار می‌کند: در حالی که مالیک هنوز به امید، زندگی پس از مرگ و تصور سناریوهای بهتر برای آینده صحبت می‌کند، اریک واقع‌بین‌تر است و در بدترین حالت، نسبت به شانس داشتن آینده‌ای شادتر بدبین است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن دوستی در «ما حالا بزرگ شدیم» صحبت کنند. دوستی مالیک و اریک چگونه شکل می‌گیرد؟ چه چیزی آن‌ها را به هم پیوند می‌دهد؟
• ذهنیت اریک چگونه با ذهنیت مالیک متفاوت است؟ چه شباهت‌هایی بین آن‌ها وجود دارد؟
• فیلم چه نظری در مورد فشارهای اجتماعی که آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، به‌ویژه آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار فقیر، با آن مواجه هستند، ارائه می‌کند؟ فیلم کودکی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار را چگونه به تصویر می‌کشد؟

والدین باید بدانند که ما حالا بزرگ شده‌ایم، یک درام در مورد دو پسر سیاه‌پوست است که در اوایل دهه ۱۹۹۰ در پروژه‌های مسکونی کابرینی-گرین شیکاگو بزرگ می‌شوند. زبان محدود به کلمات جهنم، لعنتی، خدا لعنتت کند و خدای من است و هیچ محتوای قابل توجهی در مورد رابطه جنسی یا مصرف مواد وجود ندارد. اما صحنه‌هایی وجود دارد که پلیس با سیاه‌پوستان به خشونت و با سوءظن رفتار می‌کند و یک تراژدی خارج از صحنه نتیجه خشونت اسلحه است. این فیلم نگاهی چندلایه به فقر، تخیل و امید از نگاه کودکان دارد و معصومیت و جادوی توانایی کودکان در دیدن بهترین‌ها حتی در بدترین شرایط را جشن می‌گیرد. اما همچنین نشان می‌دهد که چگونه کودکان، به ویژه کودکان سیاه‌پوست، با تجربیات تروماتیک مواجه می‌شوند که باعث می‌شود خیلی زود بزرگ شوند. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام حساس، انسانیت را در مرکز داستان خود درباره زندگی سیاه‌پوستان قرار می‌دهد. به طرز شگفت‌انگیزی، ما اکنون بزرگ شده‌ایم نشان می‌دهد که صرف نظر از طبقه درآمدی یا جایگاه یک خانواده سیاه‌پوست در زندگی، همیشه امید، شادی، دوستی و تخیل وجود دارد که باید در داستان‌های باکیفیت و ظریف در نظر گرفته شود. و هر دو جیمز و رامیرز فوق‌العاده هستند و به طرز شگفت‌انگیزی کار دشوار به تصویر کشیدن مالیک و اریک را به خوبی انجام می‌دهند. آنها این کار و حتی بیشتر از آن را انجام می‌دهند و هوش هیجانی شخصیت‌های خود را به تصویر می‌کشند در حالی که با همه چالش‌هایی که زندگی به آنها تحمیل می‌کند دست و پنجه نرم می‌کنند.این فیلم همچنین به خوبی زندگی را از دید پسران نشان می‌دهد: اینکه چطور می‌تواند هنوز جادو وجود داشته باشد، حتی در جایی مثل کابرینی-گرین که به نظر بدون جادو است. دیدگاه یک پسر سیاه‌پوست در هالیوود به‌طور عمده یک قلمرو ناشناخته است، اما ما حالا بزرگ شده‌ایم استدلالی قوی برای اینکه چرا باید بیشتر از این دیدگاه ببینیم، ارائه می‌دهد، به‌خصوص وقتی که خشونت پلیس علیه مردم سیاه‌پوست—به‌خصوص مردان سیاه‌پوست—هنوز یک مسئله داغ است. شاید بتوان پیشرفت کرد اگر فیلم‌های بیشتری مثل ما حالا بزرگ شده‌ایم، با تصویر کلیشه‌ای که از مردان و پسران سیاه‌پوست در رسانه‌ها وجود دارد، مقابله کنند. این فیلم آن‌ها را به‌عنوان انسان‌هایی با پیچیدگی‌های احساسی، درست مثل هر فرد دیگری، به تصویر می‌کشد. این نکته‌ای است که واقعا نباید گفته شود، اما ما حالا بزرگ شده‌ایم آن را بیان می‌کند و در عین حال کسانی را که به مردان سیاه‌پوست با شک یا دیدگاه‌های منفی دیگر نگاه می‌کنند، شرمنده می‌کند.