نگاه من به زندگی

در کتاب «از دید من»، عکاس پیت سوزا فصل‌های مختلف زندگی‌اش را روایت می‌کند. او به سرعت از کار در روزنامه‌ها به سمت عکاسی رسمی کاخ سفید در دوران ریاست‌جمهوری رونالد ریگان از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۹ رسید. بعد از آن به روزنامه‌نگاری بازگشت و در نهایت ماموریت یافت تا از فعالیت‌های حرفه‌ای سناتور جوان ایالت ایلینوی، باراک اوباما، عکاسی کند. این اتفاق بار دیگر او را به سمت عکاسی رسمی کاخ سفید سوق داد. در این کتاب به ریشه‌های بسیاری از عکس‌های نمادین او و جزئیات شغلش پرداخته شده است. اما بعد از پایان دو دوره ریاست‌جمهوری اوباما بود که سوزا به اینستاگرام روی آورد و واقعا به شهرت رسید. او از این پلتفرم رسانه‌ای برای انتشار عکس‌هایی از اوباما استفاده می‌کند که در تضاد شدید با رفتار دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، قرار می‌گیرند. سوزا شدیدا با ترامپ مخالف است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی پرداختن فیلم به موضوعات خشونت و مرگ، به‌ویژه تیراندازی‌های سندی هوک و مرگ رئیس‌جمهور ریگان صحبت کنند. این مسائل چگونه در فیلم پرداخته شده‌اند؟ چه چیزهایی نشان داده شده و چه چیزهایی نشان داده نشده است؟ واکنش شما به این موضوعات چگونه بود؟
• بر اساس این فیلم، ویژگی‌های یک رهبر خوب چیست؟ آیا با این نظر موافقید؟ چرا بله یا خیر؟ آیا برای لذت بردن از این فیلم باید با نظرات سوزا در مورد اوباما و ترامپ موافق باشید؟
• تعاطف چیست؟ آیا برای یک رهبر، ویژگی مهمی است؟ چگونه یک رهبر می‌تواند تعاطف خود را نشان دهد؟
• آیا فکر می‌کنید پست‌های اینستاگرام سوزا تاثیری بر مردم داشته است؟ آیا آن‌ها را نوعی مقاومت یا فعالیت اجتماعی می‌دانید؟ چرا، یا چرا نه؟
• فیلم باعث شد که دید شما به ریگان یا اوباما تغییر کند؟ اگر اینطور است، چطور؟ عکس‌ها چگونه به این موضوع کمک کردند؟

والدین باید بدانند که فیلم مستند «طوری که من می‌بینم» درباره عکاس سابق کاخ سفید، پیت سوزا، است که در دوران ریاست جمهوری ریگان و اوباما کار می‌کرد. این فیلم به بررسی چند عکس نمادین از هر دو رئیس‌جمهور و عناصر رهبری خوب می‌پردازد. همچنین به مخالفت صریح سوزا با دونالد ترامپ می‌پردازد. زبان فیلم کمی نامناسب است، یک بار کلمه «لعنتی» روی یک تابلو اعتراض نوشته شده و کلمات «خراب»، «کون» و «لعنتی» هر کدام یک بار گفته می‌شوند. کشتار سندی هوک و مرگ ریگان مورد بحث قرار می‌گیرد (با چند عکس غیر گرافیکی). در بعضی از عکس‌ها، افرادی با شامپاین دیده می‌شوند و زوج‌ها به‌طور مختصر یکدیگر را می‌بوسند. این فیلم می‌توانست عمیق‌تر باشد، اما همچنان فیلمی بسیار احساسی و امیدوارکننده است (اگر دیدگاه سوزا را در مورد اوباما و ترامپ به اشتراک بگذارید) که مجموعه‌ای از عکس‌های درخشان را به نمایش می‌گذارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم اندکی نازک و یک‌سویه به نظر می‌رسد، اما به دلایل متعددی دیدن آن بسیار ارزشمند است: عکس‌های شگفت‌انگیز، فروتنی سوزا، و نگرش مثبت و امیدوارانه آن. کارگردانی توسط دون پورتر، که همچنین فیلم جان لوییس: دردسر خوب را به ما داد، قطعا می‌توانست عمیق‌تر باشد. این فیلم به‌وضوح جانبدارانه است و احتمالا اثری ماندگار نیست؛ سوزا -- و چند مصاحبه‌شونده دیگر -- به‌اندازه یا حتی بیشتر از هر چیز شخصی در زندگی سوزا، در مورد مخالفت خود با ترامپ صحبت می‌کنند. پرتره‌های او از ریگان و اوباما که رفتارهایی ریاست‌جمهوری و حرفه‌ای از خود نشان می‌دهند، برای تضاد شدید با شیوه آشفته و فریبنده حکومت‌داری ترامپ استفاده می‌شوند.اما آنچه که فیلم در جزئیات شخصی کم دارد، در صراحت و صداقت سوزی جبران می‌کند. وقتی درباره زندگی و خوش‌شانسی‌اش صحبت می‌کند، اغلب بغض می‌کند و اشک در چشمانش حلقه می‌زند. سکانسی که اوباما سوزی را به ازدواج با دوست‌دختر دیرینه‌اش تشویق می‌کند، لبخندهای بزرگی بر لب می‌نشاند و نیاز به دستمال‌های کاغذی دارد. سوزی احساساتش را آشکارا نشان می‌دهد، و عشق و احترام عمیقش نسبت به اوباما و مقام ریاست‌جمهوری به وضوح نمایان است، درست مثل خشمش نسبت به رفتار ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری. این فیلم مانند یک کتاب قهوه‌ای بزرگ در حال حرکت است و به زیبایی بهترین عکس‌های سوزی را در حالی که منشأ آنها را توضیح می‌دهد، به نمایش می‌گذارد. تصاویر آنها از مهربانی، هوش و همدلی، امید را زنده می‌کند که شاید روزی کاخ سفید دوباره به آن شکل باشد.