خانواده گلدبرگ

از نگاه آدام، پسر ۱۱ ساله (با بازی شان جیمبرون) که تقریبا هرجا می‌رود دوربین ویدیویی به همراه دارد، خانواده گلدبرگ‌ها خانواده‌ای پر سر و صدا اما دوست‌داشتنی است که عادت دارند احساساتشان را با فریاد زدن ابراز کنند. با این حال، صدای بلندشان کاملا با افراط‌های فرهنگ عامه دهه ۸۰ میلادی هماهنگ است، از عشق مادر به نام بیورلی (با بازی وندی مک‌لندن-کووی) به ورزش‌های هوازی گرفته تا علاقه برادر بزرگ‌تر به نام باری (با بازی ترو جنتیل) به موسیقی رپ. اعضای دیگر این خانواده عبارتند از پدر خانواده به نام موری (با بازی جف گرلین) که صدایش بلند است، خواهر بزرگ‌تر به نام اریکا (با بازی هیلی اورانتیا) که اخلاق تندی دارد و پدربزرگ بدخلق و هشتاد ساله به نام پاپز (با بازی جرج سگال).

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این واقعیت صحبت کنند که سریال گلدبرگ‌ها بر اساس تعاملات یک خانواده واقعی (خانواده آدام اف. گلدبرگ، نویسنده و تهیه‌کننده اجرایی) ساخته شده است. مزایای استفاده از زندگی شخصی به عنوان سکوی پرش برای الهام خلاقانه چیست؟ آیا تبدیل کردن والدین، خواهر و برادر و پدربزرگ و مادربزرگ به شخصیت‌های دو بعدی معایبی هم دارد؟ اگر زندگی خانوادگی شما در تلویزیون به نمایش درمی‌آمد، آیا مخاطبان می‌خندیدند، گریه می‌کردند یا فقط خسته و کسل می‌شدند؟
• آیا نوستالژی این نمایش از دهه ۱۹۸۰ برای بچه‌های امروزی جذاب است یا فقط برای والدینشان؟ آیا کودکی در دهه ۸۰ خیلی متفاوت از کودکی در زمان حال بود؟ آیا چیزی تغییر نکرده است؟
• چگونه گلدبرگ‌ها به عنوان الگوها اندازه‌گیری می‌شوند؟ آیا یک خانواده باید کامل باشد تا پیام مثبت را منتقل کند؟

والدین باید بدانند که سریال گلدبرگز درباره خانواده‌ای عجیب و غریب با سه فرزند است که در دهه ۱۹۸۰ در حال بزرگ شدن هستند و سن آنها از ۱۱ تا ۱۷ سال متغیر است. آنها زیاد داد و بیداد می‌کنند. بیشتر اوقات کلمات تند و تیزی مثل جهنم و لعنتی را خواهید شنید، اگرچه گاهی اوقات کلمات ناسزا و بدتری هم به صورت سانسور شده شنیده می‌شود. همچنین برخی طنزهای جنسی ملایم مرتبط با قرار ملاقات‌های نوجوانان و هورمون‌های پرخاشگر وجود دارد، و در برخی دیالوگ‌ها به نوشیدن الکل توسط شخصیت‌های نوجوان اشاره می‌شود. هرگونه خشونتی صرفاً برای خنداندن تماشاگر است و بیشتر نام برندها برای ایجاد حس نوستالژی ذکر می‌شوند.

اگر سریال سال‌های شگفت‌انگیز را دیده باشید، که در اواخر دهه ۱۹۸۰ برنده جایزه امی برای بهترین سریال کمدی شد، گلدبرگ‌ها به نظر و صدا آشنا می‌رسند -- به جز اینکه گلدبرگ‌ها سبک دهه ۱۹۶۰ سال‌های شگفت‌انگیز را با مد پرزرق و برق دهه ۱۹۸۰ و روایت نوستالژیک دنیل استرن با تفسیرهای کمی تندتر از پاتون اسوالت جایگزین می‌کند. و فریادهای زیادی. با این حال، اگرچه مانند یک نامزد امی به نظر نمی‌رسد، گلدبرگ‌ها در نهایت با شخصیت‌های به یادماندنی، پیام‌های محکم و اشاره‌های احمقانه به افراط‌های دهه ۸۰، جادو می‌کند.یکی از نکات جالب توجه این است که خانواده گلدبرگ در این سریال، الهام گرفته از خانواده واقعی آدام اف. گلدبرگ، نویسنده و تهیه‌کننده اجرایی است که در دهه 80 میلادی، در دوران نوجوانی با دوربین ویدیویی خود، لحظات زندگی مادر، پدر، برادر، خواهر و پدربزرگش را ثبت کرده است. (این موضوع در پایان‌بندی قسمت پایلوت سریال، با نمایش تصاویر واقعی فیلم‌های گلدبرگ جوان در کنار صحنه‌هایی از سریال، به وضوح نشان داده می‌شود.) این یکی از دلایلی است که خانواده گلدبرگ در سریال، با وجود سبک پر سر و صدای خود، دارای احساسات و عواطف عمیقی هستند.