فقط برای تفریح

در سریال فقط برای تفریح، مجموعه شبکه نیکلودین با موضوع فوتبال برای نوجوانان و جوانان (با تهیه‌کنندگی اجرایی ووپی گلدبرگ)، چهار دختر دبیرستانی از پیشینه‌های مختلف برای تیم فوتبال برتر نیویورک سیتی به نام ضربه‌زنندگان قدرتمند تست می‌دهند. الکسا (فرانچسکا کاتالانو)، یک تشویق‌کننده جذاب و محبوب، باید با بی‌اعتنایی و عدم درک دوستان متکبرش کنار بیاید، زمانی که تشویق‌کنندگی را رها می‌کند و به فوتبال روی می‌آورد. فردی (مالوری لو)، دختری کمتر محبوب و پسرنما، که متقاعد شده الکسا که بسیار دخترانه است، به یک تیم فوتبال تعلق ندارد، باید از پیش‌داوری‌هایش درباره الکسا دست بکشد و بپذیرد که آن دختر دیگر شخص خوبی است و بازیکن خوبی است. لورن (کتیجا پوِک)، دختری با عملکرد بالا، از تمریناتش غافل می‌شود، زمانی که دل به برادر بزرگتر الکسا می‌بازد. ویدا (جسیکا ویلیامز)، رهبر صریح‌اللهجه، با کاپیتان تیم، دانا، سر ناسازگاری دارد و متوجه می‌شود که باید برای خیر تیم، مسائل را صاف و صوف کند. این چهار نفر نامحتمل در نهایت دوستان صمیمی می‌شوند و یکدیگر را در مسائل زیادی که نوجوانان ۱۴ ساله را درگیر می‌کند، از آکنه و سینه‌های تخت تا اولین دل‌باختگی‌ها و والدین خسته‌کننده، راهنمایی می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت‌های زن اصلی این مجموعه صحبت کنند. نظر شما در مورد نحوه نمایش آنها چیست؟ آیا می‌توانید با آنها ارتباط برقرار کنید؟ چه چیزهایی در مورد آنها را دوست دارید یا دوست ندارید؟ موضوع دیگری که می‌توان در مورد آن بحث کرد، زنان در ورزش است. چرا فکر می‌کنید فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی در مورد ورزش زنان کمتر از ورزش مردان وجود دارد؟ کدام ورزش‌های زنان را دوست دارید در یک فیلم یا برنامه تلویزیونی ببینید؟

والدین باید بدانند که این نمایش، گروهی متنوع از دختران نوجوان را به عنوان الگوهایی قوی و مثبت به تصویر می‌کشد. همچنین، علاقه‌مندی‌های پسران و دختران به یکدیگر به شیوه‌ای سرگرم‌کننده و عاشقانه نشان داده می‌شود؛ و البته کمی بوسیدن هم وجود دارد، اما نه بیشتر از آن. از جنبه‌های منفی، بعضی از دختران ممکن است رفتاری خصمانه داشته باشند و حرف‌های بدی به یکدیگر بزنند.

اگرچه موضوعات کلی در فقط برای لگد زدن چیز جدیدی نیستند، دیدن یک مجموعه گرایش به نوجوانان که بر یک ورزش تمرکز دارد، به ویژه ورزشی که دختران را در مرکز توجه قرار می‌دهد، تازگی دارد. گاهی اوقات، این نمایش به نظر می‌رسد بیش از حد بر همه تیراندازی‌هایی که بین دختران اتفاق می‌افتد تمرکز دارد؛ این احتمالاً تا حدی واقع‌گرایانه است و برای ایجاد آشتی‌های دلگرم‌کننده کار می‌کند، اما وقتی بدخلقی‌ها بی‌رویه می‌شوند، کمی سخت است.همچنین، فیلمنامه کمی ضعیف است و گاهی بازی‌ها ضعیف است؛ به‌خصوص بیشتر والدین، دو بعدی و معمولی هستند. با این حال، چهار بازیگر زن اصلی دوست‌داشتنی هستند و تماشاگران قطعاً می‌خواهند بدانند که بعداً چه اتفاقی برای شخصیت‌هایشان می‌افتد و حرکات سریع فوتبالی آنها متقاعدکننده‌اند تا هر کسی بخواهد بیرون برود و کمی فوتبال بازی کند.