مرکز خرید آمریکایی

در یک مرکز خرید آمریکایی، دختری به نام آلی (نینا دوبرف) که آرزو دارد خواننده و ترانه‌سرا شود، خود را در حال عاشق شدن از پسر خوش‌سیما و مستخدمی به نام جویی (روب میس) می‌بیند، پسری با استعداد موسیقی که به نظر می‌رسد از هر نظر او را درک می‌کند. اما دختر مغرور صاحب مرکز خرید، مدیسون (آوتم رسر) نیز به جویی علاقه‌مند شده است و برنامه دارد از او به عنوان ابزاری برای فروش مجموعه جدید لباس‌های طراحی‌شده‌اش استفاده کند. در همین حین، مدیسون سعی می‌کند فروشگاه موسیقی که توسط مادر آلی (یاسمین آلرز) اداره می‌شود را تعطیل کند، زنی که خود روزگاری موسیقی‌دانی بااستعداد بود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که آیا این موزیکال می‌تواند به سرعت محبوب شده و مانند «های اسکول موزیکال» به یک فرنچایز چندرسانه‌ای تبدیل شود یا خیر. آیا این فیلم تصویری دقیق از نوجوانان و جوانان ارائه می‌کند؟ چرا یا چرا نه؟ آیا بخشی از داستان غیرواقعی به نظر می‌رسد؟ والدین همچنین می‌توانند هوشیاری رسانه‌ای کودکان خود را با پرسیدن تعداد نام‌های تجاری که در طول فیلم مشاهده کرده‌اند، آزمایش کنند -- و کدام‌ها بیش از همه جلب توجه می‌کنند. آیا فکر می‌کنید دلیل خاصی وجود دارد که برخی از برندها بیشتر از بقیه به چشم می‌آیند؟

والدین باید بدانند که ام‌تی‌وی این فیلم تلویزیونی را به عنوان پاسخی به موزیکال دبیرستانی دیزنی معرفی می‌کند، اگرچه شخصیت‌های اصلی و رابطه‌ی فیزیکی آنها (آنها یکدیگر را می‌بوسند) سن آن را کمی بالاتر می‌برد. پیام مرکزی فیلم - که وفادار ماندن به خود خوب است و فروش بد است - برای نوجوانان تأثیرپذیر پیام ارزشمندی است. با این حال، تلاش‌های زیادی برای هدف قرار دادن بینندگان جوان با قرار دادن آشکار محصولات وجود دارد: به لطف محیط فروشگاه، فهرستی از نام‌های تجاری برجسته وجود دارد. همچنین کمی روابط جنسی ملایم وجود دارد، اما زبان فیلم ملایم است.

این فیلم دوست‌داشتنی محصول ذهن خلاق همان تیمی است که موزیکال دبیرستانی را خلق کردند، بنابراین به نظر می‌رسد که برای نوجوانان و جوانان، به ویژه آنهایی که عاشق موزیکال هستند، جذاب خواهد بود. دوبرف و میس در نقش‌های رمانتیک، نه تنها جذاب هستند، بلکه دوست‌داشتنی و بااستعداد نیز هستند. هر کدام از آنها می‌توانند یک حرفه موسیقی داشته باشند (و احتمالا خواهند داشت). صدای پاپ دوبروف به ویژه بی‌نقص و یادآور میشل برانش یا ونسا کارلتون است. (صدای میس کمی بیشتر راک اند رول است، شبیه آدام پاسکال از رنت.)اگر از "هاي اسکول ميوزيکال" به دليل متن‌هاي کليشه‌اي، رقص‌هاي خودجوش و تصويري شيرين و غيرواقعي که از روابط عاشقانه دوران دبيرستان ارائه مي‌کرد، بيزار بوديد، احتمالا با تماشاي "آمريکن مال" هم مشکلات مشابهي خواهيد داشت. اما مراقب باشيد، ممکن است در حالي که اين فيلم را نقد مي‌کنيد، خودتان را در حال زمزمه‌ي يکي از آهنگ‌هاي جذاب و مسري آن پيدا کنيد!