مکس در قلمرو وحش

کارگردان اسپایک جونز و نویسنده مشترک دیو اگرز با اقتباس از کتاب جایی که هیولاهای وحشی زندگی می‌کنند، شخصیت اصلی کتاب موریس سنداک، مکس (مکس رکوردها) را گسترش می‌دهند تا دلیلی برای شیطنت‌های او در لباس گرگ ارائه دهند. او کودکی خیال‌پرداز با انرژی بی‌پایان است. اما وقتی مادرش (کاترین کینر) به نظر می‌رسد وقت کافی برای او ندارد، عصبانی می‌شود، تلاش می‌کند او را گاز بگیرد و فرار می‌کند. جنگل‌های حومه شهر او را به قایقی می‌رساند که مستقیم به جزیره‌ای مرموز می‌رود، جزیره‌ای که توسط هیولاهای وحشی ساکن شده است. برخلاف کتاب، هر هیولای فیلم نام و شخصیت متمایزی دارد: کارول ناامن (جیمز گاندولفینی)، جودیت طعنه‌زن (کاترین اوهارا)، ایرا مهربان (فارست ویتاکر)، الکساندر سوءتفاهم‌شده (پل دانو)، داگلاس خردمند (کریس کوپر) و کی‌دبلیو مهربان (لورن آمبروز). مکس هیولاها را با ادعای اینکه پادشاه است و قدرت‌های ویژه‌ای دارد، متقاعد می‌کند که او را نخورند. در ابتدا، حکومت بر جزیره برای او لذت‌بخش است — «بگذارید هیاهوی وحشی شروع شود!» — اما با گذشت زمان، مکس شروع به ناامید کردن هیولاهای ناکارآمد می‌کند و در نهایت از اینکه آن‌ها متوجه شوند او فقط یک پسر است که وانمود می‌کند گرگ است و وانمود می‌کند پادشاه است، می‌ترسد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایلی که مکس را در کتاب «جایی که هیولاهای وحشی هستند» می‌ترساند و عصبانی می‌کند، صحبت کنند. چرا او از خواهرش و مادرش عصبانی می‌شود؟ از آن‌ها چه می‌خواهد؟ در زمان حضورش در میان هیولاهای وحشی، چه چیزی در مورد خانواده‌ها یاد می‌گیرد؟
• هر کدام از هیولاهای وحشی شخصیت، نظرات و نگرانی‌های خاص خود را دارند. آیا این هیولاها نماد ویژگی‌های شخصیتی مختلف هستند؟ بچه‌ها: کدام هیولای وحشی از همه قابل‌درک‌تر بود؟
• فیلم در مقایسه با کتاب چگونه است؟ فیلم‌سازان داستان را چگونه تغییر دادند؟ آیا یک اقتباس باید دقیقاً مطابق کتاب باشد تا وفادارانه باشد؟ به نظرتان اگر فیلم برای بچه‌های کوچک‌تر بود، چه تفاوت‌هایی می‌توانست داشته باشد؟

والدین باید بدانند که اقتباس کارگردان اسپایک جونز از کتاب جایی که وحشی‌ها هستند اثر موریس سنداک برای کودکان خردسال مناسب نیست، حتی آن‌هایی که عاشق این کتاب هستند (تفاوت زیادی است بین خواندن یک داستان مصور زیبا و تماشای یک فیلم سینمایی با صحنه‌ها و صداهایی که احتمالاً یک کودک ۴ ساله را می‌ترساند). این فیلم به بررسی موضوعات بالغانه تنهایی، ناامنی و ترس از تغییر می‌پردازد، هم در خانواده انسانی مکس و هم در خانواده‌ای که او در ماجراجویی‌اش پیدا می‌کند. جزیره‌ای که مکس در آن فرود می‌آید می‌تواند ترسناک و تاریک باشد و خود موجودات وحشی هم از تهدید (تکراری) خوردن مکس ابایی ندارند و گاهی هم عصبانی و مخرب می‌شوند (و وقتی یکی از موجودات وحشی مخرب می‌شود، می‌تواند خیلی شدید باشد). این فیلم همچنین از ریتم کندتر و رویاگون‌تری نسبت به بسیاری از فیلم‌های کودکان برخوردار است و روابط و داستان‌ها همیشه به‌خوبی حل نمی‌شوند. در فیلم از برخی کلمات ملایم (لعنتی، احمق) استفاده شده و نگاهی گذرا به مکس و مادرش و دوست‌پسرش انداخته می‌شود که شراب می‌نوشند و می‌بوسند، اما در غیر این صورت درجه‌بندی PG عمدتاً به دلیل زمان‌هایی است که مکس با موجودات وحشی مرموز می‌ترسد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

معمولاً کتاب‌های محبوب کودکان با در نظر گرفتن مخاطب کودکانه ساخته می‌شوند، اما این فیلم برای بچه‌های کوچک نیست. این فیلم با ریتم آهسته و ادبی است که شما را به تأمل در مورد شادی و غم کودکی وادار می‌کند. موجودات وحشی واقعاً گروهی وحشی هستند -- آنها چیزها را می‌شکنند و ادعا می‌کنند که همه پادشاهان دیگر خود را خورده‌اند -- اما آنها همچنین قبیله‌ای بدخلق، کنایه‌آمیز و حساس هستند که با حسادت (کارول از این که KW با دو جغد به نام‌های تری و باب دوست است، متنفر است)، انزوا (الکس احساس می‌کند نادیده گرفته می‌شود) و سوءتفاهم (KW می‌خواهد همه با هم کنار بیایند) دست و پنجه نرم می‌کنند. برای پادشاه مکس همه چیز فقط سر و صدا کردن، خوابیدن روی هم و دعوا کردن با گلوله‌های خاک نیست.از نظر بصری، جایی که هیولاهای وحشی هستند، به سادگی زیبا است، چه در نمای نزدیک و غم‌انگیز مکس با چشمانی اشکبار باشد و چه در نمای گسترده از جزیره هیولاهای وحشی. شگفت‌انگیز است که چقدر هیولاهای سنداک به‌خوبی به زندگی می‌آیند و چقدر عالی رکوردز، بازیگر تازه‌کار، نقش مکس سرزنده و آسیب‌پذیر را بازی می‌کند. او واقعا درخشان است، به‌ویژه در مقابل کینر، گاندولفینی و آمبروز. و گروه صداپیشگان عالی، که در واقع با هم تمرین کرده بودند، باعث می‌شوند فراموش کنید که عروسک‌های 9 فوتی تقویت‌شده با سی‌جی‌آی را تماشا می‌کنید. موسیقی متن گیرای فیلم، ساخته کارتر برول و کارن او (خواننده اصلی گروه یِه یِه یِه‌ها)، از شاد و سرزنده به ترسناک و دلهره‌آور تغییر می‌کند و همراهی دقیقی با سفر مکس است. این فیلمی نیست که با بچه‌ها روی آن لم بدهید، همان‌طور که با کتاب این کار را می‌کنید. با این حال، متنی هنری و تاثیرگذار است در مورد طبیعت جادویی اما گاهی تنها دوران کودکی.