جشنواره موسیقی دبیرستان ها

دانش‌آموز دبیرستانی ویل برتون (گائلن کانل) که اغلب مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت، به همراه مادر مجرد و حامی‌اش (لیزا کودرو) از سینسیناتی به نیوجرسی نقل مکان می‌کند. ویل که آماده بود تا دوباره نامرئی شود، در روز اول مدرسه با دختری به نام سام (حرف "5" در نام او بی‌صدا است) آشنا می‌شود که دختری کتاب‌خوان اما زیبا و نامتعارف است و توسط ونزا هاجنز ایفا شده است. زندگی او زمانی متحول می‌شود که شارلوت (الی میچالکا)، دانش‌آموز محبوب سال آخر، به طور مرموزی با او دوست می‌شود و او را به عنوان مدیر گروه موسیقی نوپای خود استخدام می‌کند، در حالی که آنها برای شرکت در مسابقه چند ایالتی BANDSLAM برای گروه‌های موسیقی دبیرستان آماده می‌شوند. ویل به طور ناگهانی از تنهایی به سمت تعادل بین دوستی با سام، تعهدش به گروه موسیقی و شارلوت، و مسئولیت‌هایش در قبال مادرش کشیده می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قلدری و رقابت‌های اجتماعی در دبیرستان صحبت کنند. آیا این فیلم تصویری صادقانه و دقیق از این موضوع ارائه می‌دهد؟ کودکان: چگونه با قلدری و گروه‌های اجتماعی کنار می‌آیید؟
• روبرو شدن با فقدان و/یا از دست دادن والدین موضوعی سنگین است. فیلم چگونه این مضامین را به تصویر می‌کشد؟
• در این فیلم به چه سبک‌های موسیقی اشاره شده است؟ بچه‌ها: یکی از شخصیت‌های اصلی توضیح می‌دهد که چطور موسیقی پانک بر نسل‌های بعدی موسیقی‌دانان تاثیر گذاشت. چه کسی بر موسیقی‌دان مورد علاقه‌تان تاثیر گذاشت؟

والدین باید بدانند که این فیلم دبیرستانی پر از موسیقی با بازی ونزا هاجنز و الای میچالکا، دو ستاره محبوب نوجوانان، ساخته شده است، بنابراین انتظار می‌رود توجه کودکان آشنا با پروژه‌های دیزنی آن‌ها را جلب کند. اگرچه این فیلم رده‌بندی سنی PG دارد و شامل هیچ صحنه‌ای از نوشیدن الکل، سیگار کشیدن، خشونت یا الفاظ زشت نمی‌شود، اما با چند موضوع بزرگسالانه مانند قلدری، غیبت پدر، والدین مبتلا به بیماری مزمن و تلاش مداوم برای کسب موقعیت اجتماعی در دبیرستان سر و کار دارد. برای دیدن چند بوسه (هرچند نه صحنه‌های نامناسب) و تبلیغ محصولاتی از برندهایی مانند اپل/آی‌پاد و کوکا کولا آماده باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان تاد گراف، فیلم قبلی خود کمپ را با نگاهی دلپذیر به نوجوانان علاقه‌مند به تئاتر موزیکال ساخت، بنابراین جای تعجب نیست که فیلم باند اسلم (که نسبت به کمپ ملایم‌تر است) فیلمی جذاب و دوست‌داشتنی باشد. کانل به‌خوبی در نقش یک موسیقی‌دان جذاب ظاهر می‌شود و این واقعیت که او زک افران نیست، بخشی از جذابیت فیلم است (هادجنز در اینجا نقش گابریلا را بازی نمی‌کند). فیلم به شما این حس را می‌دهد که زنان جوانی به زیبایی هادجنز و میچالکا، ویل را جذاب خواهند یافت.برای والدینی که به موسیقی راک علاقه دارند، از کلاسیک تا پانک و ایندی، فیلم Bandslam موسیقی متن شگفت‌انگیزی را ارائه می‌کند، اگرچه همه آهنگ‌های فیلم در لیست رسمی قرار نگرفته‌اند. یک شوخی مکرر در مورد دیوید بویی وجود دارد که داستان را شکل می‌دهد (ویل ایمیل‌های اعتراف‌آمیز به او می‌نویسد) و در هر صحنه حداقل چند گروه موسیقی مورد بحث قرار می‌گیرند یا موسیقی‌شان پخش می‌شود. موسیقی (و عشق ویل به آن) چیزی است که فیلم را پیش می‌برد، و چه موسیقی بویی باشد، یا پانک CBGB، یا گروه دبیرستانی که ویل به‌طور متکبرانه آن را «من نمی‌توانم ادامه دهم، من ادامه می‌دهم» نام‌گذاری کرده، همه آنها عالی هستند.