آدم خوب

بت (الکسیس بلدل) ظاهراً مرد خوبی را پیدا کرده است. تامی (اسکات پورتر)، یک کارگزار سهام موفق، صبور و با احساس است و وقتی روز سختی داشته باشد، رفتارهای شیرینی از خود نشان می‌دهد. او از شغل خود در منهتن به سان فرانسیسکو منتقل می‌شود، اما مطمئن نیست که حرکت بعدی او باید چگونه باشد. تصمیم او با دوستی در حال شکوفایی با دنیل (برایان گرینبرگ)، یک شاگرد کمرو و کتابخوان تامی، که نمی‌تواند با استادان جهان در محل کار ارتباط برقرار کند، اما در میان دوستان گروه کتاب بت احساس راحتی می‌کند، تقویت می‌شود. این یک پیچیدگی است که فقط وقتی آشکار می‌شود که او شروع به پرسش در مورد اینکه تامی واقعاً کیست و نیت واقعی دنیل چیست، می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تامی و چگونگی تغییر او در طول زمان صحبت کنند. آیا این تغییر واقعی و تدریجی است، یا شخصیت واقعی او از ابتدا وجود داشته؟ دقیقاً چه کسی در این فیلم شخصیت مثبت است؟
• در محل کار تامی: آیا واقعاً فکر می‌کنید همه معامله‌گران سهام این‌گونه رفتار می‌کنند؟ آیا اغلب به این شکل به تصویر کشیده می‌شوند؟ چرا؟ آیا منصفانه است که به این شکل نشان داده شوند؟ در مورد نوشیدن‌هایشان چه فکر می‌کنید؟
• دنیال چرا در ابتدا می‌خواسته تاجر بشه؟ تامی چرا ازش حمایت کرده؟ این نقطه عطف داستان منطقی هست؟

والدین باید بدانند که این درام سرد، که پتانسیل دارد اما به آن عمل نمی‌کند، احتمالا طرفداران نوجوان الکسیس بلدل، بازیگر نقش اصلی (که با بازی در سریال دختران گیلمور مشهور شد) را جذب می‌کند، اما تم‌های بالغ آن بهتر است برای نوجوانان بزرگتر و بزرگسالان ذخیره شود. صحنه‌های برهنه در آن کم است، اما پر از فحاشی و نوشیدن الکل و بدتر از آن، شخصیت‌های زیادی که بوی شوونیسم می‌دهند. در واقع، هم مردان و هم زنان تا حدی کلیشه‌ای هستند؛ بیشتر معامله‌گران سهام به عنوان حقه‌باز و سودجو به تصویر کشیده شده‌اند و زنان، به راحتی فریب خورده و بیش از حد مشغول جفت‌گیری هستند، یا به شدت ناامید شده‌اند. برای اطلاع از فیلم‌های خانوادگی بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم قطعا جاه‌طلبانه است، اما همان‌طور که بسیاری از ساکنان منهتن شهادت می‌دهند، جاه‌طلبی فقط تا حدی پیش می‌رود. در مورد فیلم THE GOOD GUY این نکته وجود دارد: به عنوان اولین اثر جولیو دی‌پیترو به عنوان نویسنده و کارگردان، این فیلم یک ورود مطمئن است، با سبکی خاص و پر از عناصر درست برای فیلمی در مورد ساکنان بیست‌وچندساله منهتن که در کار و عشق خود را تعریف می‌کنند. زبان عامیانه معامله‌گران کاملا درست است، که با توجه به تجربه دی‌پیترو در یک شرکت سرمایه‌گذاری، تعجبی ندارد. با این حال، فیلم خیلی استثنایی نیست. برای شروع، شخصیت‌ها کلیشه‌ای هستند: همکاران تامی معامله‌گران جوانی هستند که بازی‌های سادیستی بازی می‌کنند و در بارهایی پر از زنان جذاب، شات‌های الکلی می‌نوشند. بلدیل نقش دختر شیرین نمونه (به نظر می‌رسد تنها نقش اخیر او) را بازی می‌کند؛ دوستان دخترش همگی از صحنه‌های قرار ملاقات دلسرد شده‌اند. شخصیت گرینبرگ، دنیل، هیچ مسیری ندارد؛ او در همان نقطه شروع و پایان می‌یابد. و اندرو مک‌کارتی در نقش یک رئیس پرخاشگر و بددهن ظاهر می‌شود، اما همه این‌ها فقط برای نمایش است.تامی، اگرچه کمی بهتر نوشته شده، اما هنوز شفاف است. چرا باید به اعماق برویم وقتی می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که در زیر چه چیزی قرار دارد؟ مشکل‌تر از آن، لحن فیلم است: آیا این فیلم یک داستان عاشقانه است؟ سرزنش وال‌استریت؟ رساله‌ای شرورانه در مورد قرار ملاقات؟ همه موارد فوق؟ شاید هیچ‌کدام: نسخه‌های این فیلم از همه این گزینه‌ها کم‌رنگ و سطحی است.