پناهگاه

رفیوژ بینندگان را به لافایت، جورجیا می‌برد، جایی که با کریس بکلی، کهنه‌سرباز ارتش آمریکا، ملاقات می‌کنند. او سابقه سوءمصرف مواد مخدر دارد و عضو کوکلوس‌کلان بوده. اما بعد از مدتی، با واقعیت مواجه شد و با آرنو مایکلز ملاقات کرد، کسی که وقتش را صرف کمک به بازپروری برتری‌طلبان سفیدپوست می‌کند. کریس به یک برنامه ۱۲ مرحله‌ای پیوست و شروع به رهایی از چرخه نفرت خود کرد، اما تجربیاتش در عراق و افغانستان باعث شد تا با نفرتی عمیق نسبت به اسلام و مسلمانان مواجه شود. بنابراین آرنو تصمیم می‌گیرد کریس را به هِوال کلی، مسلمان کردی که به کلارکستون، جورجیا مهاجرت کرده و به عنوان پزشک قلب و عروق کار می‌کند، معرفی کند. در ابتدا، گفتگوی این دو مرد سخت و دشوار است، اما به زودی زمینه مشترکی پیدا می‌کنند و تصمیم می‌گیرند حضوری ملاقات کنند. هِوال ۱۰۰ مایل از کلارکستون تا لافایت رانندگی می‌کند و جلسه به خوبی پیش می‌رود. در نهایت، کریس و خانواده‌اش در جشن رمضان شرکت می‌کنند و با هم متحد می‌شوند تا درباره نفرت و راه‌های مقابله با آن صحبت کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد توصیفات پناهگاه از خشونت صحبت کنند. این توصیفات چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ آیا تفاوتی بین بحث‌ها در مورد جنگ، سوءاستفاده و نژادپرستی وجود دارد؟
• آیا کریس و هه‌وال را الگو می‌دانید؟ چرا، یا چرا نه؟
• چه چیزی کریس را از دیگرانی که عضو گروه‌های برتری‌طلب سفیدپوست باقی مانده‌اند متمایز می‌کند؟ چرا او تغییر کرد؟
• چگونه مصرف مواد مخدر به تصویر کشیده می‌شود؟ چرا فکر می‌کنید سوء مصرف مواد مخدر در شهر کریس تا این حد گسترده است؟
• چگونه سیگار کشیدن نشان داده می‌شود؟ آیا آن را جذاب و دلپذیر جلوه می‌دهند؟ آیا عواقبی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که پناهگاه مستندی است در مورد یک برتری طلب سفیدپوست اصلاح شده که با یک مهاجر مسلمان کرد که در جورجیا زندگی می‌کند، دوستی برقرار می‌کند. این یک داستان جذاب با پیام‌ها و الگو‌های مثبت است. برخی از الفاظ تند در آن وجود دارد، از جمله استفاده از کلمات فاک، فاکینگ، شیت، اس، و اسکام‌هول. مردم همچنین خشونت جنگ را توصیف می‌کنند، از جمله بمباران، کشتار و جراحت. همچنین صحبت از سوءاستفاده خانوادگی، بحث در مورد تصاویر نازی و عقاید نفرت‌انگیز، یک گوزن مرده، پاشیدن خون انیمیشنی و گفتگوی مختصری در مورد اسلحه وجود دارد. انتظار می‌رود به سوء مصرف مواد مخدر و اوردوز گسترده، متامفتامین، مواد مخدر، مسکن‌ها و فنتانیل، و همچنین سوء مصرف الکل اشاره شود. یکی از شخصیت‌های اصلی گاهی سیگار می‌کشد. موضوعات شامل کنجکاوی و شفقت است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این مستند نه می‌تواند و نه وعده می‌دهد که به نژادپرستی پایان دهد، اما تصویری تکان‌دهنده از زمانی که نفرت جای خود را به درک و همدلی می‌دهد، به تصویر می‌کشد. در فیلم پناهگاه، فیلم‌سازان ارین لوین برناردت و دین بلانکنشیپ با سوژه‌ای که خواستار تغییر است، برکت یافته‌اند و در واقع فیلم اذعان می‌کند که بدون تمایل به بهتر شدن، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. سفر کریس به آن‌ها اجازه می‌دهد تا فرآیند کاهش موانع و یافتن اعتماد و امید را کاوش کنند. در یک نقطه، او پاسخ ماشه‌ای خودکار خود را به هر چیزی که مسلمانی را القا می‌کند، توصیف می‌کند، اما همچنین اعتراف می‌کند که دانش او از این چیزها فقط تا حد خدمت نظامی‌اش می‌رسد. در همین حال، هِوال در مورد این‌که چگونه به عنوان یک کرد، مورد حمله و قلدری قرار گرفته است، صحبت می‌کند، اما حس همدردی و کنجکاوی خود را حفظ کرده است.با باز بودن و دوری از قضاوت، دو مرد موفق می‌شوند. (حتی وقتی کریس پیام می‌دهد که می‌خواهد پسر جوانش را برای شکار ببرد، هِوال قضاوت نمی‌کند؛ او پاسخ می‌دهد «لذت ببرید!») اما چیزی که واقعاً در مورد فیلم پناهگاه جذاب است، تصویر دو شهر این دو مرد است. شهر لافایت، خانه عمدتاً سفیدپوست کریس، به عنوان یک منطقه فرسوده نشان داده می‌شود، با بسیاری از افرادی که بیکار هستند و مواد مخدر مصرف می‌کنند. از سوی دیگر، شهر کلارکستون، خانه هِوال، پناهگاهی برای پناهندگان است و به نظر می‌رسد که در حال شکوفایی است. این فیلم ممکن است رویکردی نسبتاً ساده‌انگارانه به مسائل بزرگ داشته باشد، اما همچنان بسیار مؤثر است.