فروست/نیکسون

در سال 1977، تهیه‌کننده/مجری تلویزیون بریتانیایی دیوید فراست (با بازی مایکل شین) با ریچارد نیکسون (با بازی فرانک لانگلا) - به راحتی یکی از جنجالی‌ترین روسای جمهور در تاریخ آمریکا - برای یک مصاحبه 28 ساعته رو در رو شد. فراست توسط منتقدان رسانه‌ای مورد حمله قرار گرفت، زیرا او را یک روزنامه‌نگار جدی نمی‌دانستند (یکی از شخصیت‌ها او را با لحنی تلخ به عنوان "مجری برنامه تلویزیونی" توصیف می‌کند که حتی برای مصاحبه پول پرداخت می‌کند). فراست با عدم توانایی در جلب سرمایه‌گذاران، اعتبار و پول خود را بر توانایی‌اش در تبدیل کردن این مصاحبه به یک رویداد تلویزیونی مهم شرط می‌بندد. برای انجام این کار، او باید اعترافی از نیکسون بگیرد، کسی که استعفای لکه‌دار به رسوایی او سه سال پیش اتفاق افتاده است. و رئیس‌جمهور نیز برنامه خود را دارد: حفظ آنچه از میراثش باقی مانده است. دو مرد، یک پیروز. چه کسی خواهد بود؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دقت تاریخی فیلم بحث کنند. چرا فیلم‌سازان ممکن است حقایق را در ساخت فیلمی بر اساس زندگی واقعی تحریف کنند؟ چگونه می‌توانید در مورد نیکسون و واترگیت بیشتر بدانید؟ والدین و نوجوانان همچنین می‌توانند در مورد دلیلی که نیکسون در ابتدا با مصاحبه با فروست موافقت کرد، بحث کنند. او از این مصاحبه چه چیزی به دست آورد؟ آیا فکر می‌کنید پوشش رسانه‌ای به طور کلی به سیاستمداران کمک می‌کند یا آسیب می‌رساند؟ چرا؟ رابطه بین رسانه‌ها و دنیای سیاست را چگونه توصیف می‌کنید؟

والدین باید بدانند که اگرچه کودکان ممکن است مشتاق تماشای این فیلم گفتاری و نسبتاً پرتنش سیاسی نباشند، اما می‌تواند به عنوان یک معرفی آگاه‌کننده برای نوجوانان (و بزرگسالان) عمل کند که می‌خواهند در مورد واترگیت و چگونگی سرنگونی یک رئیس‌جمهور در حال خدمت بیشتر بدانند. با این حال، این فیلم صد در صد نماینده رویدادهای واقعی نیست، بنابراین ممکن است به اطلاعات و تحقیقات بیشتری نیاز باشد. محتوای اصلی مورد نگرانی مقداری فحاشی (بیشتر در نیمه دوم فیلم) و برخی بحث‌های داغ بین شخصیت‌ها است. همچنین برخی تصاویر آرشیوی از ویتنام، نوشیدن و سیگار کشیدن اجتماعی و کمی نگاه‌های شهوانی/تلمیح وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

رون هاوارد کارگردان (بر اساس فیلمنامه‌ای از پیتر مورگان نویسنده فیلم ملکه) با دستان ثابت و استوار، تعادل را بین محتوای سیاسی نامتعادل و ریتم و قاب‌بندی دراماتیک ظریف حفظ می‌کند. فیلم فروست/نیکسون گفتگوها را مانند یک مسابقه بوکس به تصویر می‌کشد، با فروست به عنوان مبارزی کاریزماتیک اما تحت فشار در یک گوشه و نیکسون که از حالت محتاط و مطمئن به گوشه رینگ رانده می‌شود. این یک رویارویی قدرتمند است و فروست آماده پیروزی به نظر می‌رسد. اما آیا وقتی حریفتان اجازه می‌دهد به بینی‌اش ضربه بزنید، پیروزی است؟ یا آیا انتخاب شکست، پیروزی اوست؟ همانطور که در فیلم نشان داده می‌شود، مصاحبه نیکسون را انسانی‌تر نشان می‌دهد و در نهایت کشور به یک پایان می‌رسد، و این به لطف اوست. و نیکسون در نهایت راهش را به سمت خورشید پیدا می‌کند، هرچند کوتاه. این پایان مرتب و منظم نیست، اما فیلم به هوشمندی ابهام را در آغوش می‌کشد، که آن را جذاب و در عین حال آزاردهنده می‌کند. با وجود دو ساعت شنیدن صحبت‌های این دو مرد، ما هیچ‌کدام از آنها (یا انگیزه‌هایشان) را به طور قانع‌کننده‌ای نمی‌شناسیم.لانجلا شایسته تحسین و تمجیدی است که منتقدان از همان ابتدا که او این نقش را در نمایشنامه ایفا کرد، بر او نثار کردند. نقش نیکسون او یک رونوشت دقیق نیست، بلکه تصویری فرسوده، آزاردهنده و خیره کننده است. نقش شین به عنوان فراست و همچنین نقش کوین بیکن به عنوان محافظ نیکسون، جک برنان، کاملاً مناسب است. اما ربکا هال صرفاً به عنوان دوست دختر فراست، صرفاً برای سرگرم کردن رئیس جمهور به مدت کوتاهی حضور دارد (او جذاب است، اما این حواس پرتی، اندکی از تاثیر فیلم می کاهد). و در حالی که زیاده گویی ها در داستان ممکن است علاقه مندان به تاریخ سیاسی را ناراحت کند، اما آنها درام خوبی را رقم می زنند.