گزارش اروپا

شش فضانورد (مایکل نکویکست، شارلتو کوپلی، کریستین کامارگو، آناماریا مارینکا، دانیل وو و کارولین ویدرا) به ماموریتی طولانی و به‌احتمال‌زیاد خطرناک به قمر چهارم مشتری، اروپا، اعزام می‌شوند. هدف آن‌ها حفاری زیر یخ‌های سطح قمر و جستجوی اشکال حیات است. در زمین، دکتر سامانتا آنگر (امبت دیویتس) تلاش می‌کند تا ماموریت را نظارت کند اما با اختلال در ارتباطات مواجه می‌شود. حوادثی رخ می‌دهد و خیلی زود این اتفاقات به نظر بیش از حوادث معمولی می‌رسند. نورهای عجیبی ظاهر می‌شود و گزینه‌های فضانوردان کاهش می‌یابد. خیلی زود، راز حیات در سیارات دیگر با واقعیت زنده ماندن یا نماندن آن‌ها درگیر می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ترس و خشونتی که در گزارش اروپا به تصویر کشیده شده است، صحبت کنند. چه چیزهایی نشان داده شده و چه چیزهایی نشان داده نشده است؟ کدام یک تاثیر بیشتری دارد و چرا؟
• چقدر کار گروهی شخصیت‌ها موثر بوده است؟ برای بهبود آن چه کاری می‌توانستند انجام دهند؟
• آیا این فیلم شغل فضانوردی را جذاب نشان می‌دهد؟ کار فضانوردان در زندگی واقعی چگونه است؟

والدین باید بدانند که فیلم اروپا ریپورت یک فیلم علمی تخیلی با سبک «فیلم‌های مستند» است. موضوع اصلی فیلم بیشتر خشونت اکشن نیست، بلکه تنش و ترس است. در واقع صحنه‌های زیادی نمایش داده نمی‌شود (تا انتهای فیلم)، اما اتفاقات ترسناکی رخ می‌دهد، شخصیت‌ها می‌میرند و فقدان آن‌ها به شدت احساس می‌شود. زبان فیلم بسیار محدود است اما شامل چند مورد استفاده از کلمه «shit» و یک مورد استفاده از «son of a bitch» است. موضوع فیلم شامل هیچ صحنه عاشقانه و یا تنش جنسی نمی‌شود. طرفداران نوجوان فیلم‌های علمی تخیلی شاید بازیگر شارلتو کوپلی را از فیلم‌های منطقه ۹ و الیزیوم به یاد بیاورند و بخواهند به خاطر او این فیلم را ببینند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اروپا ریپورت در قالب یک فیلم مستند داستانی ارائه شده و بهترین‌های این ژانر را در خود دارد. مانند پروژه جادوگر بلر و فعالیت فراطبیعی، این فیلم بر اساس صدا، پیشنهاد، حال و هوای داستان و قدرت نادیدنی‌ها، به جای شوک یا خشونت، پیش می‌رود. این فیلم از زمان خود برای ایجاد یک رابطه صمیمی بین فضانوردان استفاده می‌کند. آن‌ها به آرامی یکدیگر را دست می‌اندازند، اما بسیار کم‌تر از الفاظ زشت یا کنایه‌های جنسی برای تلخ کردن فضا استفاده می‌کنند. وقتی اتفاقات شروع به رخ دادن می‌کنند، هر تراژدی عمیقاً احساس می‌شود.علاوه بر این، سباستین کوردورو کارگردان – که همچنین فیلم بسیار خوب کرونیکاس را ساخته است – ظاهراً از تصاویر واقعی ناسا از مواردی مانند شعله‌های خورشیدی برای ایجاد حس واقع‌گرایی در فیلم استفاده کرده است. در واقع، تشخیص جلوه‌های ویژه از واقعیت دشوار است. حس انزوا و بقا در شرایط دشوار به وضوح قابل لمس است. تنها چند جزئیات کوچک مانع از تبدیل شدن آن به یک فیلم عالی می‌شود، اما قطعاً یک فیلم خوب است – و حتی بهتر از آن، فیلمی هوشمندانه است.