مامور انتقال ۲

در این دنباله، "راننده حرفه‌ای" فرانک مارتین (جیسون استاتهام) در میامی است و برای رانندگی برای جک دوست‌داشتنی (هانتر کلری) استخدام می‌شود، والدینش برای آژانس مواد مخدر آمریکا کار می‌کنند. فرانک دست به کار می‌شود وقتی جک توسط شرورهایی ربوده می‌شود که قصد دارند او را با ویروسی آلوده کنند که او آن را با نفس کشیدن روی پدرش منتقل می‌کند، و پدرش آن را با نفس کشیدن روی یک کنفرانس پر از سران بین‌المللی مواد مخدر منتقل می‌کند. آدم‌ربایان شامل جانی شیاد (آلساندرو گاسمن) و دوست‌دختر روانی‌اش لولا (کیت نوتا) هستند که تمایل دارد اسلحه‌های خودکار بزرگ را به طرز معجزه‌آسایی از لباس زیر توردار خود بیرون بکشد. فرانک با مهارت‌های رزمی خود مطمئن، اغلب با حرکت آهسته، با آنها مقاومت می‌کند و به نظر می‌رسد که از اوباش کثیفی که برای قلدری فرستاده‌اند، به ویژه بیزار است.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی کد اخلاقی که فرانک به‌طور قاطعانه آن را رعایت می‌کند، صحبت کنند. دقت و وسواس فرانک چگونه نمایانگر نوعی درستکاری نسبی است، هم در مقایسه با بدمن‌های افراطی و هم با پلیس‌های بی‌ادب؟ خانواده‌ی جک - او و والدینش - چگونه نمادی از نوعی زندگی خانوادگی هستند که فرانک هم به آن علاقه دارد و هم هرگز نخواهد داشت؟ چگونه ناکارآمدی اولیه‌ی آنها به درس‌هایی درباره‌ی پدری توجه‌مند و مادری بی‌پرواتر منجر می‌شود؟ چرا زنان در این فیلم به این شکل به تصویر کشیده شده‌اند؟ همچنین والدینی که فرزندانشان در حال یادگیری رانندگی هستند، ممکن است بخواهند به این نکته اشاره کنند که حرکات نمایشی فیلم نباید تقلید شوند... آنها همچنین ممکن است بخواهند ارتباطی که فیلم بین ماشین‌ها و ارزش مردان برقرار می‌کند را بررسی کنند.

والدین باید بدانند که این فیلم شامل خشونت مداوم، با سرعت بالا و در حرکت آهسته است که هر دو بر درد طاقت فرسایی که توسط قاتلان حرفه ای وارد می شود تاکید دارند. شخصیت ها فحش می دهند، سیگار می کشند، الکل می نوشند و از مواد مخدر استفاده می کنند. زنان به صورت کلیشه های جنسی منفی به تصویر کشیده شده اند. یکی به نظر مست می رسد در حالیکه سعی در اغوا کردن قهرمان داستان دارد و دیگران لباس های بسیار کم پوششی به تن دارند (یک قاتل ترجیح می دهد در ماموریت هایش لباس زیر بپوشد). این فیلم شامل انفجارهای زیاد، تصادف ماشین و سقوط خشونت آمیز هواپیما در آب است.

ترانسپوتر ۲" با ارائه‌ی نوعی لذت خاص، دیوانه‌وار و بی‌معنا است، عمدتاً از طریق مشاهده‌ی درد به‌طور چابکانه‌ای القا شده. مانند پیش‌درآمد باهوش و گستاخ خود، دنباله نیز دارای رقص‌پردازی‌های ظریف کورِی یوئن و اجرای تیز و بِه‌هم‌فشرده‌ی جیسن استاتهام است، اگرچه شخصیت او همچنان به‌طور نافرمانی فاقد توسعه است.همان‌طور که تهیه‌کننده لوک بسون در مجموعه گسترده فیلم‌های اکشن خود (از مترو تا عنصر پنجم تا رها شده) نشان داده است، هدف این ژانر سبک است. قهرمانان و ضدقهرمانان می‌آیند و می‌روند (و در نهایت قابل تعویض هستند)، اما ظاهر همیشه ماندگار است. فرانک دقیق و باهوش است و به جزئیات توجه دارد. به قولش عمل می‌کند و بی‌وقفه مرتب و منظم است. و او از مجازات زشتی دیگران لذت محسوسی می‌برد.