استخوان‌های دوست‌داشتنی

سوزي سالمون چهارده ساله (سيرشا رونان) تمام زندگي خود را پيش رو دارد - اميدوارم پر باشد، با پسرها، دنياي عکاسي و خانواده. فقط او ندارد. وقتی همسایه‌ای (استنلی توچی) او را به یک پناهگاه زیرزمینی می‌کشاند، او را می‌کشند، که روح او را در برزخ می‌فرستد تا تماشا کند که کسانی که پشت سر گذاشته‌اند چه می‌کنند. مادرش (راشل وایز) آنقدر نابود می‌شود که مجبور به فرار می‌شود؛ پدرش (مارک والبرگ) وسواس پیدا می‌کند. فقط یک چیز می‌تواند آنها را آزاد کند: دستگیری قاتل سوزي، که همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد و سعی می‌کند بر خواسته‌های وحشیانه خود سرپوش بگذارد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره پیام‌های فیلم صحبت کنند. آیا خشونت و موضوع‌های سنگین فیلم، درک نکات مثبت آن را دشوارتر می‌کنند یا اینکه این نکات به خوبی منتقل می‌شوند؟
• تاثیر خشونت در یک فیلم با این مضمون در مقایسه با یک فیلم اکشن یا علمی-تخیلی چگونه است؟ کدام یک تاثیر بیشتری بر شما دارد و چرا؟
• درباره حوادثی که به قتل سوزی منجر شد صحبت کنید. چه درس‌هایی می‌توان از این تراژدی گرفت؟ چرا سوزی در بین دو دنیا گیر کرده است؟
• چگونه مرگ سوزی بر همه، از جمله خودش، تأثیر گذاشت؟ آیا این واکنش‌ها باورپذیر به نظر می‌رسند؟ چگونه همه به آرامش دست می‌یابند؟

والدین باید بدانند که درام پیتر جکسون کارگردان، بر اساس رمان پرفروش آلیس سبالد با عنوان استخوان‌های دوست‌داشتنی، بر رویدادهای پس از یک تراژدی بزرگ تمرکز دارد: مرگ یک کودک (اگرچه صحنه واقعی مرگ در فیلم نشان داده نمی‌شود). موضوع‌های شدید فیلم مانند قتل و آزار جنسی ممکن است برای نوجوانان جوان آزاردهنده باشد. اگرچه پیام‌های فیلم درباره عشق و از دست دادن در نهایت مثبت هستند، اما فیلم اغلب بسیار غم‌انگیز است و در برخی مواقع خشونت زیادی دارد (تصاویر شامل اجساد، لباس‌های خونین و موارد دیگر است). زبان فیلم عمدتا شامل دشنام گفتن است؛ همچنین برخی صحنه‌های بوسیدن و کشیدن سیگار و نوشیدن الکل توسط یکی از شخصیت‌های مسن‌تر در مقابل کودکان وجود دارد.

سوزي را مانند رونان بي‌نهايت قابل تماشاست. هر زمان که روي صفحه ظاهر مي‌شود، جذابيت دارد. غم او عميق است و شادي‌اش تا آسمان هفتم مي‌رود. و هنگامي که مشخص مي‌شود که او صدمه ديده است، تاثير آن عظيم است. از دست دادن او ملموس است و اين مسئله‌ي بسيار مهمي است، چرا که او نقطه‌ي محوري داستان است. بازي والبرگ و ويز نيز قوي است، هرچند شايد به اندازه‌ي رز مک‌ايوِر در نقش خواهر کوچک‌تر سوزي جذاب نباشد. اما توکي، هرچند ترسناک است، اما متاسفانه نقشي کليشه‌اي را بازي مي‌کند. مي‌توانيد کودک‌آزار او را از فاصله‌ي يک مايل تشخيص دهيد.استخوان‌های دوست‌داشتنی وقتی راه خود را گم می‌کند که زمان زیادی را در جایی سپری می‌کند که پیتر جکسون کارگردان به‌وضوح در آن احساس راحتی می‌کند: میان‌جهان (جایی بین بهشت و زمین). این مکان با جلوه‌های دیداری خیره‌کننده‌ی کامپیوتری ترسیم شده و دیدنی است، یک سرزمین میانی شعری. اما جکسون بیش از اندازه در آنجا می‌ماند و ریتم فیلم را کند می‌کند. متاسفانه این اتفاق به بهای از هم گسیختن خانواده رخ می‌دهد که به نظر به‌شکلی کلیشه‌ای و اغراق‌آمیز ترسیم شده است.