جعبه

در سال 1976، فیلم THE BOX داستان نرما و آرتور لویس (با بازی کامرون دیاز و جیمز مارسدن) را روایت می‌کند، زوجی خوشبخت که در حومه شهر ریچموند، ویرجینیا، در حال بزرگ کردن پسری شیرین و باهوش (با بازی سم آز استون) هستند. یک روز، زنگ خانه لویس‌ها ساعت 5:45 صبح به صدا درمی‌آید -- اما وقتی در را باز می‌کنند، فقط یک بسته را می‌بینند. داخل آن، زوج با جعبه چوبی مرموزی مواجه می‌شوند که یک گنبد شیشه‌ای دکمه قرمز را می‌پوشاند. بعدازظهر همان روز، مردی زخمی به نام آرلینگتون استیوارد (با بازی فرانک لانگلا) به آنها اطلاع می‌دهد که برای یک پیشنهاد منحصر به فرد انتخاب شده‌اند: آنها 24 ساعت فرصت دارند تا تصمیم بگیرند که دکمه را فشار دهند و 1 میلیون دلار برنده شوند -- و در این فرایند، حکم مرگ یک غریبه را صادر کنند -- یا هیچ کاری نکنند و جایزه تسلی بخش 100 دلاری را نگه دارند. نرما که به پول نیاز دارد، در نهایت دکمه را فشار می‌دهد... اما بلافاصله پشیمان می‌شود. لویس‌ها درگیر بازی مرموز گربه و موش با استیوارد می‌شوند، در حالی که تلاش می‌کنند بفهمند او برای چه کسی کار می‌کند و چگونه می‌توانند قتل‌ها را متوقف کنند، زیرا واضح است که "غریبه" بعدی که قرار است کشته شود، ممکن است یکی از آنها باشد.

• آیا پول از زندگی یک غریبه مهم‌تر است؟ خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیامدهای آزمایشی که در این فیلم به تصویر کشیده شده است، در مورد ذات انسان صحبت کنند.
• شما در چنین شرایطی چه کاری انجام می‌دادید؟ آیا اتفاقی که بعد از فشردن دکمه رخ داد قابل پیش‌بینی بود؟
• آیا فیلم‌ها باید باورپذیر یا مرتبط با زندگی واقعی باشند تا سرگرم‌کننده باشند؟

والدین باید بدانند که این فیلم مهیج با بازی کامرون دیاز و کارگردانی داننی دارکو بر اساس فرضیه‌ای غم‌انگیز ساخته شده است: اینکه انسان‌ها ترجیح می‌دهند پول به دست آورند تا از زندگی یک غریبه محافظت کنند. این فیلم برای نوجوانان و جوانان بسیار گیج‌کننده و شدید است و علاوه بر فضای خشونت‌آمیز در سراسر فیلم، تصاویر ناراحت‌کننده‌ای وجود دارد، از جمله زخمی شدن ناراحت‌کننده؛ کشته شدن دو زن از فاصله نزدیک؛ افرادی که خون‌ریزی بینی غیرمنتظره و عجیب و غریبی دارند؛ تصادف مرگبار خودرو؛ و خشونت مسلحانه. فحاشی در فیلم نسبتاً ملایم است (استفاده از کلمه «س--ت» شدیدترین کلمه‌ای است که استفاده می‌شود)، صحنه‌های جنسی محدود به بوسیدن و در آغوش گرفتن زوج اصلی است و نوشیدن الکل بیشتر در جمع و توسط بزرگسالان انجام می‌شود. با این حال، بیشتر کودکان علاقه‌ای به درک تم‌های تاریک و داستان پیچیده فیلم نخواهند داشت. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ریچارد کلی با فیلم جعبه، فیلمی کسل‌کننده و بی‌روح ساخته است. فیلم‌های معمایی مهیج با ایده‌های نوآورانه می‌توانند به شاهکارهایی مانند مظنونین همیشگی تبدیل شوند و آن‌هایی که با مایه‌های علمی-تخیلی ساخته می‌شوند می‌توانند مانند گزارش اقلیت که کمتر مورد توجه قرار گرفته، فکری و اندیشمندانه باشند، اما این فیلم چنین ویژگی‌هایی ندارد. دیاز و مارسدن (که در هر صحنه یا خشک و رسمی است یا خشمگین و عصبی) نمی‌توانند نقش زوج جنوبی را باورپذیر بازی کنند، تلاش وحشتناک دیاز برای صحبت با لهجه جنوبی، هم آه و ناله و هم خنده تماشاگران را برمی‌انگیزد و وسایل و لوازم مربوط به دهه ۷۰ مانند کاغذدیواری زشت و سبیل‌های وحشتناک مارسدن، به فیلم کمکی نمی‌کنند. حداقل در تلویزیون، نگاهی به آلیس و چه خبر! می‌اندازیم.فیلم با پیش‌فرضی شبیه به یک قسمت از سریال منطقهٔ گرگ و میش شروع می‌شود، اما خیلی زود به یک توطئهٔ احمقانه و مبتذل تبدیل می‌شود که در آن انسان‌ها به عنوان سوژه‌های آزمایشی جامعه‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. حتی لانگلا، یکی از بازیگران مسن و محترم که می‌تواند برای دریافت کارت اتوبوس درخواست دهد و آن را جالب جلوه دهد، در نقش عامل مرگ شبیه به مرگ سیاه، بیش از حد اغراق‌آمیز است. زمانی که یک جمعیت شبیه به زامبی شروع به دنبال کردن دیاز و مارسدن در یک کتابخانهٔ عمومی می‌کند، دشوار است که خندهٔ «اینقدر بد است که خنده‌دار است» را سرکوب کرد.