بکی

در فیلم بکی، بکی (با بازی لولو ویلسون) نوجوانی سرسخت است که هنوز از مرگ مادرش رنج می‌برد. پدرش جف (با بازی جوئل مک‌هیل) تصمیم می‌گیرد او را برای آخر هفته به خانه‌شان در کنار دریاچه ببرد. اما جف یک غافلگیری دارد. او همچنین دوست‌دخترش کایلا (با بازی آماندا بروگل) و پسر کوچک کایلا، تای (با بازی ایسایا راک‌کلیف) را دعوت کرده است. سپس جف در شام اعلام می‌کند که او و کایلا می‌خواهند ازدواج کنند. بکی عصبانی می‌شود و به خانه‌درختی‌اش می‌رود. در همین حال، چهار زندانی خطرناک به رهبری دومینیک خالکوبی‌شده با علامت سواستیکا (با بازی کوین جیمز) فرار کرده و در حال فرار هستند. آن‌ها به دنبال چیزی هستند که بکی دارد و از کشتن هر کسی که سر راهشان باشد ابایی ندارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در بکی صحبت کنند. این موضوع چه احساسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هدف آن شوک وارد کردن است؟ چه میزان از آن علیه زنان است؟ این موضوع چه تأثیری دارد؟
• آیا اقدامات بکی دفاع از خود تلقی می‌شود یا انتقام؟ یا هر دو؟ تفاوت آن‌ها در چیست؟
• آیا خشونت علیه حیوانات در این فیلم، در حد افراطی است؟

والدین باید بدانند که بکی یک تریلر بسیار خشن در مورد نوجوانی (لولو ویلسون) است که سعی می‌کند از خودش و خانواده‌اش در برابر گروهی از مجرمان فراری دفاع کند. خشونت در این فیلم بسیار زیاد و صریح است و شامل استفاده از اسلحه و تیراندازی، خونریزی شدید و صحنه‌های دلخراش (از جمله بیرون پریدن و بریده شدن چشم‌ها، و شخصیت‌هایی که با مداد مورد اصابت قرار می‌گیرند، سوخته می‌شوند و توسط موتور قایق و چمن‌زن آسیب می‌بینند) می‌شود. هم انسان‌ها و هم سگ‌ها در این فیلم می‌میرند، نوجوانی چند بار مورد اصابت قرار می‌گیرد و خفه می‌شود، زنی در پایش مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و صحنه‌های مختلفی از مشت زدن و مبارزه وجود دارد. زبان فیلم نیز بسیار تند و زننده است و کلمات نامناسبی مانند اف، اس، اهول و بیچ به دفعات استفاده شده است. شخصیت‌ها در فیلم می‌بوسند و در مورد ازدواج صحبت می‌کنند. کوین جیمز در نقش شرور اصلی بازی می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم دلهره‌آور خشن و دلخراش، از برخی جهات، به‌خوبی ساخته و سرگرم‌کننده است، اما شخصیت‌هایش را نادیده می‌گیرد و بیش از یک بار، از حد می‌گذرد و کمی زیاده‌روی می‌کند. بکی، که به‌طور مشترک توسط جاناتان میلوت و کری مورنیون (کارگردان‌های فیلم‌های کوتی و بوشویک) کارگردانی شده، اساساً داستانی شبیه فیلم جان‌سخت است که در آن یک عنصر غیرقابل پیش‌بینی، یک تلاش جناییِ از پیش برنامه‌ریزی‌شده را مختل می‌کند. این فیلم با ریتم مناسبی که دارد، هیجان و شوک را به مخاطب منتقل می‌کند. و قطعاً رضایت‌بخش است که ببینیم شخصیت اصلی، با چشمان درشت آبی و کلاه پشمی شبیه سگ توله، بدون هیچ تردیدی و با شجاعت تمام، همهٔ شروران را از سر راه برمی‌دارد.اما این فیلم ایراداتی هم دارد که می‌تواند مزه‌ی بدی در ذائقه‌ی مخاطب بگذارد. بکی سوالات زیادی را در مورد شخصیت‌هایش بی‌پاسخ می‌گذارد، مثلا اینکه پدر بکی چقدر صبر کرد تا دوباره به فکر ازدواج و قرار گذاشتن بیفتد. همچنین، آن سه نفر که همراه با دومینیک هستند چه کسانی هستند و چرا از دستورات او تبعیت می‌کنند؟ اساساً ارتباطات بین شخصیت‌ها ضعیف است و حتی بکی، که مدام از پدرش عصبانی است، به نظر می‌رسد از همه جدا افتاده است، به جز سگش. در نهایت، مرگ در این فیلم خیلی راحت و بی‌دردسر اتفاق می‌افتد. زندگی شخصیت‌های اصلی و حتی حیوانات بدون هیچ تشریفات خاصی به پایان می‌رسد و به نظر می‌رسد این فیلم گاهی از سرگرمی فراتر می‌رود و به مرز بی‌رحمی می‌رسد.