ساختن جان دلوریان

ساختن جان دلوریان عنوانی با دو معنی است، زیرا این مستند تلاش می‌کند تا سازنده خودرو را به عنوان شخصیتی قابل درک که می‌توان او را در بافت زمانش توضیح داد، به تصویر بکشد، اما همچنین به عنوان قربانی هر دو عملیات فریب دولت شامل معامله کوکائین و خودشیفتگی‌اش. دلوریان قدبلند و لاغر، که در سال ۲۰۰۵ در سن ۸۰ سالگی درگذشت، در تصاویر قدیمی تلویزیون به عنوان شخصیتی جذاب به تصویر کشیده شده است. فیلمسازان دان آرگوت و شینا ام. جویس مشاهده می‌کنند که زندگی دلوریان قبلاً شبیه به یک کلیشه فیلم هالیوودی بود که در آن قهرمان خوش‌قیافه با شرکت کسل‌کننده مقابله می‌کند تا با شجاعت سرزندگی و خلاقیت را به صنعت خودروسازی بیاورد. با این حال، آنها مشاهده می‌کنند که علی‌رغم فیلمنامه‌ها و معاملات تولیدی متعدد در طول سال‌ها، انبوهی از «هنوز پروژه‌های تولید نشده دلوریان» هرگز به صفحه نمایش نرسیدند، که نشان می‌دهد شاید زندگی این مرد خیلی بزرگ و دراماتیک بود که یک فیلم خوب بسازد، و مستندسازان و کلیپ‌های آرشیوی را برجای گذاشت تا به او عدالت برسانند. دلوریان بدون پیراهن در ساحل می‌دود. او در لس آنجلس با سلبریتی‌ها مهمانی می‌گیرد. او با یک سوپرمدل ازدواج می‌کند. به عنوان رئیس بخش پونتیاک جنرال موتورز، که در آن زمان به عنوان سازنده خودرو برای افراد مسن‌تر شناخته می‌شد، او GTO را به عنوان خودروی عضلانی می‌سازد، و با دور زدن تاییدیه سلسله مراتب فرماندهی برای یک محصول جدید، با ادعای اینکه این خودرو کاملاً جدید فقط یک «بسته ویژه» بر روی یک مدل موجود است. ما مردی را کشف می‌کنیم که استعدادی در بازسازی هر بافت برای نمایش دادن خود در بهترین و شریف‌ترین حالت دارد. همه اینها زمانی فرو می‌ریزد که، با سوزاندن پل‌هایش در جنرال موتورز، شرکت موتور دلوریان را برای ساختن خودروی اسپورت رویایی خود از فولاد ضدزنگ - کارآمد، شیک، بادوام و سریع - تأسیس می‌کند. ایرلند شمالی جنگ‌زده به او بودجه، زمین، کارخانه و نیروی کار پیشنهاد می‌دهد. او با یک مهندس بریتانیایی از شرکت مشهور لوتوس همکاری می‌کند، طراحان و همکاران آمریکایی خود را که مدت‌ها با او همکاری کرده بودند، فریب می‌دهد و ویژگی‌های شخصیتی ناراحت‌کننده‌ای را آشکار می‌کند. پسر ناامید و دختر نسبتاً کمتر قضاوت‌گر او، به همراه مهندسان رها شده، کارگران کارخانه ایرلندی و دادستان‌ها، همه در تکمیل این پرتره نقش دارند. چند صحنه از درام زندگی او با بازی الک بالدوین در نقش دلوریان بازسازی شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاثیر انتخاب‌های اشتباه دیلورین بر خانواده‌اش صحبت کنند. فکر می‌کنید الان پسر و دخترش در مورد او چه حسی دارند؟
• اگرچه به نظر می‌رسد دیلورین زندگی پرافتخاری داشته است، فیلم برخی ویژگی‌های شخصیتی را نشان می‌دهد که در ابتدا مثبت و مفید به نظر می‌رسیدند اما در نهایت به دیوهایی تبدیل شدند که دیلورین را به زیر کشیدند. شما چگونه جنبه‌های مثبت و منفی ویژگی‌های رهبری به‌اصطلاح موفق را می‌بینید؟
• دلوریان چگونه مظهر این مفهوم است که کار کردن خارج از سیستم و پیروی از غریزه‌های خود گاهی مفید است و گاهی نه؟

والدین باید بدانند که مستند «جان دلوریان: فراز و فرود یک نابغه» دربارهٔ جان دلوریان، مهندس خودروساز مشهور و سرکش است که در سال ۱۹۷۳، در حالی که در آستانهٔ رسیدن به بالاترین مقام در بزرگترین شرکت خودروسازی جهان، جنرال موتورز، بود، از آن استعفا داد تا شرکت خودروسازی خود را تأسیس کند. او خودروی اسپورت بال‌دار نمادین را ساخت که در فرهنگ عامه به عنوان ماشین زمان در فیلم کمدی پرفروش «بازگشت به آینده» در سال ۱۹۸۵ جاودانه شد. علاوه بر بازسازی‌هایی با بازی الک بالدوین در نقش دلوریان، کلیپ‌هایی از عملیات مخفیانه اف‌بی‌آی در مورد کوکائین که منجر به دستگیری او شد، نشان می‌دهد که او تلاش می‌کرد تا پول جمع‌آوری کند تا شرکت خود را از ورشکستگی نجات دهد. تحقیقات و اسناد دیگر نشان می‌دهند که او همچنین مرتکب اختلاس شده بود، هر دو جرم منجر به سقوط چشمگیر این فرد محبوب رسانه‌ها شد. زبان فیلم شامل کلمات فحش، کلمات رکیک، لعنتی، جهنم و کس‌کش می‌شود. کلیپ‌ها بمب‌گذاری و شورش در ایرلند شمالی را نشان می‌دهند. دلوریان ادعا می‌کند که دارای «غرایز جنسی قوی» است، که به نظر او مردان موفق دارند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

جان دلوریان، شخصیتی جذاب و فریبنده در مرکز این مستند قرار دارد، و برای نسل‌هایی که تنها نام او را در فیلم‌های مایکل جی. فاکس می‌شناسند، این مستند می‌تواند شکاف‌هایی را پر کند. دلوریان با قامتی بلند و لاغر و اعتماد به نفس بالا، در کلیپ‌های قدیمی تلویزیونی، شخصیتی جذاب و گیرا به نظر می‌رسد. مواد آرشیوی به همراه مصاحبه‌های امروزی، به طور فصیح و گویا، داستان‌های زیادی درباره این مرد و خودویرانگری او بیان می‌کنند، بنابراین نمایش بالدوین با ظاهری خشن و در حالی که با کلاه‌گیس‌های خنده‌دار، ابروهای مصنوعی و ایمپلنت چانه، سعی در تقلید از دلوریان دارد، چیزی بیش از یک نمایش جانبی گمراه‌کننده به نظر نمی‌رسد. صحنه‌های دراماتیک هیچ چیزی به درک ما از دلوریان اضافه نمی‌کنند، بلکه بیشتر خودنمایی بالدوین را به نمایش می‌گذارند، جایی که او دیکته می‌کند، گویی کارگردان است، و درباره کاری که در صحنه‌های بعدی انجام خواهد داد صحبت می‌کند و به طور نامربوطی درباره شخصیت مردی که به طور مختصر به تصویر می‌کشد، مردی که شخصاً نمی‌شناسد، گمانه‌زنی می‌کند. بی‌توجهی خنده‌دار بالدوین به ویژه زمانی که ادعا می‌کند شخصیت دلوریان را درک می‌کند، به دلیل اینکه مانند دلوریان، بالدوین نیز بسیار خوشبخت و خوشبخت ازدواج کرده است، احساس می‌شود.کارگردان‌ها بهتر بود به مصاحبه‌های جذابی که با افرادی که دلوریان را به خوبی می‌شناختند، انجام دادند و سال‌ها با او کار کرده بودند و بینش‌های ارزشمندی در مورد او داشتند، بسنده می‌کردند. نکته جالب: عمارت بزرگ بدمینستر، نیوجرسی، که دلوریان در پرونده ورشکستگی خود از دست داد، اکنون یکی از باشگاه‌های گلف دونالد ترامپ است.