ناوبر پرواز

دیوید فریمن (جویی کرامر) در فیلم پرواز ناوبر، شب به خانه برمی‌گردد و متوجه می‌شود که خانواده‌اش هشت سال پیر شده‌اند و فکر می‌کنند او مرده است. اما برای دیوید فقط چند دقیقه گذشته است. این راز به آرامی آشکار می‌شود و منجر به ربوده شدن دیوید توسط ناسا و فرار او با یک سفینه فضایی می‌شود. هشت سال تغییرات زیادی به وجود آورده است. دیوید هرگز ویدیوی موسیقی ندیده است و نمی‌تواند باور کند که استارسکی و هاچ دیگر پخش نمی‌شود. وقتی دیوید سوار سفینه می‌شود، با ساکن مکانیکی آن، مکس، دوست می‌شود. صداپیشگی مکس را پل روبنز (در اینجا با نام پل مال) بر عهده دارد که به روشنی در حال تقلید از صدای پی-وی هرمان است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که اگر ناگهان همه اعضای خانواده‌شان مسن‌تر می‌شدند و آن‌ها در همان سن باقی می‌ماندند، چه احساسی داشتند.
• این فیلم چگونه شبیه به و متفاوت از فیلم‌های دیگر با محوریت سفر در زمان است؟
• در صحنه ای کوتاه، سعی در ایجاد طنز با استفاده از کلیشه آسیایی ها و استفاده بیش از حد از دوربین هایشان شده است. چه تاثیرات مخربی می تواند از فیلم ها و برنامه های تلویزیونی که بر اساس کلیشه های نژادی، قومی، مذهبی، گرایش جنسی و غیره ساخته شده اند، حاصل شود؟

در سال ۱۹۸۶، فیلمی علمی تخیلی به نام پرواز ناوبر ساخته شد که در آن پسری ۱۲ ساله اهل میامی در سال ۱۹۷۸ توسط موجودات فضایی ربوده می‌شود و هشت سال بعد در آینده ظاهر می‌شود. در این فیلم، لحظاتی از شوخی‌های نامناسب وجود دارد: برادر کوچک شخصیت اصلی، سگ او را "معلول" خطاب می‌کند؛ و پس از تبادل نام‌های تحقیرآمیز بین آن‌ها، برادر کوچک به برادر بزرگتر خود توهین می‌کند. در صحنه‌ای دیگر، سفینه فضایی به طور موقت بر فراز توکیو شناور می‌شود و تمام تماشاگران ژاپنی بلافاصله دوربین‌های خود را بیرون می‌آورند و شروع به عکس گرفتن می‌کنند. همچنین، شوخی‌های توهین‌آمیزی در مورد صاحب چاق یک پمپ بنزین و فروشگاه هدایا در فلوریدا وجود دارد. در برخی موارد، الفاظ نامناسب نیز به کار رفته است: یک نوجوان از کلمه "s--t" استفاده می‌کند، و بزرگسالان کلمات "s--t"، "hell"، و "bastard" را به کار می‌برند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک محصول بالاتر از حد متوسط از دیزنی است. سکانس‌های روی کشتی هم خنده‌دار و هم تاثیرگذار هستند، در حالی که مکس و دیوید هر کدام تلاش می‌کنند به خانه برسند. جلوه‌های ویژه، در بیشتر موارد، به طرز شگفت‌انگیزی تازه و باورپذیر هستند و سکانس افتتاحیه سگ‌ها در حال بازی با فریسبی، تماشایی است.این فیلم به خوبی ساخته شده است، با تصاویر هوشمندانه‌ای که اشیاء روزمره را به گونه‌ای نشان می‌دهد که گویی ممکن است از یک سفینه فضایی باشند، و صحنه‌های تأثیرگذاری بین دیوید و خانواده جدید و بزرگترش. جویی کرامر در نقش خود عملکرد خوبی دارد. این فیلم جذاب است، با درام و طنز کافی برای لذت بردن تقریبا هر بیننده‌ای. فقط آگاه باشید که الفاظ زشت و ناسزا در این فیلم بیشتر از آن چیزی است که ممکن است از یک فیلم رده سنی PG انتظار داشته باشید، و همچنین برخی کلیشه‌ها و شوخی‌های قدیمی وجود دارد.