ارتش پدر

در ارتش بابا، سال ۱۹۴۴ است، اواخر جنگ جهانی دوم. انگلستان کلید آزادسازی حمله متفقین به اروپای تحت سلطه نازی‌هاست. برنامه‌هایی برای یک اقدام تهاجمی در حال تدوین است. در ساحل جنوبی انگلستان، «گارد داخلی» (در این مورد، گروهی از شهروندان سالخورده و سربازانی که از خدمت در ارتش سر باز زده‌اند - آن‌هایی که همیشه «پاهای صاف» نامیده می‌شوند)، به رهبری جورج مینوارینگ (توبی جونز)، فردی دوست‌داشتنی و دانا، آماده می‌شوند تا با حفظ امنیت منطقه، سهم خود را در این عملیات ایفا کنند. یک خبرنگار با ظاهری شبیه ستاره‌های سینما (کاترین زتا جونز) وارد می‌شود که می‌خواهد با نوشتن درباره «کار» آن‌ها، آن‌ها را مشهور کند. متاسفانه، آلمانی‌ها به خوبی از حمله قریب‌الوقوع متفقین از سواحل انگلستان آگاه هستند. نیروهای امنیتی نازی به شدت به دنبال کسب اطلاعات هستند. یک جاسوس وارد می‌شود. آیا مینوارینگ و گروهش می‌توانند خائن را که پیام‌هایی به نازی‌ها می‌فرستد، شناسایی کنند؟ آیا آن‌ها کار را به قدری خراب می‌کنند که آلمانی‌ها از عملیات اورلرد - نبردی که در نهایت سرنوشت جنگ را تغییر خواهد داد - باخبر شوند؟ یا اینکه در طول مسیر، روز را نجات خواهند داد (و حداقل چند ازدواج را حفظ خواهند کرد)؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت‌های میان «فارس»، «پارودی» و «طنز» صحبت کنند. کدام یک از این اصطلاحات بهترین توصیف را برای سریال «ارتش بابا» ارائه می‌دهد؟
• اتفاقات داستانی این فیلم به نبرد مشهورترین جنگ جهانی دوم می‌انجامد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پیاده‌سازی متفقین در ساحل اوماها در نرماندی در ژوئن ۱۹۴۴، اینجا را بخوانید. این واقعه چگونه روند جنگ را تغییر داد؟ چرا حفظ زمان و مکان به‌عنوان یک راز ضروری بود؟
• چرا فکر می‌کنید مخاطبان به کمدی‌هایی که درباره موضوعات جدی مانند جنگ و دوران جنگ هستند، واکنش نشان می‌دهند؟ پیدا کردن طنز در رویدادهایی که از اهمیت مرگ و زندگی برخوردارند، چه هدف احساسی را برآورده می‌کند؟ آیا می‌توانید به رویدادها یا مسائل غم‌انگیز دیگری فکر کنید که با سبکی موفق فیلمبرداری شده باشند؟

والدین باید بدانند که ارتش بابا، فیلمی بریتانیایی است که بر اساس یک سریال کمدی محبوب انگلیسی ساخته شده و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۷ پخش می‌شد. این فیلم کمدی جنگ جهانی دوم است. گروهی از بازیگران محترم — برخی کمتر برای استعداد کمدی‌شان شناخته شده‌اند؛ و برخی که آن را به عنوان حرفه‌ای انتخاب کرده‌اند — برای دفاع از انگلستان در جبهه داخلی، با شوخی و طنز، در اواخر جنگ جهانی دوم گرد هم آمده‌اند. این افراد اعضای آنچه که به عنوان گارد داخلی شناخته شد، بودند. این شخصیت‌ها یا خیلی پیر بودند یا خیلی ضعیف و ناتوان برای جنگیدن در سنگرها. به جای آن، از آنها خواسته شد تا به متفقین کمک کنند و با گشت‌زنی در ساحل جنوبی انگلستان، درست قبل از حمله نرماندی، به آنها یاری برسانند. اگرچه در فیلم کمی توطئه و یک دوئل کمدی وجود دارد (یک برخورد اولیه مرگبار با یک جاسوس)، اما فیلم نه پرتنش است و نه خشونت‌آمیز؛ هیچ چیز وجود ندارد که حواس بیننده را از شوخی‌ها و شخصیت‌های جالب پرت کند. کمی معاشقه، یک پیاله آبجو و اندکی خیانت تنها عناصر بالغانه فیلم هستند. با این حال، با وجود اینکه فیلم بی‌گناه است و با وجود اینکه ما شاهد بازیگران محبوب فیلم هستیم که با هم خوش می‌گذرانند، بعید است که کودکان فیلم را جذاب، مرتبط یا حتی خنده‌دار بیابند. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

حتی با حضور برخی از بازیکنان بازنشسته برتر انگلیس در نقش‌های خنده‌دار، این تلاش ضعیفی است که نتوانسته یک سریال کمدی محبوب بریتانیایی دهه 70 میلادی درباره گارد داخلی در طول جنگ جهانی دوم را احیا کند. توبی جونز، بیل نای، مایکل گمبون و تام کورتنی در فیلم ارتش بابا، لحظات شگفت‌انگیزی را خلق می‌کنند. آنها خودنمایی می‌کنند، روی باسن‌شان می‌افتند، ژست‌های خنده‌دار می‌گیرند و از یک داستان کلیشه‌ای نهایت استفاده را می‌برند - پیرمردهای بدعنق که با وجود اشتباهات و دعواهای درونی‌شان، سهم خود را در نجات انگلستان کهن و جهان متمدن از دست نازی‌های سبیل‌چرخشان ایفا می‌کنند. زتا جونز با نمایش پاهای زیبا و ابروهای درخشانش، شهروندان شهر کوچک را مجذوب می‌کند. با این حال، هیچ‌کدام از این‌ها کافی نیست. شخصیت‌ها یک‌بعدی هستند. شوخی‌ها از کیلومترها دورتر قابل پیش‌بینی‌اند. و حتی ذره‌ای از تعلیق یا نشانه‌ای از طنز بالغ در آن یافت نمی‌شود. دشوار است تصور اینکه مخاطبان جوان امروزی آمریکا با این فیلم ارتباط برقرار کنند، اما برخی از بازیگران طرفداران واقعی در میان این کودکان دارند (مثلا گمبون در نقش دامبلدور و نای در نقش بیلی مک در فیلم واقعا عشق) که ممکن است این کافی باشد.