آخرین مرد سیاه‌پوست در سان فرانسیسکو

در سان فرانسیسکو که به سرعت در حال تغییر و تبدیل به منطقه‌ای لوکس است، جیمی فایلز (جیمی فایلز) گاهی احساس می‌کند که شاید آخرین مرد سیاه‌پوست در سان فرانسیسکو باشد. او و خانواده‌اش از خانه ویکتوریایی زیبا و باشکوهی که نسل‌ها در آن زندگی کرده بودند، بیرون رانده شدند و مجبور شدند در محله‌ای کوچک و فرسوده و سمی، با بهترین دوستش، مونتگومری (جاناتان ماجورز) و پدربزرگ مونت (دنی گلاور) زندگی کنند. جیمی رویاهایی در سر دارد از زندگی‌ای که می‌توانست با پول و فضا و شهری که به او اجازه می‌داد در حالی که شغل‌های معمولی دارد، راحت زندگی کند. وقتی فرصتی برای بازگشت به خانه قدیمی‌اش پیش می‌آید، آن را می‌گیرد، بدون توجه به اینکه چه هزینه‌ای ممکن است داشته باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت بین فیلم‌های مستقل و استودیویی صحبت کنند. تفاوت یک فیلمی مثل این با فیلمی که با بودجه‌ی عظیمی ساخته شده چیست؟ فیلم‌های پرهزینه معمولا چه نوع داستان‌هایی را روایت می‌کنند؟ چرا فکر می‌کنید فیلم‌های مستقل معمولا داستان‌های کوچک‌تر و متفاوت‌تری را روایت می‌کنند؟
• آخرین مرد سیاه‌پوست در سان فرانسیسکو، موقعیت مکانی خود را در عنوان فیلم به‌خوبی نشان می‌دهد. چرا؟ آیا این به معنای اهمیت ویژه‌ی این مکان به داستان فیلم است؟ آیا اگر عنوان فیلم به این شکل نبود، باز هم می‌توانستید موقعیت مکانی فیلم را حدس بزنید؟ چگونه فیلم‌ها بیننده را از مکان وقوع داستان آگاه می‌کنند؟ آیا این موضوع همیشه در روایت داستان اهمیت دارد؟
• وقتی فیلمی را با بازیگرانی که قبلاً برایتان ناشناس بودند تماشا می‌کنید، آیا به شما کمک می‌کند تا تصور کنید که آن‌ها شخصیت‌های واقعی را به تصویر می‌کشند؟ آیا تماشای بازیگران ناشناس را ترجیح می‌دهید یا بازیگران شناخته‌شده را؟ چرا؟
• چگونه مونتگومری و جیمی در تلاش خود برای اشغال خانه قدیمی جیمی، استقامت و کار تیمی را نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که آخرین مرد سیاه در سان فرانسیسکو، درام مستقل فوق‌العاده‌ای است در مورد مردی که طرحی را برای بازپس‌گیری خانه خانوادگی‌اش که در کودکی مجبور به ترک آن شده بود، آغاز می‌کند. اگرچه محتوای جنجال‌برانگیز زیادی در فیلم وجود ندارد، اما ریتم آن کند است و موضوعات آن بالغانه و نسبتا ظریف هستند، بنابراین احتمالا بیشتر مورد پسند بزرگسالان و نوجوانان بزرگ‌تر قرار خواهد گرفت. خشونت محدود به تیراندازی از دور و مرگ خارج از صحنه (با سوگواری بعدی) است. شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و گاهی آبجو می‌نوشند، و یک صحنه شامل برهنگی کامل مردانه غیرجنسی است. الفاظ زشت در فیلم کم است اما شامل کلمات "لعنتی"، "مقدس"، "احمق" و "جهنم" می‌شود، و همچنین استفاده مکرر از کلمه "N" (احتمالا به معنی "Negro" یا "Nigger" که به سیاه‌پوستان توهین‌آمیز گفته می‌شود). اما این درام شیرین و زیبا است و دوستی قدرتمند و حمایتی بین دو مرد را به نمایش می‌گذارد. این فیلم در یک جامعه حاشیه‌ای در یک منطقه متروپولیتن گران‌قیمت اتفاق می‌افتد و به وضوح علاقه‌ای به شخصیت‌های خود و محله پایین‌شهری که در آن زندگی می‌کنند، دارد. موضوعات همکاری تیمی، پشتکار، تحمل و همدلی واضح است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

درخشان و زیبا و به‌یادماندنی، این داستان مردی معمولی است که تحت فشارهای غیرعادی له شده و شاید بهترین فیلم ساخته‌شده در مورد سان فرانسیسکو باشد. بلافاصله خود را از فیلم‌های سطح پایین‌تر سان فرانسیسکو متمایز می‌کند (که معمولاً تصاویری از اقیانوس آرام و پل گلدن گیت را قبل از برش به داخل خانه‌های لس‌آنجلس نشان می‌دهند)، آخرین مرد سیاه‌پوست با یک شات ردیابی شجاعانه باز می‌شود که در آن دو شخصیت اصلی با اشتراک یک اسکیت‌بورد به‌طور ظریف و باوقار با هم می‌لغزند و از تپه‌ها و خیابان‌های شهر از محله افسرده‌ای که در آن زندگی می‌کنند به خیابان درخشان خانه قدیمی خانواده جیمی می‌روند. اکنون یک زن سفیدپوست در آن زندگی می‌کند که از آمدن جیمی برای رسیدگی مخفیانه به باغ یا رنگ‌آمیزی پنجره بیرونی ناراحت می‌شود. او از جیمی می‌خواهد که آنجا را ترک کند، هم گیج و هم عصبانی از این مزاحمت‌ها. جیمی دقیقاً مطمئن نیست که چه می‌خواهد، اما وقتی وارد خانه می‌شود، فقط می‌داند که نمی‌خواهد آنجا را ترک کند.و با این حال، بینندگان حدس می‌زنند که احتمالاً این داستان برای جیمی به خوبی تمام نخواهد شد. او آنقدر فقیر است که هر روز همان پیراهن را می‌پوشد. و خانه سابق خانواده‌اش، با شیشه‌های رنگی و چوب اصلی که دوربین با عشقی که انگار صحنه‌ای جنسی را فیلمبرداری می‌کند، بر روی آن مکث می‌کند، میلیون‌ها دلار ارزش دارد. او در یک مرکز مراقبت تسکینی کار می‌کند؛ پدرش در یک مسافرخانه ارزان زندگی می‌کند. در صحنه‌های طولانی و زیبا، بینندگان با درد معضل جیمی همدردی می‌کنند، دردی که بر چهره‌ی گویای فِیلز نقش بسته است. نمی‌توانی به او کمک کنی. اما، چقدر می‌خواهی کمک کنی.