روزی که بودیم

در فیلم «طبیعت ما» کیتی موروسکی (باربارا استرایسند) دانشجوی جوان و فعال سیاسی به هابل گاردینر (رابرت ردفورد) پسر زرنگ و بی‌خیال علاقه‌مند می‌شود و این دو وارد یک رابطه عاشقانه طولانی می‌شوند. اما آیا عشق و علاقه‌شان می‌تواند بر سرشت مخالفشان غلبه کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سیاست در فیلم «طبیعت واقعی ما» صحبت کنند. فیلم چگونه با سیاست در کنار داستان عاشقانه در فیلم برخورد کرد؟ آیا فکر می‌کنید قبل از تماشای فیلم، درک سیاست‌های آن دوران مهم است؟
• شخصیت کیتی عیب و ایرادهای خود را دارد اما شجاعت، پشتکار و صداقت فوق‌العاده‌ای را به نمایش می‌گذارد. چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟ آیا می‌توانید زمان‌هایی را به یاد بیاورید که در زندگی خود این ویژگی‌ها را نشان داده‌اید؟
• درباره زبان به کار رفته در این فیلم صحبت کنید. به نظر شما استفاده از برخی اصطلاحات توهین‌آمیز در آن زمان چه چیزی را در مورد جامعه آن دوره نشان می‌دهد؟
• چگونه نوشیدن الکل و سیگار کشیدن در فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا این اعمال را جذاب و فریبنده نشان می‌داد؟ رفتار ما در مورد نوشیدن الکل و سیگار کشیدن از زمان فیلم چگونه تغییر کرده است؟
• باربرا استرایسند قبل از اینکه بازیگری را شروع کند، خواننده بود، اما بعداً در فیلم‌های زیادی به ایفای نقش پرداخت. آیا می‌توانید به ستاره‌های دیگری فکر کنید که در زمینه موسیقی شناخته شده‌اند و به بازیگری روی آورده‌اند؟ سفر آنها چگونه با هم مقایسه می‌شود؟

والدین باید بدانند که فیلم «طبیعت واقعی ما» یک درام عاشقانه محصول ۱۹۷۳ با بازی باربارا استرایسند و رابرت ردفورد است که شامل برخی اصطلاحات نژادپرستانه، جنسیت‌زده و همجنس‌گراهراسانه است. این فیلم در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰ اتفاق می‌افتد و به‌طور مکرر به سیاست، جنگ جهانی دوم و بعداً لیست سیاه دوره مک‌کارتیسم اشاره می‌کند. استرایسند نقش کیتی موروسکی را بازی می‌کند، زنی یهودی فعال سیاسی که رابطه‌ای متناوب با هابل گاردینر، شخصیتی کاملاً متضاد با خود و مردی آرام و «واسپ» (سفیدپوست آنگلوساکسون پروتستان) را به تصویر می‌کشد، که ردفورد آن را بازی می‌کند. در فیلم برهنگی جزئی وجود دارد و رابطه جنسی به طور ضمنی مطرح می‌شود، اما به نمایش درنمی‌آید. شخصیت‌ها پیچیده هستند، اما کیتی به‌خصوص شجاعت، پشتکار و صداقت خود را در دفاع از عقایدش نشان می‌دهد. زبان فیلم شامل کلمات «بیچ» و «اس» است، و همچنین اصطلاحات توهین‌آمیز «نیگر»، «براد» و «دایک». شخصیت‌ها اغلب سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند، تا حدی که گاهی مست و بیمار می‌شوند. ریتم فیلم کند است و بازی‌ها در برخی صحنه‌ها ملودراماتیک، که ممکن است بینندگان جوان را آزار دهد. اما طرفداران بازیگران اصلی یا عاشقانه‌های کلاسیک احتمالاً از شیمی روی پرده و قدرت ستارگان آن لذت خواهند برد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این یک داستان عاشقانه است برای کسانی که به‌راحتی از احساسات و ملودرام‌ها دلسرد نمی‌شوند. چیزی که فیلم The Way We Were را از افت‌های احتمالی نجات می‌دهد، واقع‌گرایی قوس عاشقانه و شیمی باورپذیر بین دو بازیگر اصلی است، که ترکیبی از شور و اشتیاق و ناامیدی را به نمایش می‌گذارند، گاهی یک رابطه عاشقانه کامل و گاهی یک رابطه محکوم به شکست. بازی استریسند در نقش کیتی، شور و اشتیاق سیاسی او در کنار بی‌خیالی و بی‌تفاوتی هابل (ردفورد) به مرز خستگی می‌رسد. با این حال، بیشتر اوقات همین انرژی است که داستان را پیش می‌برد. به‌عنوان بیننده، ما هم همان احساس حیرت و خستگی را نسبت به کیتی پیدا می‌کنیم که هابل به نظر می‌رسد دارد. او زنی قدرتمند و سرسخت است، اما این ویژگی‌ها برای روابط اطرافش هزینه دارد. لحظات آسیب‌پذیری احساسی او (که زیاد هم هست) در کنار این قدرت، می‌تواند تکان‌دهنده باشد، چون میانه‌ای در کار نیست. و درحالی‌که سیاست به‌طور منظم در فیلم مطرح می‌شود، به نظر می‌رسد در پس‌زمینه داستان، اهمیت نسبتاً کمی دارد. در بعضی از صحنه‌ها، فیلم کمی احساسی و اغراق‌آمیز می‌شود، و این چیزی است که اغلب به یاد می‌ماند. اما باوجود برخی کلیشه‌ها، تلاش کلی فیلم برای رمانتیک نکردن رابطه عاشقانه، تازگی دارد. فیلم این رابطه را به‌عنوان یک موجود زنده و نفس‌کش که می‌تواند به‌راحتی شما را در گرمای خود غرق کند یا شما را از خود بیرون بیندازد، به تصویر می‌کشد.