آقایان

در فیلم «آقایان»، میکي پيرسون (متيو مک‌کانهی)، آمریکایی تحصیلکرده در آکسفورد، آماده است تا امپراتوری کانابیس خود را که در بریتانیا پایه‌گذاری کرده، بفروشد و زندگی خوشبختانه‌ای را با همسرش آغاز کند. در حالی که میکي در تلاش است تا معامله‌ای سودآور را با متيو (جرمي استرانگ)، ارباب مواد مخدر بریتانیایی و پولداری نهایی کند، باید با گروهی نامتجانس از گانگسترهایی که به دنبال سهم خود از این تجارت هستند، مقابله کند. هنری گلدینگ، چارلی هونام، هیو گرانت، کالین فارل و میشل داکری در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره نقش اسلحه‌ها در فیلم «آقایان» صحبت کنند. آیا با نحوه به تصویر کشیده شدن آن‌ها موافقید؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• چگونه مواد مخدر در اینجا به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا استفاده از آنها عواقبی دارد؟ چرا این موضوع اهمیت دارد؟
• آیا می‌توان گفت که هیچ‌یک از شخصیت‌های این داستان "خوب" یا "بد" هستند؟ آیا فکر می‌کنید شخصیت‌هایی که از نظر اخلاقی یا غیراخلاقی واضح هستند جذاب‌تر هستند یا اینکه بهتر است ترکیبی از هر دو باشند؟ چه ویژگی‌های شخصیتی مثبت و مهارت‌های زندگی را نشان می‌دهند؟
• آیا نوشیدن الکل و کشیدن سیگار در این فیلم یا سریال به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا این اعمال را جذاب و فریبنده نشان می‌دهند؟
• چرا فکر می‌کنید این فیلمنامه حاوی چنین کلمات تندی است؟ به نظر شما فیلم‌نامه‌نویس با استفاده از کلمات بی‌ملاحظه برای توصیف افراد چه چیزی را می‌خواهد بگوید؟ یا در صحنه‌ای که شخصیت‌ها درباره این صحبت می‌کنند که چه چیزی نژادپرستانه است و چه چیزی نیست، چه هدفی دارد؟

والدین باید بدانند که «جنتلمن» یک فیلم اکشن-جنایی به کارگردانی گای ریچی درباره یک قاچاقچی خونسرد مواد مخدر به نام مایکی پیرسون (متئو مک‌کانهی) است. مایکی، همسرش رزالیند (میشل داکری) و کارمندانش باهوش، تیز، قوی، ماهر و به‌طور کلی قابل‌ستایش به تصویر کشیده شده‌اند. مانند سایر فیلم‌های ریچی، این فیلم نیز بسیار خشن است و شامل تیراندازی‌های گرافیکی، چاقو، کتک‌کاری، تجاوز جنسی، سقوط از ارتفاع و خونریزی فراوان است. ارزش‌های ریچی - مواد مخدر سخت احمقانه است، علف بی‌ضرر است، مالیات‌ها کنترل‌نشده‌اند و اگر اسلحه را ممنوع کنید، در برابر مجرمان بی‌دفاع خواهید بود - در این فیلم آشکار است، اما والدین ممکن است همیشه با آنها موافق نباشند. فیلمنامه همچنین با صحبت‌کردن درباره موضوعاتی مانند نژادپرستی و همجنس‌گرایی، به صحیح سیاسی طعنه می‌زند. استفاده از الفاظ بسیار رکیک و زشت مانند "فحش مادر"، خودارضایی یک زن روی شلوار شوهرش و یک عمل غیراخلاقی جنسی با حیوان (که در فیلم نشان داده نمی‌شود) از دیگر موارد موجود در فیلم است. به‌طور خلاصه، این فیلم - اگرچه برای بزرگسالان بسیار سرگرم‌کننده است - قطعاً مناسب کودکان نیست.

فیلم کمدی جنایی گای ریچی هرگز در فهرست "بهترین فیلم‌های خانوادگی سال" قرار نخواهد گرفت، که شاید بهترین بازاریابی باشد که می‌تواند داشته باشد. پس از یک دهه ساخت فیلم‌های تجاری مانند علاءالدین، شاه آرتور: افسانه شمشیر و شرلوک هلمز، ریچی به مجموعه مهارت‌های اصلی خود بازگشته است: روایت داستان‌های خشونت‌آمیز درباره اراذل، مجرمان، مبارزان و دنیای زیرزمینی. واضح است که او احساس خفگی می‌کرده، زیرا همه چیز را (به طور واقعی) با شلیک گلوله بیرون می‌ریزد. فیلم «جنتلمن» مفهومی باهوش، دیالوگ‌های تندوتیز، شخصیت‌های خلاقانه و سبک شگفت‌انگیزی دارد. در یک چرخش متا، این فیلم به عنوان یک راز توسط یک کارآگاه خصوصی کثیف به نام فلچر روایت می‌شود (گرنت به ندرت بهتر بوده است) که رویدادها را به یک فیلمنامه تبدیل کرده و «پیشنهاد» خود را با ارجاعاتی از فیلمسازی فلفل می‌پاشد.این طوفانی از قطعات متحرک است، اما تماشاگران هیچ‌گاه در گردباد حوادث گم نمی‌شوند. همه شخصیت‌ها در سوی اشتباه قانون و زندگی قرار دارند و بزرگسالان می‌توانند فیلم را همان‌طور که هست درک کنند و ببینند که جرم و جنایت حتی وقتی سود دارد، باز هم سودی ندارد. با این حال، بینندگان جوان‌تر ممکن است تحت تأثیر نگرش طرفدار ماری‌جوآنا و اسلحه فیلم قرار بگیرند. در حالی که میکي می‌گوید که دست‌هایش "کثیف" است، نتیجه نهایی این است که ایجاد یک کسب‌وکار منظم و اصولی مزرعه ماری‌جوآنا نه‌تنها اشکالی ندارد، بلکه هوشمندانه است. در صحنه دیگری، روزالیند شوهرش را به خاطر داشتن اسلحه سرزنش می‌کند، زیرا فکر می‌کند بلیطی به سوی زندان است؛ اما بعداً او تنها می‌تواند با اسلحه شوهرش از خودش محافظت کند، اما همچنان آمادگی کافی ندارد. هر دوی این صحنه‌ها این نکته را القا می‌کنند که پیروی از قانون ممکن است شما را عقب بیندازد یا حتی به شما آسیب برساند و اگر باهوش باشید، راهی برای دور زدن آن پیدا می‌کنید. می‌گویند یک جنتلمن همیشه به یاد می‌آورد، اما وقتی صحبت از برداشتن قطارها از فرهنگ عامه می‌شود، بچه‌ها نیز همین کار را می‌کنند.