ریتم‌های بسماتی

در فیلم BASMATI BLUES، دانشمند لیندا (بری لارسون) نوعی برنج ابرقدرت اختراع کرده است. با کمک شرکت موگیل به مدیریت مدیرعامل گورگون (دونالد ساترلند)، برنج او قرار است به طور گسترده‌ای عرضه شود. اما مشخص می‌شود که فروشنده شرکت با رفتار نامناسب خود، مردم محلی هند را آزرده کرده و کل پروژه را به خطر انداخته است. پس گورگون، لیندا را که بی‌تجربه و معصوم است، انتخاب می‌کند تا همه چیز را مرتب کند. در آنجا، او با راجیت (اتکارش آمبودکار) ملاقات می‌کند که به طور مختصر در کالج کشاورزی خوانده بود اما به دلیل کمبود بودجه مجبور به ترک تحصیل شده بود. اگرچه راجیت به لیندا علاقه‌مند است، اما با او بر سر دیدگاه‌های ارگانیک‌ترش در مورد کشت برنج اختلاف نظر دارد. او همچنین با ویلیام (ساهیل سیگال) ملاقات می‌کند، یک مدیر خوش‌پوش و دست‌نشانده گورگون که او هم تحت تاثیر جذابیت‌های لیندا قرار می‌گیرد. اما چیزی که لیندا نمی‌داند این است که بعد از امضای قرارداد با موگیل، کشاورزان ملزم به خرید بذر جدید در هر سال خواهند بود. آیا راجیت می‌تواند به موقع حقیقت را به لیندا بفهماند؟ و آیا می‌تواند قلب او را فتح کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت اصلی فیلم بسماتی بلوز صحبت کنند. آیا او الگوی قدرتمندی است؟ آیا به او اجازه استقلال داده شده است؟ آیا او به تنهایی تصمیم‌گیری می‌کند؟ آیا به راحتی توسط مردان متقاعد یا منصرف می‌شود؟
• فیلم در مورد شرکت‌ها چه می‌گوید؟ آیا می‌توانید شرکت‌های واقعی را به یاد بیاورید که به مشتریان خود اهمیت دهند؟
• فیلم چگونه صحنه‌های جنسی و عاشقانه را به تصویر می‌کشد؟ در مقایسه با فیلم‌های دیگری که در این زمینه دیده‌اید، چه تفاوت‌هایی دارد؟
• آیا فیلم شخصیت‌های هندی را به‌درستی به تصویر می‌کشد؟ آیا این نمایش‌ها مثبت هستند؟ آیا نمایش‌ها واقع‌گرایانه هستند؟
• چطور این فیلم به عنوان یک موزیکال کار می‌کند؟ چه چیزی در موزیکال‌ها جذاب است؟

والدین باید بدانند که فیلم باسماتی بلوز یک تلاش آمریکایی برای ساختن یک موزیکال به سبک بالیوود است. این فیلم شرکت‌ها را به عنوان شخصیت‌های منفی نشان می‌دهد اما در غیر این صورت، سبک و احمقانه است، هرچند کمی بیش از حد شیرین و ساده‌لوحانه به نظر می‌رسد و شخصیت اصلی آن متاسفانه کمی گیج و سردرگم است. از طرف دیگر، محتوای بحث‌برانگیز کمی در این فیلم وجود دارد که بتوانید نگران آن باشید. شخصیت‌ها با هم بحث می‌کنند و گاهی اوقات رفتارهای تند و عصبی از خود نشان می‌دهند، و یکی از آنها زندانی و در یک جلیقه‌ی مهارکننده قرار می‌گیرد. در فیلم از کلماتی مانند «لعنتی»، «جهنم»، «خر» و «فریب‌خورده» به ندرت استفاده شده است. شخصیت‌ها با هم معاشقه می‌کنند، می‌بوسند و در نهایت ازدواج می‌کنند. به یک شخصیت که در فیلم حضور ندارد، به عنوان یک «زن‌باره‌ی مست» اشاره می‌شود. قابل ذکر است که شخصیت‌های هندی فیلم اصالت ندارند و به نظر می‌رسد از دید غربی ساده‌سازی شده‌اند (یعنی مردم محلی و کشاورزان به عنوان افرادی خالص، عجیب و غریب و عاشق زندگی به تصویر کشیده شده‌اند). این فیلم برای مدتی کنار گذاشته شد اما به لطف محبوبیت ستاره‌ی آن، بری لارسون، دوباره به جریان افتاد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این تلاش برای ساختن یک موزیکال بالیوودی به سبک آمریکایی در بهترین حالت جدی و در بدترین حالت احساساتی، ساده لوحانه و بیش از حد شیرین است. لحظات شاد و سرزنده ای دارد اما بیشتر باعث آزار و اذیت و چشم غره رفتن می شود. به نظر می رسد که فیلم بساتی بلوز برای چند سالی بایگانی شده بود و فقط به خاطر شهرت روزافزون لارسن دوباره به نمایش درآمد. بله، لارسن جذاب است و می تواند یک آهنگ را بخواند -- یک قطعه موسیقی در یک کلوپ شبانه، لحظه ای کوتاه و شاد است -- اما لیندا به راحتی فریب می خورد و به این راحتی جا به جا می شود که باور کردن اینکه او یک دانشمند نابغه است، دشوار است.آهنگ‌ها به سرعت از یاد می‌روند و واقعاً شرم‌آور است وقتی از ساترلند و تاین دالی خواسته می‌شود که وارد شوند و یک آهنگ شرورانه بخوانند. در مورد شخصیت‌های هندی، دشوار است که آن‌ها را اصیل ببینیم؛ آن‌ها از طریق دیدگاه‌های غربی‌شده گردشگران ناآگاه فیلتر شده به نظر می‌رسند. (اهالی و کشاورزان به عنوان افرادی خالص، عجیب و غریب و عاشق زندگی به تصویر کشیده شده‌اند.) البته عالی است که فیلمی داشته باشیم که از طمع شرکت‌ها و ترجیح سود بر خیر مردم انتقاد کند، اما بساتی بلوز واقعاً مضحک است. وقتی آدم‌های بد سعی می‌کنند با قطار فرار کنند، فقط باعث می‌شود تعجب کنید که همه چیز چطور اشتباه پیش رفت.