مدار ۹

در اوربیتِر ۹، هلنا تمام زندگی‌اش را در یک کپسول فضایی گذرانده، در حالی که در مسیر سیاره‌ای دوردست است تا با مستعمره‌نشینانی ملاقات کند که از نابودیِ نزدیکِ محیط‌زیستِ زمین فرار کرده‌اند. والدینش او را در کپسول رها کردند، وقتی فهمیدند اکسیژن کافی برای سه نفرشان وجود ندارد تا سفر را با موفقیت به پایان برسانند. حالا که هلنا به یک زن جوان تبدیل شده، فرصت ملاقات با اولین هم‌نوعِ انسان خود را پیدا می‌کند، چون کپسول به تعمیرات نیاز دارد. الکس، تکنسین تعمیرات، به کپسول می‌رسد و هلنا مشتاقانه منتظر ملاقات و صحبت با اوست، اما بلافاصله پیوندی عمیق‌تر شکل می‌گیرد، علی‌رغم رفتارِ حرفه‌ایِ اولیهٔ الکس. این زمانی است که تصور هلنا از واقعیتش به‌طور کامل دگرگون می‌شود: الکس فاش می‌کند که در واقع یک مهندس است که عمیقاً درگیر مأموریت و هدفِ واقعیِ پشتِ سفرِ ادعاییِ هلنا به فضا است. در حالی که این دو به سرعت عاشق هم می‌شوند، الکس باید هلنا را از دانشمندانی نجات دهد که از او به‌عنوان یک گینه‌پیغ در تلاش‌هایشان برای پیدا کردن راه‌هایی برای نجات نژاد بشر استفاده می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌های علمی تخیلی صحبت کنند. این فیلم در مقایسه با سایر فیلم‌های این ژانر چگونه است؟
• این فیلم به کدام موضوعات می‌پردازد؟
• چه مثال‌های دیگری از فیلم‌ها، سریال‌های تلویزیونی و کتاب‌های علمی-تخیلی وجود دارد که از این ژانر برای بررسی موضوعات عمیق‌تر مرتبط با دغدغه‌های معاصر استفاده می‌کنند؟

والدین باید بدانند که اوربیتِر ۹ فیلمی علمی-تخیلی محصول سال ۲۰۱۷ است که در آن زنی جوان حقیقت زندگی انزواگرایانه‌اش در کپسول فضایی را می‌فهمد. این فیلم اسپانیایی با زیرنویس انگلیسی است. روند کند فیلم، همراه با داستان و تم‌های فکری آن که به کاوش عشق، کلون‌سازی، فروپاشی محیطی قریب‌الوقوع، و نیاز به اخلاق در علم در مقابل نیاز به یافتن سریع راه‌هایی برای نجات جان میلیاردها نفر می‌پردازد، آن را مناسب نوجوانان و بزرگسالان، به‌ویژه طرفداران مجموعه‌هایی مانند منطقهٔ گرگ‌ومیش و آینه سیاه می‌کند. در فیلم مقداری خشونت وجود دارد، از جمله شخصیتی که با شلیک گلوله به سرش می‌میرد. فحاشی شامل «فحش» است و یک صحنهٔ رابطهٔ جنسی (بدون برهنگی) وجود دارد. برای مطلع ماندن از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

از نظر پیام‌های عمیق‌تر و ریتم، این فیلم بیشتر به 2001: یک ادیسه فضایی شباهت دارد تا جنگ ستارگان. داستان به آرامی پیش می‌رود و پیچش‌های جالب داستانی دارد، و زمانی که اکشن به اوج خود می‌رسد، حس قوی از آنچه در معرض خطر است برای هر شخصیت وجود دارد تا با تم‌های فیلم که تلاش زیادی برای انتقال آن‌ها می‌کند، هماهنگ باشد. این فیلم از نظر سبک و زیبایی‌شناسی بسیار شبیه به دیگر فیلم‌های علمی-تخیلی است که در آن شخصیت‌ها در انزوای نسبی کار و زندگی می‌کنند و تنها صداها و ربات‌ها برای همدردی و ورزش‌های فضایی سبک وجود دارند؛ رنگ‌های مات، درون‌نگری، و هیچ چیز به جز صدای کم فضاپیما برای شکستن سکوت.با این حال، ریتم فیلم کمی آهسته به نظر می‌رسد. بعضی صحنه‌ها کشدار به نظر می‌رسند، انگار می‌خواهند بگویند: «می‌بینی الان چه اتفاقی افتاد؟ می‌فهمی منظور چیست؟» با وجود تلاش صادقانه و بازی‌های فوق‌العاده، اوربیتِر ۹ نتوانسته از جاذبهٔ تأثیراتی که به وضوح در لباس فضایی‌اش به نمایش گذاشته، فرار کند؛ برای مثال: ۲۰۰۱، بلید رانر، سولاریس. این فیلم تقلید این فیلم‌ها نیست، اما به اندازهٔ کافی قوی نیست که به عنوان گامی بعدی از این تأثیرات، و اثری مستقل، جلوه کند.