لطفا منتظر بمانید.

فیلمی بر اساس نمایشنامه تک پرده‌ای مایکل گولامکو با عنوان لطفا منتظر بمانید، داستان وندی ۲۱ ساله (با بازی داکوتا فنینگ) است، یک طرفدار استار ترک با اختلال اوتیسم که در یک مرکز مراقبت از بزرگسالان با نیازهای مختلف زندگی می‌کند. وندی به روتین روزانه خود پایبند است و تمایلی به برقراری ارتباط چشمی یا فیزیکی با دیگران ندارد، اما به اندازه کافی مستقل است تا در فروشگاه محلی سینابون کار کند. در اوقات فراغت خود، وندی یک فیلمنامه ۴۰۰ صفحه‌ای برای یک مسابقه استار ترک نوشته است، اما در آخرین روز ارسال آن، اتفاق بدی رخ می‌دهد و او به طور ناگهانی تصمیم می‌گیرد سفری جاده‌ای از منطقه خلیج سان فرانسیسکو به لس آنجلس را به تنهایی و با استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی آغاز کند. در حالی که وندی در سفری پر از موانع به سمت لس آنجلس است (همراه با سگ وفادار چی‌هواهواش، پیت)، مدیر مرکز مراقبت، اسکات (با بازی تونی کولت) و خواهر بزرگتر وندی، آدری (با بازی آلیس ایو) برای پیدا کردن او دست به کار می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت سفرهای جاده‌ای در فیلم‌ها و تلویزیون صحبت کنند. برخی از خاطرات سفرهای جاده‌ای مورد علاقه‌ی شما کدام‌اند؟ چگونه می‌توان این موضوع را با دیگر موارد مشابه مقایسه کرد؟
• برخی فعالان معلولیت معتقدند که نمایش شخصیت‌هایی با اختلال اوتیسم توسط بازیگران عادی، حق این افراد را ضایع می‌کند. نظر شما چیست؟
• آیا می‌توانید با علاقه وندی به استارترک ارتباط برقرار کنید؟ آیا شما هم طرفدار پروپاقرص یک سریال، فیلم یا کتاب خاصی هستید؟
• آیا فکر می‌کنید کسی در این فیلم الگوی مناسبی است؟ چه ویژگی‌های شخصیتی مثبتی دارند؟

والدین باید بدانند که لطفا صبر کنید یک درام کمدی است با بازی داکوتا فانینگ در نقش وندی، زنی جوان با اختلال طیف اوتیسم که عاشق سفرهای ستاره‌ای است و به قدری به آن علاقه دارد که برای شرکت در مسابقه طرفداران، سفری پرخطر را آغاز می‌کند. این فیلم که بر اساس نمایشنامه‌ای از مایکل گولامکو ساخته شده، گاهی از زبان تند و قوی استفاده می‌کند (یک بار کلمه فحش، و کلمات دیگری مثل آشغال و احمق)، و چند صحنه‌ای که وندی دچار حمله اضطراب می‌شود یا در مواجهه با موقعیت‌های مختلف دچار مشکل می‌شود. خشونت زیادی در فیلم وجود ندارد، اما وندی مورد سرقت قرار می‌گیرد و بعد از یک تصادف در بیمارستان بستری می‌شود. بینندگانی که خودشان یا عزیزانشان در طیف اوتیسم قرار دارند، می‌توانند بهتر درک کنند که آیا بازی داکوتا فانینگ و خود فیلم، نمایش قابل باور و معتبری از افراد در طیف اوتیسم است یا خیر. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این ادای احترام سرگرم‌کننده عمدتاً به قدرت طرفداران، با بازی‌های قابل توجه تقویت شده و باید مورد توجه طرفداران سرسخت پیشتازان فضا و هر کسی که طرفدار داستان‌های طرفداران است، قرار بگیرد. دانش دایره‌المعارفی وندی در مورد جزئیات پیشتازان فضا، به همراه عزم او برای ارسال دست‌نوشته‌اش، کافی است تا لطفاً بایستید، به عنوان یک نمایش اصیل از یک طرفدار جدی به نظر برسد. با این حال، آنچه که کمتر قطعی به نظر می‌رسد، این است که چقدر تصویری که فیلم از اوتیسم ارائه می‌دهد، کافی است، با در نظر گرفتن اینکه وندی کمی بیش از حد از فهرست کلیشه‌ای «ویژگی‌های اوتیسم» را تیک می‌زند. منطق برخی از تصمیمات او به‌خصوص گیج‌کننده است، از آنجایی که او بیش از هر چیز دیگری به روتین‌ها اهمیت می‌دهد و احساس راحتی نمی‌کند که از یک بزرگراه بزرگ عبور کند. با این (بزرگ) هشدار، وقتی که تعلیق عدم باور را کنار می‌گذارید، به راحتی می‌توانید در ماجراجویی وندی فرو بروید و برای او هورا بکشید تا دست‌نوشته را به موقع تحویل دهد.همانطور که از یک فیلم جاده‌ای انتظار می‌رود، وندی در طول مسیر با شخصیت‌های به یادماندنی زیادی ملاقات می‌کند - برخی تاثیر منفی و برخی تاثیر مثبت می‌گذارند. مارلا گیبس در نقش زنی مهربان ظاهر می‌شود که بعد از نجات وندی از یک صندوقدار غیراخلاقی در فروشگاه، او را تا اتوبوس همراهی می‌کند. کولت در نقش اسکات دلپذیر است، کسی که اولین بار کلمات عنوان فیلم را برای آرام کردن وندی در یک اپیزود اضطراب به زبان می‌آورد. پاتون اسوالت نیز در نقش یک پلیس ظاهر می‌شود که به زبان کلینگون صحبت می‌کند و به همین دلیل واقعاً می‌تواند با وندی ارتباط برقرار کند. هیچ چیز در داستان به طور خاص خلاقانه نیست، اما نمی‌توانید جلوی خودتان را بگیرید و نخواهید وندی پیروز شود به نمایندگی از هر کسی که تا به حال عاشق یک برنامه تلویزیونی، فیلم یا کتابی بوده است تا جایی که خود را در آن دنیای تخیلی غرق کرده است.