آخرین روز های جنایت آمریکا

در روزهای آخر جرم و جنایت آمریکایی، بر اساس رمانی گرافیکی از ریک ریمندر و گرگ توچینی، داستانی را به تصویر می‌کشد که در آن خشونت و کشتار در هر فرصتی به نمایش گذاشته می‌شود. مجرم حرفه‌ای، کوین (مایکل پیت)، با رقیب رئیس جنایتکار پدرش، بریک (ادگار رامیرز)، برای انتقام از پدرش، همکاری می‌کند. کوین همچنین می‌خواهد به مقامات توهین کند، زیرا آنها در آستانه راه‌اندازی اشعه کنترل ذهن برای پیشگیری از جرم، به نام API، هستند. کوین و شلبی (آنا بریستر)، زنی که با او در ارتباط است، نقشه می‌کشند تا به یک بانک دستبرد بزنند و یک میلیارد دلار بدزدند، و سپس با یک کامیون زرهی از مرز کانادا عبور کنند، قبل از اینکه اشعه API اثر کند و مغزهایشان را نابود کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه استفاده فیلم‌ها از خشونت بحث کنند. آیا فکر می‌کنید خشونت در فیلم «روزهای پایانی جرم در آمریکا» به روایت داستان کمک کرد، یا فیلم‌سازان بیشتر نگران نمایش خشونت نسبت به داستان بودند؟
• آیا فکر می‌کنید این داستان ارزش ۱۴۸ دقیقه زمان را داشت، یا اینکه این زمان طولانی نشان‌دهنده ضعف در مهارت‌های روایی فیلم‌سازان بود؟ چرا؟
• آیا خشونت تصویری می‌تواند فیلم را بهتر یا تاثیرگذارتر کند؟ اگر بله، چگونه؟ اگر نه، چرا؟

والدین باید بدانند که فیلم «روزهای آخر جرم و جنایت در آمریکا» یک درام فوق‌العاده خشونت‌بار و طولانی (۱۴۸ دقیقه) در مورد مجرمان است که خود را برای رویکردی اورولی کنترل ذهن برای پیشگیری از جرم در آینده نزدیک آماده می‌کنند. در این فیلم، افراد کتک می‌خورند، شلیک می‌شوند، با تبر مورد حمله قرار می‌گیرند، به آتش کشیده می‌شوند و شکنجه، زخمی و/یا کشته می‌شوند. ماموران اف‌بی‌آی فاسد و تشنه خون هستند و مجرمان در شهری بدون قانون در آمریکا در مرز کانادا آزادانه فعالیت می‌کنند. گروه‌های بزرگ مجرمان در حال آماده شدن برای آخرین جرایم خود قبل از کنترل ذهن‌شان توسط فناوری ضد جرم جدید هستند. مردان و زنان رابطه جنسی دارند و سینه‌ها به‌طور مختصر نشان داده می‌شوند. بزرگسالان سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند و یک نفر به‌طور اجباری با تزریق وریدی مواد مخدر مواجه می‌شود قبل از تلاش برای تجاوز. الفاظ زشت و رکیک شامل «لعنتی»، «احمق»، «بی‌عرضه»، «بی‌شعور»، «بی‌غیرت»، «احمق»، «خر»، «عصبانی» و «بی‌عرضه» است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ممکن است رمانی که فیلم آخرین روزهای جرم در آمریکا بر اساس آن ساخته شده است، در صفحه‌ای بهتر و با وقار بیشتری روایت شده باشد، اما این فیلم آشفته، پر از خشونت بی‌دلیل، بی‌منطق و سردرگم است. به نظر می‌رسد که کارگردان، اولیویه مگاتون، در این فیلم بسیار گیج و سردرگم است. بازیگر نقش اصلی (ادگار رامیِرِز) ظاهراً باید آمریکایی باشد، اما با لهجه‌ای خارجی و نامشخص صحبت می‌کند که این موضوع جالب است اما توضیحی برای آن داده نمی‌شود. نام خانواده اصلی جنایتکاران، دوموا است که به زبان فرانسوی است و به درستی توسط آمریکایی‌ها تلفظ می‌شود، و این موضوع گیج‌کننده است. فیلم به نظر می‌رسد که خشونت و اسلحه را منحصر به آمریکا می‌داند و فرار به کانادا را راهی برای پایان دادن به جنگ بین مجرمان و پلیس‌ها نشان می‌دهد، در حالی که کانادا هم پلیس و قانون دارد.در حدود دو ساعت و نیم، فیلم با بی‌نظمی ادامه می‌یابد، با مونولوگ‌های طولانی که تلاش می‌کنند داستان‌های غیرقابل درک گذشته را توضیح دهند. گاهی صدای راوی زن ناشناس با تکه‌ای از اطلاعات ظاهر می‌شود، گویی در یک نقطه کارگردان متوجه شد که توضیح زیادی دارد، اما این کار بسیار طاقت‌فرسا بود و او دست از تلاش برداشت. زیرداستان‌ها، مانند داستانی که در مورد یک پلیس است که در آخرین لحظه ایمپلنت می‌گیرد، نه تنها بی‌ربط هستند، بلکه طول غیرضروری را به یک فیلمنامه خسته‌کننده و طولانی اضافه می‌کنند. زمان می‌توانست صرف شفاف‌سازی نقش اسکناس‌های جعلی، یا قرص‌های خودکشی که به نظر می‌رسد از هیچ‌جا سر درمی‌آورند و کار نمی‌کنند، یا اینکه چرا API ظاهراً باعث درد شدید در مجرمان می‌شود، اما ناگهان دیگر این اتفاق نمی‌افتد، شود. و چگونه ممکن است مردی که با بنزین خیس شده بود، از یک انفجار آتشین نسبتاً سالم بیرون بیاید؟