برف‌شکن

در سال ۲۰۳۱، بعد از تلاش برای مقابله با گرمایش جهانی، زمین به سرزمینی یخ‌زده و بی‌روح تبدیل شده و تنها بازماندگان در قطاری شگفت‌انگیز و خودکفا که به طور مداوم در حال حرکت به دور کره زمین است، زندگی می‌کنند. ساکنان واگن‌های عقب قطار از رفتار نامناسب خسته شده‌اند و صحبت از انقلاب شروع می‌شود. کرتیس (کریس ایوانز) انتخاب طبیعی برای رهبری است، اما آنها به کمک نامگون (سونگ کانگ-هو) برای باز کردن درهای قفل شده نیاز دارند و به شجاعت، قدرت و هوشمندی بیشتری برای مقابله با خطرات و موانع پیش رو در هر سطح نیاز خواهند داشت. کرتیس می‌تواند اولین فردی باشد که به موتور قطار می‌رسد و سرنوشت تمام بشریت در دستان اوست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت اسنوپیرسر صحبت کنند. چه میزان از آن برای داستان ضروری بود؟ آیا به نظر خشن و بیرحمانه می‌رسید؟
• دلیل اصلی فقر ساکنان اتومبیل‌های عقب چه بود؟ آیا این تصمیم منطقی بود؟ آیا این تصمیم به نفع اکثریت بود، یا باید به آن‌ها کمک می‌شد؟
• جاذبه ژانر پسا آخرالزمانی چیست؟

در فیلم علمی-تخیلی پسا-آخرالزمانی اسنوپیسر، خشونت و نبردهای خونین زیادی وجود دارد. صحنه‌هایی از شلیک، خون‌پاشی، اسلحه، چاقو، تبر و شکنجه وجود دارد که در یکی از آنها بازوی یک شخصیت منجمد و خرد می‌شود. تعداد کشته‌ها در فیلم بسیار زیاد است و شامل شخصیت‌های مهم و کلیدی می‌شود. الفاظ زشت و رکیکی مانند فاک، شیت، آشول، بیک و باسترد در فیلم به کار رفته است. شخصیت‌ها به ماده‌ای خیالی به نام کرونول معتاد به نظر می‌رسند و سیگارهایی که یکی از شخصیت‌ها با دقت ذخیره کرده بود، در لحظات کلیدی داستان با عشق کشیده می‌شود. فضای فیلم تاریک است و موضوعاتی جدی در مورد رفتار انسان‌ها و به‌طور کلی جامعه را به تصویر می‌کشد. با اینکه دیدگاه فیلم در مورد انسانیت بسیار بدبینانه است، اما شخصیت‌های قابل تحسینی در آن وجود دارند که رهبری می‌کنند، قدرت خود را ثابت می‌کنند و با هم متحد می‌شوند تا با شانس‌های سخت مبارزه کنند.

این یک فیلم علمی تخیلی استثنایی است، که فراتر از جلوه‌های بصری آن ارزش دارد. بونگ جون-هو، کارگردان کره‌ای و یکی از بااستعدادترین فیلمسازان جهان (میزبان، مادر و غیره)، ثابت کرده است که می‌تواند با موضوعات قوی و ریتم مطمئن و جلوه‌های بصری تاثیرگذار، با مواد متنوع برخورد کند. اسنوپیسر فیلمی بزرگ با بازیگران متعدد است، اما بونگ به‌طور درخشانی مبارزات، شخصیت‌ها و ایده‌ها را - از جمله استفاده ماهرانه از غذا - هماهنگ می‌کند و آن را به‌طور موجز در طراحی بصری و دامنه شگفت‌انگیز خود جای می‌دهد.فیلم آینده‌ای پادآرمان‌شهری را به تصویر می‌کشد که می‌توانست دست‌وپاگیر باشد، اما در عوض با هوشمندی و امید به‌طور متعادل به تصویر کشیده شده است. و البته فیلمبرداری در یک راهروی طولانی و باریک می‌توانست تکراری باشد، اما تصاویر به‌طور مداوم تاثیرگذار و شگفت‌انگیز هستند. بونگ همچنین بازیگرانش را نادیده نمی‌گیرد. سونگ کانگ-هو و کو آه-سونگ از فیلم «میزبان» بازگشته‌اند (باز هم در نقش پدر و دختر)، ایوانز یکی از بهترین اجراهایش را ارائه می‌دهد، و اد هریس به‌طور خاص به یادماندنی است.