پروژهٔ مرغ مینا

در پروژه کول‌بر، وینسنت زالسکی (با بازی جسی آیزنبرگ) ایده‌ای میلیون دلاری دارد. او پسر عموی نابغه کامپیوترش، آنتون (با بازی الکساندر اسکارسگارد) را متقاعد می‌کند که هر دو شغلشان را در یک شرکت قدرتمند فناوری‌های پیشرفته که توسط ایوا تورس (با بازی سالما هایک) اداره می‌شود، رها کنند تا این ایده را عملی کنند. و آن ایده چیست؟ چیزی نیست جز کشیدن یک کابل فیبر نوری زیرزمینی، مستقیم از کانزاس تا وال استریت، تا بتوانند اطلاعات بازار بورس را یک میلی‌ثانیه زودتر دریافت کنند و ثروتمند شوند. موانع به سرعت ظاهر می‌شوند، از جمله چالش‌های حفاری از میان یک کوه و خرید زمین از یک خانواده آمیش. در همین حال، آنتون هنوز نتوانسته مشکل حذف میلی‌ثانیه مهم را از کد حل کند. شاید بدتر از آن، خانم تورس قصد ندارد بنشیند و تماشا کند که کارمندان سابقش سودهایش را از بین ببرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «پروژهٔ مرغ مینا» صحبت کنند. چگونه فیلم با استفاده از کلمات پرتنش، به جای خشونت واقعی، تنش ایجاد می‌کند؟ تاثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• آیا این شخصیت‌ها الگو هستند؟ چه چیزی در مورد آن‌ها قابل تحسین است؟ آیا می‌توان از روش‌های آن‌ها تقدیر کرد، حتی اگر انگیزه‌هایشان شریف نباشد؟
• فیلم شبیه یک داستان واقعی بود؟ فکر می‌کنی ممکن بوده اتفاق افتاده باشه؟ چطور؟
• از این فیلم چه چیزهایی در مورد فناوری یاد گرفتید؟ چه استفاده‌های مثبتی از فناوری وجود دارد در مقابل مواردی که قابل تامل‌تر هستند؟

والدین باید بدانند که پروژهٔ مرغ‌های مگس‌خوار داستانی (تخیلی) است در مورد تلاشی برای شکست دادن بازار سهام با نصب یک کابل فیبر نوری سریع‌تر و طولانی‌تر از ۱۰۰۰ مایل. زبان بزرگترین مشکل است، با استفادهٔ نسبتاً مکرر از کلمات «فاک» و «شیت». شخصیتی در فیلم به سرطان معده مبتلا می‌شود؛ برخی از صحنه‌ها در بیمارستان اتفاق می‌افتند و یکی از صحنه‌ها نشان می‌دهد که این شخصیت خون ادرار می‌کند. توصیف کلامی از یک آسیب وجود دارد، چند صحنهٔ فریاد زدن و بحث، شخصیتی که دستگیر می‌شود و شخصیتی که ارهٔ برقی به دست می‌گیرد. کسی به یک سالن ماساژ می‌رود و درخواست ماساژ «قانونی» می‌کند، در مقابل ماساژ «اروتیک». سیگار کشیدن و نوشیدن الکل به صورت اجتماعی (مثل آبجو در ناهار، نوشیدنی در شام و غیره) نشان داده می‌شود. متأسفانه، فیلم احساس ناامیدی می‌دهد، اما برای نوجوانان بالغ و بزرگسالان مناسب است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب‌های فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این کمدی ظاهراً و از نظر صوتی سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد، اما از نظر داستانی بسیار پیچیده است و بدون اینکه به شخصیت‌هایش بپردازد، پیش می‌رود. این فیلم که توسط کیم نگوین (کارگردان نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی زبان، جادوگر جنگ) نوشته و کارگردانی شده، در ابتدا به نظر می‌رسد که قرار است هوشمندانه و پیچیده باشد، مانند شبکه اجتماعی یا بیگ شورت. به نظر می‌رسد که باید بر اساس یک داستان واقعی باشد، اما در واقع نیست.با وجود شباهت‌های آشکار وینسنت به بازی فوق‌العاده آیزنبرگ در نقش مارک زاکربرگ، پروژه کولی‌بر موفق نمی‌شود آنچه شخصیت اصلی را به حرکت درمی‌آورد را کشف کند، به جز یک داستان کوتاه از دوران کودکی او. (یک زیرداستان مرتبط با سرطان به نظر اضافه می‌آید.) آنتون در عین حال، به طور کلی به عنوان یک شخصیت "عجیب و غریب نابغه" و خانم تورس صرفاً یک شخصیت شرور عصبانی و پرخاشگر به تصویر کشیده شده است. عجیب‌ترین چیز از همه این است که در پایان، شخصیت‌ها نه برنده می‌شوند و نه بازنده. این داستانی است بدون پایان و هدف واقعی؛ و تماشاگران را با تاثیر زیادی رها نمی‌کند. پایانی که نگوین انتخاب می‌کند، که شامل یک مزرعه آمیش است، می‌توانست معنادار باشد اگر فیلم کوتاه‌تر و بر آن قسمت خاص تمرکز می‌کرد. اما در حال حاضر، به نظر یک حرکت توخالی می‌رسد.