آینه سیاه: بندرنچ

در آینه سیاه: بندرنچ، سال 1984 است و استفان باتلر (فایون وایت هد) یک طراح بازی ویدیویی خلاق و جاه‌طلب است. او به کتاب بندرنچ، نوشته نویسنده‌ای با سابقه عجیب، علاقه‌مند است و در حال ساخت بازی بر اساس این کتاب است. استفان از نتیجه مثبت جلسه ارائه بازی در یک شرکت بازی‌سازی معتبر خوشحال می‌شود، شرکتی که طراح محبوب او، کالین ریتمن (ویل پولتر) در آن کار می‌کند. شرکت بازی او را می‌خواهد. استفان با مهلت فشرده‌ای روبروست و خود را در کار غرق می‌کند. اما پدر استفان، پیتر (کریگ پارکینسون)، نگران است. پسر جوان هنوز با مرگ غم‌انگیز مادرش در سال‌های گذشته کنار نیامده و دارو ضدافسردگی مصرف می‌کند و به روانشناس مراجعه می‌کند. پیتر نگران است که برنامه فشرده پسرش مضر باشد. با بالا گرفتن اختلاف بین دو مرد، استفان احساس می‌کند که توسط نیرویی نامرئی به‌طور عجیبی دستکاری می‌شود، نیرویی که فکر می‌کند ممکن است رفتار او، به‌خصوص انتخاب‌هایش را کنترل کند. ترکیبی از نیروها است که استفان را به لبه پرتگاه می‌برد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد عناصر تعاملی Black Mirror: Bandersnatch صحبت کنند. آیا با انتخاب‌های خود آزمایش کردید؟ رفت و برگشت داشتید تا ببینید چه چیزی را از دست داده‌اید؟ فکر می‌کنید چند صحنه را دو بار تماشا کردید؟ چه چیزی در مورد این روش تماشای فیلم، بیشتر (یا کمتر) رضایت‌بخش بود؟
• درباره خشونت در فیلم فکر کنید. اگر بعضی از صحنه‌های خشن را بیش از یک بار دیدید، واکنش شما به آن صحنه‌ها چگونه تغییر کرد؟ اگر خشونت در نگاه اول شما را شوکه کرد، آیا این واکنش در دفعات بعد تغییر کرد؟ چرا درک تاثیر رسانه‌های خشن بر کودکان مهم است؟
• آیا فکر می‌کنید این فیلم بدون مشارکت مخاطب هم می‌تواند موفق باشد؟ چرا یا چرا نه؟ پیام کلی در مورد مفهوم اراده آزاد در این فیلم چیست؟
• آیا فکر می‌کنید فناوری زندگی مردم را بهبود می‌بخشد؟ آیا می‌توانید مثال‌هایی بیاورید که به نظر می‌رسد در زندگی واقعی خیلی افراطی شده است؟

والدین باید بدانند که فیلم Black Mirror: Bandersnatch یک فیلم مستقل است که بخشی از مجموعه تلویزیونی بریتانیایی Black Mirror محسوب می‌شود و نگاهی تاریک و اغلب طنزآمیز به رفتار فرهنگی و اجتماعی دارد. این فیلم در سال 1984 اتفاق می‌افتد و با عناصر تعاملی و شبیه به بازی، مجموعه را به سمت جدیدی هدایت می‌کند؛ در صحنه‌های خاص، بینندگان با دستگاه‌های سازگار، از آنها خواسته می‌شود که یکی از دو گزینه را انتخاب کنند، و داستان بر اساس آن انتخاب ادامه می‌یابد (یا پایان می‌یابد). با پیشرفت داستان، بیشتر گزینه‌ها به صحنه‌های خشونت‌آمیز می‌انجامد (هشدار اسپویلر: یک قتل خونین، یک مبارزه وحشیانه، از بین بردن وحشتناک یک جسد، و خودکشی وجود دارد). در فلش‌بک، کودکی مادرش را از دست می‌دهد و برای او دلتنگی می‌کند، که در یک تصادف خارج از صحنه فوت می‌کند. شخصیت‌ها همچنین از ماری‌جوانا استفاده می‌کنند، داروهای روان‌گردان مصرف می‌کنند و سیگار می‌کشند؛ آنها همچنین زیاد فحش می‌دهند و از کلماتی مانند "f--k"، "s--t" و "hell" استفاده می‌کنند. در مرکز فیلم، تم‌های تحریک‌آمیزی درباره طبیعت واقعیت، زمان و مفهوم اراده آزاد وجود دارد. توجه: در زمان این بررسی، بخش تعاملی فیلم در همه دستگاه‌ها پشتیبانی نمی‌شد (مثلا Chromecast، Apple TV). برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم هوشمندانه، شگفت‌انگیز و یک دوره فشرده در مفهوم «اراده آزاد» است، و بینندگان را مجبور می‌کند تا بر داستان تأثیر بگذارند، درست همانطور که بازیکن اصلی داستان را مجبور می‌کند تا با این خواسته‌ها همراه شود. به طرز شگفت‌انگیزی خوب ساخته شده است، به خصوص برای اولین ورود به مشارکت مخاطب در یک داستان پیچیده، «آینه سیاه: بندرنچ» استاندارد بالایی را برای فیلم‌های مشابهی که به طور حتم در آینده ساخته خواهند شد، تعیین می‌کند. این فیلم به طرز جالبی در مراحل اولیه توسعه بازی‌های ویدیویی قرار دارد، به طوری که توطئه‌های استفان به اندازه کافی ابتدایی به نظر می‌رسند تا با فناوری جدید در تضاد باشند و هیجان داستان را افزایش دهند، و همچنین سفر احساسی او را.و درست همانطور که ساختن این فیلم برای کارگردان دیوید اسلِید یک تجربه‌ی آزمایشی بوده، برای بینندگان هم یک تجربه‌ی آزمایشی است. خوشبختانه، رفت و برگشت بین انتخاب‌های اول و دوم، با راهنمایی فیلمسازان، وقتی انتخاب‌های «کمتر بهترین» انجام می‌شود، می‌تواند طیف وسیعی از ظرافت‌ها را به همراه مجموعه‌ای از مسیرهای متفاوت به ارمغان بیاورد. با این حال، داستان، شخصیت‌ها و پیام‌های تماتیک فیلم، صرف نظر از پیچ و خم‌های سفر، ثابت می‌مانند. در مجموع، این فیلم، یک افزودنی درجه‌یک به مجموعه‌ی «آینه سیاه» است.