آینه سیاه: Bandersnatch

خانواده ها می توانند در مورد عناصر تعاملی Black Mirror: Bandersnatch صحبت کنند. آیا با انتخاب های خود آزمایش کردید؟ به عقب و جلو بروید تا ببینید چه چیزی را از دست داده اید؟ فکر می کنید چند صحنه را دو بار تماشا کرده اید؟ چه چیزی در مورد این شیوه تماشای فیلم بیشتر (یا حداقل) راضی کننده بود؟

آیا فکر می کنید فناوری زندگی مردم را بهبود می بخشد؟ آیا می توانید به مثال هایی فکر کنید که به نظر می رسد در زندگی واقعی بیش از حد پیش رفته است؟به خشونت فیلم فکر کنید. اگر برخی از صحنه های خشونت آمیز را بیش از یک بار دیدید، واکنش شما نسبت به آن صحنه ها چگونه تغییر کرد؟ اگر خشونت بار اول شما را شوکه کرد، آیا با تکرار آن تغییر کرد؟ چرا مهم است که تأثیر رسانه های خشونت آمیز بر کودکان را درک کنید؟

در BLACK MIRROR: BANDERSNATCH، سال 1984 است و استفان باتلر (فیون وایتهد) یک طراح خلاق و جاه طلب بازی های ویدیویی است. استفان با وسواس با Bandersnatch، کتابی نوشته نویسنده ای که تاریخچه ای عجیب دارد، در حال کار بر روی یک بازی بر اساس این کتاب است. او از زمانی که جلسه ای در یک شرکت بازی سازی قابل توجه - که شامل طراح کالین ریتمن (ویل پولتر) بت استفان است - بسیار خوشحال می شود - نتیجه مثبتی دارد: شرکت بازی او را می خواهد. استفان در مواجهه با یک ضرب الاجل چالش برانگیز، خود را در کار خود غرق می کند. اما پیتر (کریگ پارکینسون)، پدر استفان، نگران است. مرد جوان هنوز در تلاش است تا با مرگ غم انگیز مادرش سال ها قبل کنار بیاید. او داروهای ضد افسردگی مصرف می کند و به یک درمانگر مراجعه می کند. بنابراین پیتر می ترسد که برنامه دیوانه وار پسرش مضر باشد. همانطور که درگیری بین این دو مرد تشدید می شود، استفان شروع به احساس می کند که به طور عجیبی توسط حضور نادیده ای که او فکر می کند ممکن است رفتار او را کنترل کند - به ویژه انتخاب هایش، دستکاری شده است. این ترکیبی از نیروهایی است که ممکن است استفان را از لبه خارج کند.

فیلم تعاملی مبتکرانه خشونت، مواد مخدر، زبان دارد.