مرد کیسه‌دار

در فیلم بگمن، پاتریک مک‌کی (با بازی سم کلفلین) مجبور می‌شود به همراه همسرش کارینا (با بازی آنتونی توماس) و پسرشان جیک (با بازی کارل رودن) به خانه مادرش برگردد، بعد از اینکه اختراع پاتریک، یک درخت‌زن روباتیک، با شکست مواجه می‌شود. پاتریک در کارخانه اره‌کشی خانوادگی‌شان با برادرش لیام (با بازی استیون کری) مشغول به کار می‌شود تا بدهی‌هایش را بپردازد. بعد از آن، او صداهای عجیبی در حیاط می‌شنود و کارینا وقتی که جیک در جنگل پشت خانه گم می‌شود، وحشت‌زده می‌شود. پاتریک داستان‌هایی را که پدرش در کودکی برایش تعریف می‌کرد به یاد می‌آورد، درباره بگمن مرموز که بچه‌های خوب را می‌دزدد. تنها محافظت در برابر بگمن، توتم جادویی است، یک شیء که بچه به آن بسیار علاقه دارد. توتم جیک یک فلوت چوبی است که پدرش برایش ساخته، اما گم شده. آیا پاتریک می‌تواند از خانواده‌اش محافظت کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت بگمن صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز بود؟ شوک‌آور؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم ترسناک است؟ چرا بعضی‌ها از تماشای فیلم‌های ترسناک لذت می‌برند؟ چرا بعضی وقت‌ها مردم از ترس لذت می‌برند؟
• آیا این فیلم الهام‌بخش شما بود تا بیشتر در مورد افسانه‌های مربوط به شخصیت بگمن تحقیق کنید؟ چگونه او را در مقایسه با دیگر شخصیت‌های هیولایی مرتبط با افسانه‌های دنیای واقعی (مانند لا یورونا، کرامپوس و غیره) ارزیابی می‌کنید؟
• شخصیت‌ها شجاعت را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟

والدین باید بدانند که بگمن فیلمی ترسناک و کلیشه‌ای است در مورد مردی (سم کلفلین) که توسط هیولایی از گذشته‌اش آزار می‌بیند و این موضوع خانواده‌اش را در خطر قرار می‌دهد. خشونت شامل کودکان در خطر، کودکی که توسط دست چنگال‌داری گرفته می‌شود و شخصیتی که در گردنش (با خون) چاقو می‌خورد. فردی توسط هیولا گرفته، پرت و تکل می‌شود و ترس‌های ناگهانی، صداهای ترسناک، تهدیدها، نگاه‌های گذرا به هیولا، هیولایی با حفره‌ای بزرگ در سرش، کابوس‌ها و موارد دیگر وجود دارد. زبان شامل استفاده از «لعنتی» و چندین بار «خرابکاری»، «احمق»، «لعنتی»، «بی‌عرضه»، «بی‌عقل»، «احمق»، «خرت و پرت»، «جهنم» و غیره است. گفتگوهای کوتاهی در مورد مسائل جنسی وجود دارد و زوجی متاهل در حال صمیمی بودن با هم دیده می‌شوند. شخصیت‌های بزرگسال شراب می‌نوشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم ترسناک به‌خوبی ساخته شده اما در عین حال خسته‌کننده و کسل‌کننده است، انگار که به‌صورت خودکار و با جمع‌آوری کلیشه‌ها و قرار دادن آن‌ها در نظمی قابل پیش‌بینی ساخته شده باشد. بگمن با یک شروع ضعیف آغاز می‌شود، با یک سکانس عنوان آشنا و بیش از حد معمولی که از نقاشی‌های ترسناکی تشکیل شده که داستان بگمن را روایت می‌کنند. سپس با شخصیت‌های مختلف آشنا می‌شویم، شخصیت‌هایی که توسط بازیگرانی به تصویر کشیده شده‌اند که انگار تمایلی به حضور در فیلم ندارند و دیالوگ‌هایی می‌خوانند که کلیشه‌ای و ساختگی به نظر می‌رسند. جیک کوچک از هر یک از بزرگسالان شخصیت بیشتری دارد، اما بیشتر فیلم صرف فریاد زدن به دنبال او می‌شود (جیکِ لعنتی!)، چون او مدام ناپدید می‌شود یا سرگردان می‌گردد... یا به‌طور غیرقابل توضیحی، در وان حمام تنها رها می‌شود.در غیر این صورت، پت در تاریکی خانه با یک باتوم بیسبال پرسه می‌زند و به سایه‌ها می‌گوید «بیا اینجا!» هر وقت اتفاقی می‌افتد، پت و کارینا پلیس را خبر می‌کنند و کسی جز رئیس پلیس (ویلیام هوپ) خودش برای بررسی اوضاع ظاهر نمی‌شود. (آیا او در نیوجرسی کار مهم‌تری برای انجام دادن ندارد؟) فلش‌بک‌های تکراری هم وجود دارند، فقط در صورتی که داستان برای کسی گیج‌کننده شود، و سکانس‌های کابوس‌واری که هیچ ارتباطی با داستان ندارند. ترس‌ها سطحی هستند، رویارویی‌ها ضعیف و پیچش داستان کاملاً شفاف است. ظاهراً شخصیت شرور داستان بر اساس افسانه‌های واقعی ساخته شده (این هیولا به عنوان «مرد کیسه‌دار» یا «مرد با کیسه» هم شناخته می‌شود)، اما با توجه به علاقه‌ای که در اینجا ایجاد می‌کند، شاید فقط یک کیسه زباله بوده است.