بازنده

جیسون بیگز و مینا سواری در فیلم بازنده نقش پل و دورا، دانشجویان سال اول ان‌وای‌یو را بازی می‌کنند. پل سه هم‌اتاقی دارد که دانشگاه را یک مهمانی چهارساله می‌دانند. دورا به پول نیاز دارد، پس به عنوان پیش‌خدمت در یک باشگاه استریپتیز کار می‌کند و در ایستگاه مرکزی گراند می‌خوابد (بعد از اینکه به یک زن بی‌خانمان پول می‌دهد تا به مادرش بگوید در خوابگاه می‌خوابد). و او با یک استاد خودخواه و خودپسند (گری کینر) رابطه دارد. پل و دورا به نظر برای هم ساخته شده‌اند، اما آیا با هم خواهند بود؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه ارزیابی انتخاب‌های پل و دورا توسط آنها صحبت کنند. چرا پل با برنامه مهمانی هم‌اتاقی‌های سابقش موافقت می‌کند؟ چرا نظر آنها برایش مهم است؟ چرا دورا در مورد استاد اینقدر اشتباه می‌کند؟ چگونه افراد در کالج دوستان جدید پیدا می‌کنند؟ پدر پل به او مشاوره‌های بسیار خوبی می‌دهد و یکی از نکات آزاردهنده فیلم، انتظار برای اهمیت این موضوع در ادامه فیلم است.

والدین باید بدانند که این فیلم نگاهی سهل‌انگارانه به مصرف الکل و مواد مخدر دارد. هم‌اتاقی‌های پل نوشیدنی دختران را با داروی «تجاوز جنسی» مخلوط می‌کنند، که چیزی فراتر از یک شوخی قابل سرزنش تلقی نمی‌شود. با اینکه صداقت جنبه‌ای کلیدی از شخصیت پل است، پل و دورا به سادگی نان، قهوه و صندلی‌های تئاتر را می‌دزدند، و این کار به عنوان هوشمندانه و جذاب به تصویر کشیده می‌شود. دانش‌آموزان همچنین یک استاد را با تهدید وادار به دادن نمره‌های خوب می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم کیفیتی ناقص دارد، انگار کسی سعی کرده از طریق تدوین ساختاری به آن بدهد که در فیلمنامه وجود نداشته است. و وقتی توضیح روی پرده‌ی فیلم در مورد اتفاقی که بعد از پایان فیلم برای شخصیت‌ها می‌افتد، غلط املایی دارد (کمک به جای دستیار)، ما می‌فهمیم که چرا به نظر می‌رسد به جزئیات دیگری مثل داستان و شخصیت‌پردازی توجه کمی شده است. ما بلافاصله متوجه می‌شویم که پل چه آدم مهربانی است، در جشن خانوادگی‌اش به مناسبت بورس تحصیلی‌اش. پل با خواهر کوچکش می‌رقصد و پولی را که پدربزرگش به او می‌دهد، به جیب خودش برمی‌گرداند. و بلافاصله متوجه می‌شویم که دورا چه آدم خوبی است، وقتی پل از پله‌های کلاس می‌افتد، یخ روی زانویش می‌گذارد. بیگز و سوواری خیلی جذاب هستند و زوج فوق‌العاده‌ای می‌شوند. ما منتظر می‌مانیم تا آنها متوجه شوند که آنها برای هم ساخته شده‌اند، چیزی که ما قبلا می‌دانستیم.متاسفانه، یک ساعت و نیم تا رسیدن به مقصد، زمان خسته‌کننده و آزاردهنده‌ای است. بقیه شخصیت‌ها همگی خسته‌کننده هستند و پیشرفت داستان یا سوءتفاهم‌های بی‌معنی از نوع "اما فکر می‌کردم" است یا از فیلم‌های بهتر کپی‌برداری شده‌اند. چند حضور کوتاه و غیرضروری (دیوید اسپید، اندی دیک، اورکلیر) وجود دارد که به نظر می‌رسد فقط برای پر کردن وقت اضافه شده‌اند. بسیاری از پیچش‌ها و جزئیات داستان آنقدر احمقانه یا غیرقابل باور هستند، حتی در زمینه کمدی رمانتیک، که فقط حواس‌پرتی هستند.