دیوار را لمس کنید.

در دو سال منتهی به المپیک ۲۰۱۲ لندن، دو شناگر تمرینات خود را در مستند «لمس دیوار» افزایش می‌دهند. کارا لین جویس در اواسط دههٔ بیست زندگی‌اش است و امیدوار است در سومین بازی‌های المپیک خود شرکت کند. او در آتن در سال ۲۰۰۴ دو مدال نقره و در پکن در سال ۲۰۰۸ دو مدال نقره دیگر دریافت کرد. او تصمیم می‌گیرد به آرورا، کلرادو نقل مکان کند، جایی که با مربی تاد اشمیت و در کنار میسی فرانکلین، نوجوان بسیار مستعد و امیدوار به المپیک، تمرین خواهد کرد. جویس و فرانکلین به سرعت دوست می‌شوند و در حالی که حرفهٔ فرانکلین به سرعت پیشرفت می‌کند. اما در حالی که او در حال برنده شدن در مسابقات و شکستن رکورد‌ها است، جویس متوجه می‌شود که فشار آوردن به بدنش به سختی دوران نوجوانی‌اش، روز به روز دشوارتر می‌شود. در المپیک، دوستان باید با تمام توان شنا کنند بدون اینکه از هدف اصلی غافل شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه آیا میسی فرانکلین یک الگوی مناسب است، صحبت کنند. او در فیلم «لمس دیوار» چگونه با دیگران رفتار می‌کند؟ او از چه چیزی چشم‌پوشی می‌کند؟
• در مورد کارا لین جویس چه می‌دانید؟ او چه چیزی را فدا کرده است؟ در طول دوران المپیکش چه چیزی یاد گرفته است؟
• آیا شناگران تصویر بدنی واقع‌گرایانه‌ای را برای دختران ارائه می‌کنند؟
• دو زن مورد بحث توانسته‌اند دوستی خود را حفظ کنند، اگرچه یکی از آنها موفقیت بسیار بیشتری نسبت به دیگری به دست آورده است. آیا تا به حال در چنین موقعیتی بوده‌اید؟ آیا حسادت وجود داشت یا همه چیز خوب بود؟
• چگونه فیلم لمس دیوار همکاری گروهی را ترویج می‌دهد؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که لمس دیوار مستندی است که دو شناگر المپیکی را دنبال می‌کند — کارا لین جویس، مدال‌آور نقره‌ای کهنه‌کار و میسی فرانکلین، تازه‌وارد نوجوان — در حالی که تلاش می‌کنند برای المپیک ۲۰۱۲ لندن واجد شرایط شوند. یکی از شناگران چند بار دچار فروپاشی عصبی و یک مشاجره می‌شود؛ دو بار کلمه «s--t» شنیده می‌شود و چند کلمه جزئی دیگر. سکس مسئله‌ای نیست، به استثنای مردان و زنان ورزشکار که در لباس شنا نشان داده می‌شوند. زنان، به‌ویژه فرانکلین، به‌عنوان الگوهایی بسیار ستودنی به تصویر کشیده می‌شوند که ورزش‌دوستی، کار تیمی و انسان‌گرایی را به نمایش می‌گذارند. با وجود محتوای مختصر بحث‌برانگیز، این فیلم الهام‌بخشی برای نوجوانان، به‌ویژه دختران است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم کمی شبیه مستندهای رسمی المپیک است، جایی که همه چیز کمی بیش از حد تمیز و مرتب به نظر می‌رسد، اما به درام‌سازی مصنوعی متوسل نمی‌شود. هر دو جویس و فرانکلین به عنوان افراد کاملا معمولی جلوه می‌کنند. فرانکلین با ناباوری به مصاحبه‌کننده می‌گوید: «من معروف نیستم!» و ادامه می‌دهد: «فقط کمی توجه رسانه‌ای به من شده است.» جویس در اینجا با سختی‌های بیشتری مواجه است، ۱۰ سال از فرانکلین بزرگتر است و با محدودیت‌های فیزیکی دست و پنجه نرم می‌کند.جویس چند بار جلوی دوربین از کوره در می‌رود، اما این رفتارها بیشتر از سر ناامیدی به نظر می‌رسد تا یک رفتار مغرورانه. صحنه‌هایی که با دوست‌پسرش دارد او را عادی‌تر و همدلانه‌تر نشان می‌دهد. و فرانکلین به عنوان یک قهرمان واقعی ظاهر می‌شود، پیشنهادهای حمایت چند میلیون دلاری را رد می‌کند، به رقابت با تیم دبیرستانش ادامه می‌دهد و در هر لحظه سخاوتمندی و خوش‌بینی خود را نشان می‌دهد. در نهایت، مستند «لمس دیوار» نام خوبی به این دو المپیکی می‌دهد، اگر نه به همه المپیکی‌ها.