آیا من غیرمنطقی هستم؟

نوشته و با بازی دیزی می کوپر در نقش نیک و سلین هیزلی در نقش جِن، آیا من بی‌منطق هستم؟ با زندگی آشفته نیک شروع می‌شود. او از شوهرش دن (داستین دمری-برنز) متنفر است، احساس می‌کند در گروه مادران مدرسه پسرش الی (لنی راش) جا مانده و گربه‌اش هم گم شده. او همچنین در غم از دست دادن کسی است که نمی‌تواند برای کسی فاش کند. وقتی جِن یک روز در مدرسه ظاهر می‌شود، این دو فوراً بهترین دوستان هم می‌شوند، اما هر کدام رازهایی دارند که نمی‌توانند مدت زیادی پنهان بمانند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا کمدی‌های دوستانه و داستان‌های ماجراجویانه با حضور زوج‌های مردانه بیشتر از زنانه وجود دارد. آیا در تلویزیون، زنان بیشتر در حال همکاری با یکدیگر به تصویر کشیده می‌شوند یا در حال رقابت با هم؟ در مورد برنامه تلویزیونی «آیا من غیرمنطقی هستم؟» چه نظری دارید؟ آیا کلیشه‌های تلویزیونی با رفتار زنانی که در زندگی واقعی می‌شناسید، مطابقت دارد؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نوع این برنامه صحبت کنند. آیا یک درام جنایی است؟ یک فانتزی؟ یک کمدی؟ آیا می‌توانید به برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌های دیگری فکر کنید که ژانرها را با هم ترکیب می‌کنند تا سبک منحصر به فردی ایجاد کنند؟ طنز این برنامه چگونه بر اثر خشونت و تعلیق تاثیر می‌گذارد؟
• بسیاری از نمایش‌ها با معرفی شخصیتی آغاز می‌شوند که با محیط یا شرایط جدیدی مواجه است. چرا؟ آیا مثال‌هایی از این دست مشاهده کرده‌اید؟ چگونه شخصیت جِن در سریال «آیا من بی‌منطق هستم؟» به ما دیدگاهی از دنیای نیک ارائه می‌دهد؟

والدین باید بدانند که آیا من غیرمنطقی هستم؟ یک داستان معمایی/کمدی است در مورد دو مادر که در یک مدرسه کوچک انگلیسی با هم آشنا می‌شوند و رابطه‌ای برقرار می‌کنند که به زودی فاش می‌کند هر دو رازهایی را از عزیزانشان پنهان کرده‌اند. در این مجموعه، نوشیدن الکل زیاد است و شخصیت‌ها یکدیگر را به نوشیدن مشروب و نوشیدن آبجو و کوکتل تشویق می‌کنند. شخصیت‌ها مست و آشفته می‌شوند. آن‌ها همچنین اشتباهاتی را در حال مستی مرتکب می‌شوند که تقصیر آن را به گردن الکل می‌اندازند. خشونت شامل صحنه‌ای است که در آن یک شخصیت ناگهان توسط قطار مورد اصابت قرار می‌گیرد و کشته می‌شود؛ ما خون یا صحنه‌های دلخراش را نمی‌بینیم، اما این صحنه را بارها و بارها به صورت تکراری و با تغییراتی در طول زمان مشاهده می‌کنیم. محتوای جنسی شامل شخصیت‌هایی است که رابطه جنسی دارند و صحبت‌های صریح در مورد رابطه جنسی دارند؛ ما یک زوج را در حال حرکت ریتمیک در تختخواب و ناله کردن می‌بینیم، اما برهنگی مشاهده نمی‌شود. زبان شامل کلمات فحش و ناسزا مانند "لعنتی"، "س--ت" و "جهنم" است، به علاوه اصطلاحات عامیانه انگلیسی مانند "bollocks"، "fanny" و "c--t". شخصیت‌ها از نظر سن، نژاد، نوع بدن و توانایی‌های فیزیکی متنوع هستند، با یک شخصیت اصلی که از وسیله کمکی حرکتی استفاده می‌کند و دارای معلولیت است و با کرامت و احترام با او رفتار می‌شود.

مجموعه‌ای جذاب و دیدنی از انگلستان، این سریال نفس‌گیر با جاذبه‌های فراوان (و استعدادهای نویسندگی) کوپر و سلین هیزلی شما را به تماشا دعوت می‌کند. شیمی بین این دو فوق‌العاده است. آن‌ها به نظر و احساس، مثل دو مادر معمولی و سخت‌گیر می‌آیند؛ صحنه‌ای در ابتدای سریال که در آن این زوج بر سر شات‌ها، شراب، آواز و رقص در خانه نیک پیوند می‌خورند، شگفت‌انگیز است، هم به خاطر خنده‌دار و شاد بودن و هم به خاطر قطعات کوچک و آزاردهنده‌ای از اطلاعات که به نمایندگی از هر کدام از آن‌ها افشا می‌شود. هم جالب و کمی غم‌انگیز است، چون جن و نیک به نظر دوستان طبیعی می‌آیند و شاید بودند، اگر هر کدام از آن‌ها رازهای تاریک و وحشتناکی را پنهان نمی‌کردند.با این حال، آیا من غیرمنطقی هستم؟ همچنان سرگرم‌کننده و جذاب است و احتمالاً اگر قسمت اول را تماشا کنید، نمی‌توانید جلوی خودتان را بگیرید و کل سریال را نخواهید دید. دیزی می کوپر در کشور خودش انگلستان به خوبی شناخته شده است (بیشتر به خاطر یک کمدی محبوب به نام این کشور، که خودش آن را ساخته و با برادرش چارلی در آن بازی کرده است)، اما به تازگی با سریال سگ‌های باران در شبکه اچ‌بی‌او در ایالات متحده شناخته شد. آیا من غیرمنطقی هستم؟ نشان می‌دهد که او استعدادی در کمدی‌های آزاد، واقع‌گرایانه و شخصیت‌محور و همچنین معمایی پیچیده دارد، و کوپر را به مهمانی بسیار خوش‌آمد در صفحه‌های تلویزیونی تبدیل می‌کند. امیدواریم که او همچنان بدرخشد.