لالایی

در لالایی، ریچل (اونا چاپلین) و جان (رامون رودریگز) والدین خوشحال یک نوزاد پسر به نام الی هستند. متاسفانه، والد بودن کار آسانی نیست، چون الی نوزادی بدقلق است که دائما گریه می‌کند. ریچل در جعبه‌ای از وسایل بچه که مادرش فرستاده، یک کتاب قدیمی پیدا می‌کند که شامل یک لالایی خاص است. از روی ناامیدی آن را می‌خواند و به طرز معجزه‌آسایی الی به خواب می‌رود. اما بعد از آن، ریچل شروع به دیدن تصاویری از یک زن سالخورده شرور می‌کند که به نظر تهدیدکننده الی است. او به دیدن خواهرش، ویویان (لیان بالابان) می‌رود که در یک مرکز بیماران روانی بستری است و متوجه می‌شود که ویویان هم وقتی فرزندش زکریا را از دست داد، تجربه مشابهی داشته است. در همین حال، جان تماسی از ربای کوهن (کنستانتین الکساندر کارزیز) دریافت می‌کند و از روش‌های دیگری برای محافظت از الی مطلع می‌شود. اما هیچ‌کسی آماده رویارویی با آن شرور باستانی که پشت همه این اتفاقات است، نیست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم لالایی صحبت کنند. این صحنه‌ها چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود؟ تکان‌دهنده؟ فیلم برای رسیدن به این اثر چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم چگونه فرهنگ یهودی را به تصویر می‌کشد؟ آیا به نظر اصیل و معتبر می‌رسد؟ آیا با احترام به این فرهنگ پرداخته است؟ آیا از کلیشه‌های خاصی استفاده شده است؟
• فیلم ترسناک است؟ جاذبه فیلم‌های ترسناک چیست؟ چرا گاهی اوقات مردم دوست دارند بترسند؟
• چگونه این فیلم به تصویر کشیدن کودکان در خطر و نحوه برخورد با حیوانات را مدیریت می‌کند؟ آیا این موضوع احساس خوبی به شما می‌دهد یا اغراق‌آمیز است؟ چرا؟
• آیا راشل باید می‌دانست که بهتر است آواز لالایی نخواند؟ آیا تا به حال راه آسان را در کاری انتخاب کرده‌اید؟ عواقب آن چه بود؟

والدین باید بدانند که لالایی فیلمی ترسناک در مورد والدین جدیدی است که به طور تصادفی یک شیطان را احضار می‌کنند وقتی که از یک کتاب چند صد ساله لالایی می‌خوانند. آنهایی که نسبت به آسیب دیدن کودکان حساس هستند باید توجه ویژه‌ای داشته باشند: نوزادان در خطر هستند، صورت یک نوزاد خراشیده می‌شود، سر یک نوزاد به طور تصادفی ضربه می‌خورد، و نوزاد دیگری به سمت تکه‌ای شیشه شکسته دست دراز می‌کند. در دنیای زیرین، یک شخصیت در توده‌ای از بچه‌های شیطانی فرو می‌رود. یک پرنده به طور تصادفی با توری آتش‌نشانی کشته می‌شود و خون نشان داده می‌شود. صحنه‌های اضافی با اجساد، مبارزه، چیزهای ترسناک/هیولا، ترساندن ناگهانی، کابوس‌ها و خون وجود دارد. زبان پراکنده شامل "f--k"، "motherf----r"، "s--t"، "bitch" و "Jesus Christ" است. یک شخصیت زیپ لباس یک زن را باز می‌کند؛ آنها همدیگر را می‌بوسند و (احتمالا) به رختخواب می‌روند (خارج از صفحه). یک زن وارد دوش می‌شود و سینه یک مرد را از پشت نوازش می‌کند قبل از اینکه قطع شود. یک زوج یک لیوان شراب را با هم می‌نوشند. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

متاسفانه، به جز چند اجرای متعهدانه و طراحی صحنه‌های موثر، این فیلم ترسناک بسیار کلیشه‌ای است و سطحی باقی می‌ماند و ضرباهنگ‌های آشنای زیادی را تکرار می‌کند. فیلم لالایی به کارگردانی جان آر. لونتی شروع خوبی دارد و از ترس‌ها و ناامیدی‌های والدین جدید و احساس بی‌پناهی ناشی از گریه‌های بی‌وقفه نوزاد استفاده می‌کند. وقتی ریچل لالایی را می‌خواند و تاثیرگذار واقع می‌شود، قابل درک است که او هرگونه احتیاط را برای راحتی فرزندش کنار بگذارد. اما اوضاع به سرعت وخیم می‌شود، زیرا مشخص می‌شود که احتمالا کتابی که با نقاشی‌های شیاطین، هیولا‌ها و جهش‌ها تزیین شده، کتابی نیست که بتوان به آن در مورد یک کودک اعتماد کرد.بنابراین شخصیت‌ها شروع به انجام کارهای معمول می‌کنند، اشتباهات معمول را مرتکب می‌شوند و دقیقاً همان‌طور که انتظار داریم، واکنش نشان می‌دهند. حتی دنباله‌های معمول را هم می‌بینیم که در آن شخصیت‌ها به دنبال «متخصصان» برای کمک می‌روند. ریچل به سراغ خواهرش می‌رود، که شاید نتوان به او اعتماد کرد، و جان به سراغ یک خاخام می‌رود که او هم کمی مشکوک به نظر می‌رسد، اما لالایی نتوانسته هیچ کشمکشی را در این موضوع به تصویر بکشد. قوانین شکستن شر بزرگ به هم ریخته و نادیده گرفته می‌شوند، و این موضوع هیچ معنایی ندارد. فیلم تلاش می‌کند تا جنبه‌های اصیل یهودیت را در روایت خود بگنجاند، اما به پای فیلمی مثل The Vigil نمی‌رسد؛ این فیلم بیشتر شبیه یک فهرست واژگان («دیبوک»، «گولم»، و غیره) است که به صورت تصادفی در سراسر فیلمنامه پراکنده شده‌اند. در نهایت، این فیلم ارزش وقت گذاشتن را ندارد.