آواز قو

در سوان سانگ، کامرون ترنر (ماهرشالا علی) در حال مرگ بر اثر سرطان است، اما به جای افشای تشخیص خود به همسرش پاپی (نائومی هریس) و پسرش کوری (داکس ری)، کامرون تصمیم می‌گیرد تحت درمان آزمایشی جدیدی قرار بگیرد تا خود را شبیه‌سازی کند و اجازه دهد که شبیه‌ساز به جای او زندگی کند. در مراحل نهایی درمان تحت نظارت دکتر اسکات (گلن کلوز)، کامرون باید با واقعیت تصمیمش روبرو شود و با خود روبرو شود که آیا آماده خداحافظی با عزیزانش است یا خیر — و زندگی‌ای که می‌شناسد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اخلاقیات شبیه‌سازی/جایگزینی خود با یک شبیه‌ساز، همان‌طور که در سوان سانگ به تصویر کشیده شده، صحبت کنند. آیا این کاری است که اگر امکان‌پذیر بود، انجام می‌دادید؟ چرا بله یا خیر؟
• نظر شما در مورد نمایش آینده نسبتا نزدیک در فیلم چیست؟ کدام اختراع را بیشتر دوست دارید که الان داشته باشید؟
• چطور یک نفر می‌تواند دو شخصیت را بازی کند، مثل در این فیلم؟ فکر می‌کنید صحنه‌ها چطور بازی، فیلمبرداری و تدوین می‌شوند؟ آیا آن را قابل باور می‌دانید؟

والدین باید بدانند که سوان سانگ داستانی آینده‌نگرانه در مورد کلونینگ است که موضوعات بالغانه‌ای در مورد عشق و مرگ را بررسی می‌کند. این فیلم بیشتر یک درام شخصیت محور است تا یک تریلر علمی تخیلی: شخصیت اصلی، کامرون ترنر (ماهرشالا علی) با مرگ قریب‌الوقوع خود از سرطان دست و پنجه نرم می‌کند و همچنین با احساساتش در مورد ایجاد یک کپی از خود برای کمک به خانواده‌اش در اجتناب از اندوه از دست دادن او مواجه است. فلش بک‌ها و خاطرات شامل صحنه‌های رمانتیک و عاشقانه بین یک زوج متاهل است که با هم می‌بوسند و با هم شوخی می‌کنند. مردی چند بار غش می‌کند، از جمله یک بار که منجر به تشنج می‌شود. یک تصادف موتورسیکلت مرگبار توصیف می‌شود. دو شخصیت با هم می‌جنگند. مردم عزادارند. زبان فیلم شامل استفاده فراوان از کلمات فحش و ناسزا است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اجراهای حساس این درام مفهومی را هدایت می‌کنند، که هدف آن الهام بخشیدن به تفکرات عمیق درباره مزایا و معایب پیشرفت‌های فناوری و آنچه انسان‌ها برای عشق حاضرند انجام دهند، است. برخی از گجت‌های آینده‌نگر در سوان سانگ آنقدرها هم غیرقابل تصور نیستند -- مثل خودروهای بدون راننده، لنزهای تماس هوشمند به جای تلفن‌ها، تماس‌های ویدئویی تمام قد، و بازی‌های ویدئویی سه بعدی. اما اختراعات دیگر، مثل کلون کردن یک شخص و همه خاطرات و تجربیاتش، نه تنها دور از ذهن، بلکه از نظر اخلاقی نیز چالش‌برانگیز هستند. علی به دقت معضلات اخلاقی درگیر در نقش‌های دوگانه‌اش به عنوان کامرون در حال مرگ و کلونش، جک، که هر دو در مورد سفری که در آن هستند دچار تضاد هستند، را به تصویر می‌کشد.فیلم مقداری تعلیق را در این مورد که آیا کامرون به آرامی می‌رود و آیا جک برای شغل جدیدش آماده است، می‌سازد. این تنش به زیبایی در رنگ‌های سرد و صحنه‌های خلوت فیلم به تصویر کشیده شده است. برخی از فلش‌بک‌ها به خاطرات کامرون شبیه به کمپین‌های تبلیغاتی به نظر می‌رسند (و این سوال را مطرح می‌کنند: آیا ما خودمان را از بیرون در خاطراتمان می‌بینیم؟). در نهایت، سوان سانگ در نیمه دوم کشدار می‌شود. تمرکز داستان بر درام احساسی کمی بیش از حد برای دو ساعت کامل کش داده شده است. اما بازیگران قابل توجه هستند، به ویژه علی جذاب، هریس در نقش همسر دوست‌داشتنی‌اش و اکوافینا در نقش یک همکار با حس شوخ‌طبعی. متاسفانه کلوز، که همیشه عالی است، به عنوان دکتر نظارت بر فرآیند کلونینگ، کمتر از حد مورد انتظار ظاهر می‌شود و نیاشا هاتندی دوست‌داشتنی (کژوال) هرگز به نظر نمی‌رسد زمان کافی روی صفحه را به دست آورد.