سبک آزاد

در سبک آزاد، دیگو (ماسیج موسالوفسکی) یک خواننده رپ در حال ظهور در کراکوف لهستان است. او به تازگی از بازپروری و زندان به دلیل فروش مواد مخدر آزاد شده و می‌خواهد زندگی سالمی داشته باشد و در عین حال حرفه خود را به سطح بالاتری برساند. اما همکار موسیقی‌اش، فلور، مدام اوضاع را خراب می‌کند و وقتی فاش می‌شود که فلور میکروفون را از استودیویی که دیگو در آن موسیقی ضبط کرده بود، دزدیده است، دیگو مجبور می‌شود به استودیو پول بدهد تا ضبط‌هایش را پس بگیرد. کمبود پول و فرصت برای انجام یک معامله بزرگ پول با یک قاچاقچی مواد مخدر اسلواکی بسیار وسوسه‌انگیز است، اما وقتی دیگو تصمیم به انجام این کار می‌گیرد، خیلی زود خود را درگیر تعقیب و گریز با روسای مافیا، پلیس و دوست پسر روان‌پریش زنی می‌بیند که دیگو با او رابطه داشته است. در این آشفتگی، دیگو باید راهی برای کسب پول، فرار از کسانی که می‌خواهند به او آسیب برسانند، بازپس‌گیری ضبط‌هایش و به موقع رسیدن به اجرای بعدی خود پیدا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌های اکشن نوآر مانند Freestyle صحبت کنند. این فیلم در چه مواردی مشابه و در چه مواردی متفاوت از دیگر فیلم‌های اکشن نوآر است؟
• آیا این فیلم زندگی مجرمان را جذاب و اغوا کننده نشان می‌دهد، یا اینکه فیلم به حدی اغراق‌آمیز است که نمی‌توان آن را به عنوان رفتاری برای تقلید در نظر گرفت؟ چرا؟
• آیا استفاده از زبان، صحنه‌های جنسی و خشونت در داستان ضروری بود یا به نظر اغراق‌آمیز می‌رسید؟ چرا؟

والدین باید بدانند که Freestyle یک فیلم اکشن لهستانی محصول ۲۰۲۳ است که در آن یک هنرمند هیپ‌هاپ مشتاق معامله خطرناک مواد مخدری را ترتیب می‌دهد که ممکن است همه چیزش را از دست بدهد. انتظار توهین‌های فراوانی را داشته باشید، از جمله کلمات فحش. همچنین در سراسر فیلم لحظات خشونت‌آمیزی وجود دارد، از جمله پرتاب یک شخصیت از بالکن، کتک خوردن شخصیت‌ها با لوله، شلیک به سگ و کشته شدن آن، تلاش برای حلق‌آویز کردن، و شکستن پای مردی پس از تصادف با ماشین. دو صحنه رابطه جنسی، با برهنه‌ای مختصر (سینه و باسن). مصرف کوکائین، کشیدن ماری‌جوآنا، و نوشیدن الکل. به زبان لهستانی با زیرنویس انگلیسی. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این یک فیلم اکشن لهستانی با هیجان بیش از حد و غیر خلاقانه است. فراستایل، با تمام وقایع و اتفاقات ناگوار و هرج و مرج در دنیای زیرزمینی جنایتکاران کراکوف، لهستان، سبکی دارد که بارها در فیلم‌های نوآر معاصر مشابه دیده‌ایم. گفتگوهای سریع همراه با الفاظ رکیک، صحنه‌های جنسی بی‌دلیل، خشونت افراطی، شخصیت‌های روانی و غیره. این فیلم واقعاً چیزی جدیدی به این ژانر تکراری اضافه نمی‌کند.بازی‌ها بد نیستند، اما شخصیت‌ها آن‌قدرها هم الهام‌بخش نیستند. شخصیت اصلی، دیگو، تا حدی عمق دارد، اما بیشتر شخصیت‌ها کارتونی به نظر می‌رسند. در کل، هیچ چیز اصیلی واقعاً پدیدار نمی‌شود، به جز اینکه فیلم در کراکوف اتفاق می‌افتد به جای لندن یا نیویورک.