والدین مست

در مست‌ها، بعد از اینکه فرانک و نانسی تی‌گارتن (الک بالدوین و سالما هایک) دخترشان را به کالج می‌برند، با مشکلات مالی‌شان دست و پنجه نرم می‌کنند. در حالی که مست هستند، آن دو نقشه‌ای می‌کشند تا پول دربیاورند و در عین حال وانمود کنند که هنوز پولدارند. اما این «راه‌حل» به مشکلات بیشتری منجر می‌شود، که به نوبه خود به فریب بیشتر و در نتیجه تشدید مسائل‌شان می‌انجامد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چگونه فیلم والدین مست به منظور نشان دادن شیب لغزنده شرکت در یک فعالیت غیرقانونی/غیراخلاقی ساخته شده است. اگرچه داستان فیلم اغراق‌آمیز است، آیا فکر می‌کنید که اثر دومینویی مشکلات انباشته‌شده حقیقت دارد؟ آیا فکر می‌کنید ناامیدی منجر به انتخاب‌های بد می‌شود؟
• در این فیلم چگونه همدلی به نمایش گذاشته شده است؟ کدام شخصیت‌ها شایستهٔ همدردی و دلسوزی مخاطبان هستند و کدام‌ها نیستند؟
• چگونه نوشیدن در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا فکر می‌کنید سازندگان فیلم سعی در انتقال پیامی در مورد نوشیدن دارند؟ اگر این‌طور است، در کجا موفق و/یا ناموفق بوده‌اند؟
• چرا فکر می‌کنید تماشاگران کمدی‌های «اغراق‌آمیز» را خنده‌دار می‌دانند؟ آیا خط قرمزی وجود دارد که کمدی از آن فراتر رود؟ در جامعه‌ای که به‌طور فزاینده‌ای در حال یادگیری حساسیت نسبت به جوامع سرکوب‌شده است، آیا این نوع کمدی می‌تواند همچنان شکوفا شود؟ آیا فکر می‌کنید این نوع کمدی در اینجا هم جواب می‌دهد؟

والدین باید بدانند که مست‌ها فیلمی کمدی با هدف آزار مخاطب است که در آن الک بالدوین و سالما هایک نقش‌آفرینی می‌کنند. همان‌طور که از عنوان فیلم پیداست، شخصیت‌های داستان در حالی‌که مست هستند، تصمیمات بدی می‌گیرند و سپس بر انتخاب‌های غلط و مصرف الکل خود اصرار می‌ورزند. سیگار کشیدن و فحاشی (از جمله کلمات f--k و s--t و موارد بسیار دیگر) نیز در فیلم به وفور دیده می‌شود. این کمدی اغراق‌آمیز شامل صحنه‌هایی است که در آن شخصیت‌ها از یک مرد جوان معلول در صندلی چرخدار تمسخر می‌کنند، شخصیت‌هایی با لهجه‌های «قومی» کلیشه‌ای صحبت می‌کنند، و زنی که مست‌نمایی می‌کند و از بدن خود برای جلب توجه سرمایه‌گذاران مرد استفاده می‌نماید. طنز مربوط به پدوفیلی (تمایلات جنسی به کودکان) به‌طور مکرر در فیلم تکرار می‌شود، از جمله صحنه‌ای که یک مجرم جنسی محکوم‌شده (جیم گافیگان) به‌طور همدلانه به تصویر کشیده می‌شود و نوجوانی که سعی می‌کند بستگان خود را به‌گونه‌ای جلوه دهد که گویی او را مورد آزار قرار داده‌اند. ویل فرل در نقش یک ولگرد بددهن ظاهر می‌شود که سعی می‌کند شخصیت سالما هایک را مورد تعرض جنسی قرار دهد. مادی‌گرایی در فیلم به اوج خود می‌رسد، و زوجی از دوستان خود دزدی می‌کنند و دیگران را فریب می‌دهند تا ظاهر ثروتمند خود را حفظ کنند. قرار است احساس خوبی داشته باشیم که این زوج از دختری کوچک که پدرش قاچاقچی مواد مخدر است و در زندان به سر می‌برد، مراقبت می‌کنند، اما با توجه به شخصیت‌های شرور و زشت این فیلم، این موضوع نه برای کودک و نه برای مخاطب پاداشی محسوب نمی‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

والدین مست تلاش می‌کند تا کمدی توهین‌آمیز باشد، اما به‌شدت بد و توهین‌آمیز است. این فیلم از گروهی از بازیگران کمدی با تجربه بهره می‌برد، اما آنها اشتباهات دست و پا چلفتی و غیر اجباری یک گروه تازه‌کار را مرتکب می‌شوند. این فیلم به‌شدت فاقد حس طنز و خارج از محدوده‌های کمدی امروزی است، به‌طوری که تماشاگران را در وحشت به لرزه درمی‌آورد. عناصری مانند شخصیت‌های پدوفیل و شوخی با معلولان، این فیلم را به اثری وحشتناک و شرم‌آور تبدیل کرده است. کسانی که این فیلم را تماشا می‌کنند با یک سوال مواجه می‌شوند: چگونه فیلمی به این بدی توانسته این همه ستاره بزرگ را جذب کند؟در زندگی واقعی، تجارت از طریق برقراری روابط انجام می‌شود. نویسنده و کارگردان مست‌ها، فرد ولف، نویسنده ارشد سابق SNL است؛ با دنبال کردن صفحه IMDb او، می‌توانید ببینید که چگونه همه چیز به خوبی پیش رفته است. در حالی که ولف همچنین کارگردانی کمدی موفق The House Bunny را بر عهده داشته است، مست‌ها در هر سطحی مشکلاتی دارد: فیلمنامه، کارگردانی، تدوین، کیفیت صدا و حتی بازیگری. بالدوین می‌تواند در خواب هم یک الیت عصبی را به تصویر بکشد، اما هایک نقش زن خانه‌دار طبقه بالا را آنقدر اغراق‌آمیز بازی می‌کند که می‌توان آن را بازیگری بد دانست. این فیلم غیرقابل بخشش را رد کنید، حتی اگر به صورت رایگان پخش شود و هیچ کاری برای دو ساعت نداشته باشید.