تیم شبح

در آغاز فیلم «تیم ارواح»، لوئیس (با بازی جان هدر) از کارش در یک فروشگاه کپی‌برداری خسته شده است؛ او رویای حضور در یک برنامه تلویزیونی واقع‌گرایانه محبوب شکار ارواح را در سر دارد. بنابراین دوستانش را جمع می‌کند و به خانه‌ای نزدیک می‌رود که ممکن است ارواح در آن سکونت داشته باشند. در طول یک شب طولانی و ترسناک، گروه (که شامل جاستین لانگ، دیوید کرومهالتز، ایمی سداریس و ملونی دیاز نیز می‌شود) با صداهای عجیب، موجودات مرموز، بینش‌های غیرقابل توضیح و موارد بیشتری روبرو می‌شوند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد مقایسه فیلم "تیم ارواح" با سایر فیلم‌های ترسناک خانه‌ای صحبت کنند. چه چیزی باعث می‌شود فیلم‌های خوب در این ژانر موفق باشند و فیلم‌های متوسط در چه مواردی ضعف دارند؟»
• «تاثیر لحظات ترسناک این فیلم کمدی چگونه است؟ کودکان تا چه حد می‌توانند با صحنه‌های ترسناک کنار بیایند؟»
• «به نظر شما انگیزه لوئیس از بررسی خانه ارواح چیست؟ او در زندگی‌اش به دنبال چه چیزی است؟ آیا این روش خوبی برای رسیدن به هدفش است؟»

والدین باید بدانند که تیم ارواح یک کمدی کم‌هزینه (و کم‌کیفیت) در مورد گروهی از جوانان است که شامل شخصیت‌هایی است که جاستین لانگ و جان هدر آن‌ها را بازی می‌کنند و به بررسی یک خانه‌ی به‌ظاهر ارواح‌زده می‌پردازند و با چیزهایی فراتر از انتظارشان مواجه می‌شوند. چند صحنه‌ی ترسناک و برخی درگیری‌ها و شخصیت‌هایی که بیهوش می‌شوند، در فیلم وجود دارد. همچنین می‌توان انتظار نوشیدن الکل (و شخصیت‌هایی که به‌طور اتفاقی به یک آزمایشگاه متامفتامین برمی‌خورند) و فحاشی را داشت — ازجمله کلمات «س--ت»، «احمق» و گاهی «ف--ک». توجه: نسخه‌ی بدون رده‌بندی سنی نیز برای اجاره/خرید در دسترس است؛ این نقد شامل محتوای اضافی این نسخه نمی‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

«ما طنز را می‌ستاییم، اما این کمدی که ژانر برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی و تحقیقات ماوراءالطبیعه (بله، چنین چیزی وجود دارد) را به سخره می‌گیرد، کاملاً بی‌روح است. در ابتدا، دیالوگ‌ها بیش از حد توضیحی و آشکار هستند. این را با موسیقی متن دست و پاگیر و عدم هماهنگی میان بازیگران همراه کنید، و در نتیجه فیلمی درباره ارواح بی‌جان خواهید داشت که هیچ نشاط و سرزندگی‌ای ندارد.»تیم شبح تلاش می‌کند تا امتیاز کسب کند، هرچند: هر معتاد خودمحترم تلویزیون که خود را در حفره‌های واقعیت ماوراءالطبیعه تلویزیونی می‌بیند، می‌داند که این موضوع چقدر برای طنزپردازی آماده است.