هوانوردان

در فیلم "هوافرا"، دانشمند جیمز گلیشر (با بازی ادی ردمین) مایل است الگوها و دمای هوا را برای پیش‌بینی وضعیت هوا اندازه‌گیری کند، کاری که همتایان او آن را ایده‌ای مسخره می‌دانند. اما وقتی او با آملیا ورن (با بازی فلیسیتی جونز)، خلبانی جسور، تیم می‌شود، آنها برنامه‌ای برای پرواز با بالن گرمایی تا ارتفاعی بالاتر از هر زمان دیگر طراحی می‌کنند. اما پس از برخاستن، این سفر باشکوه به سرعت به مبارزه‌ای برای بقا در برابر طبیعت تبدیل می‌شود.

• اهمیت نمایش شخصیت‌های مختلف در سینما چیست؟ آیا فکر می‌کنید برای هدف گنجاندن طیف متنوع‌تری از افراد، اضافه کردن شخصیت‌هایی که کمتر در جامعه دیده شده‌اند به فیلم‌های تاریخی که بر اساس واقعیت ساخته شده‌اند کار درستی است؟
• چه نمونه‌هایی از شجاعت در این فیلم وجود دارد؟ وقتی گلیشر می‌خواهد برای علم بالاتر پرواز کند، آیا فکر می‌کنید این کار شجاعانه است یا احمقانه؟ او و ورن چگونه در رسیدن به مأموریت خود استقامت نشان می‌دهند؟
• چگونه کنجکاوی گلیشر بر اعمال او تأثیر می‌گذارد؟ کنجکاوی چه زمانی می‌تواند زندگی بشریت را بهبود بخشد؟ چه مشاغل دیگری از افراد کنجکاو بهره می‌برند؟
• چگونه آملیا ورن انتظارات جنسیتی زمانه‌اش را به چالش می‌کشد؟ آیا او یک الگوی مثبت است؟
• جان ترو استدلال می‌کند که برخی افراد به دنبال ستاره‌ها هستند، در حالی که برخی دیگر اطمینان می‌دهند که به آنها برسند. چگونه این نشان‌دهنده فروتنی است و چرا داشتن این ویژگی یک مهارت زندگی مهم است؟ آیا به فیلم‌های بیشتری درباره کسانی که در مرکز توجه نیستند اما اطمینان می‌دهند که دستاوردهایی حاصل شود، نیاز داریم؟

هوای‌پیمایان" یک ماجراجویی تخیلی تاریخی با بالن هوای گرم در لندن دوره ویکتوریایی است. این فیلم داستان جیمز گلیشر (ادی ردمین)، یک هواشناس اولیه را روایت می‌کند که معتقد است می‌توان هوا را پیش‌بینی کرد - ایده‌ای جسورانه در آن زمان. او به همراه یک خلبان شجاع به نام آملیا رن (فلیسیتی جونز) که الهام گرفته از اولین زن هواپیمای جهان، سوفی بلانچارد است، به سفری خطرناک می‌رود تا با بالا رفتن به بالاترین ارتفاع ثبت‌شده، داده‌هایی جمع‌آوری کند. اگرچه شخصیت گلیشر بر اساس یک شخصیت واقعی ساخته شده است، اما داستان آملیا رن تخیلی است و در واقعیت، همکار گلیشر مردی به نام هنری تریسی کاکسدل بوده است. این فیلم حاوی صحنه‌هایی از خطرهای مرگبار، از جمله سقوط یک مرد (که نشان داده نمی‌شود) و سایر حوادث است، اما فاقد هرگونه محتوای بزرگسالانه مانند نوشیدن الکل، کشیدن سیگار، فحاشی یا صحنه‌های جنسی است. تماشاگران در مورد لایه‌های جو زمین اطلاعات کسب می‌کنند و پیام‌هایی درباره ارزش علم، شجاعت، کنجکاوی و فروتنی دریافت می‌نمایند.

شخصیت‌ها الهام‌بخش، عناصر داستانی جذاب و جلوه‌های ویژه نفس‌گیر هستند، اما «هوایی‌ها» همچنان ضعیف است. نویسنده-کارگردان تام هارپر سفر بالونی واقعی و رکوردشکن را تقریباً در زمان واقعی روایت می‌کند که این خود یک مشکل ایجاد می‌کند: این یعنی زمان زیادی که با خوشحالی در حال شناور شدن هستند قبل از اینکه طبیعت سفر آن‌ها را تهدید کند. یکی از نتایج این است که نگاه‌های پر از حسرت زیادی به سمت آسمان وجود دارد که با گفتگوهای «مهم» همراه شده‌اند که تنها برای پر کردن زمان هستند. راه حل دیگر این است که داستان زندگی ورن و گلیشر و انگیزه‌هایشان را از طریق فلش‌بک‌ها روایت کنیم، که یک تکنیک سینمایی رایج است اما در اینجا به‌خوبی اجرا نشده است. گاهی اوقات به نظر می‌رسد که آن‌ها در زمان پریده‌اند یا اینکه مطمئن نیستید داستان چه کسی را دارید می‌بینید. احتمال اینکه برخی از کودکان سردرگم شوند زیاد است و از آنجایی که این تکنیک زیاد استفاده شده، یک مشکل محسوب می‌شود.این موضوع به‌ویژه زمانی ناامیدکننده است که فیلم می‌توانست تأثیر مثبتی بر جوانان بگذارد. از طریق ماجراجویی گلیشر و رن، آزمایش‌های علمی هیجان‌انگیز به نظر می‌رسند. بله، دستکاری زیادی با نشانگرها و صحبت در مورد یکپارچگی ساختاری وجود دارد، اما ایده استفاده از تحقیقات علمی برای بهبود زندگی و نجات آن در پس‌زمینه گرفتار شدن در طوفانی با شدت تورنادو، جذاب است. رن تجسم جسارت در هر دو معنای کلمه است، به این معنی که او از نقش‌های جنسیتی دوره ویکتوریایی فراتر می‌رود تا به دنبال علاقه خود برود، و همچنین بی‌باک است. جونز که نقش او را بازی می‌کند، احساسات پشیمانی و احتیاط را در حالی که دوباره اراده و شجاعت خود را کشف می‌کند، نشان می‌دهد. وقتی او روی بالن می‌رود تا یخ را که مانع فرود شدن آن می‌شود، بشکند، لحظه هیجان‌انگیزی برای زنان است: امیلیا با دراماتیک بودن، از پاشنه خود برای شکستن سقف شیشه‌ای نمادین استفاده می‌کند. تصاویر زیبا از بالن که در آسمان سر می‌خورد و طوفان را تحمل می‌کند، چیزی است که هنرمندان رویای خلق آن را دارند و وقتی اقدامات و حرکات مرگبار را در نظر بگیریم، نتیجه یک شگفتی سینمایی است. با این حال، دقیقاً مانند برخی از آزمایش‌های علمی، «هواشناسان» ممکن است همه عناصر موفقیت را داشته باشند، اما نتیجه نتایج مورد نظر را به دست نمی‌دهد.