روز شب روز شب

دختر روز شب روز شب، روایت دختری ۱۹ ساله بی‌نام (لوئیزا ویلیامز) است که در حال آماده شدن برای حمل یک کوله‌پشتی به میدان تایمز و منفجر کردن خودش در میان جمعیت است. این شخصیت در هیچ زمینه‌ای قرار نمی‌گیرد، او فقط توسط یک راننده سوار ماشین می‌شود، یک شام نودل چینی می‌خورد، در یک اتاق موتل رها می‌شود و به او دستور داده می‌شود که پرده را باز نکند و صورتش را در پنجره نشان ندهد. دختر با نهایت ادب و احترام، تمرکز شدیدی بر روی وظیفه‌اش دارد: او هویت جدیدش را حفظ می‌کند، فشار دادن دکمه انفجار را تمرین می‌کند و دستوراتش را با لحنی یکنواخت و محتاط تکرار می‌کند. صبح روز بعد، رهبران این طرح او را با یک ژاکت ورزشی آبی کمرنگ آماده می‌کنند و به او پیشنهاد می‌دهند که یک ویدئو شهادت ضبط کند. سپس آن‌ها کوله‌پشتی زرد او را با مواد منفجره و میخ پر می‌کنند و او را به سمت اداره بندر می‌فرستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی پردازش برنامه‌ی شخصیت اصلی در فیلم بحث کنند. چرا فکر می‌کنید فیلم‌سازان ترجیح دادند انگیزه‌ها، پیشینه، یا حتی محل زندگی او را نشان ندهند؟ این موضوع چه پیامی در مورد توانایی افراد در شناسایی تروریست‌ها و دلایلی که باعث می‌شود افراد در ابتدا دست به چنین اعمالی بزنند، منتقل می‌کند؟ نظر شما در مورد او چیست؟ چرا چنین احساسی دارید؟ آیا به دلیل چیزی است که در فیلم دیدید یا به دلیل ایده‌ها و احساساتی که قبلا داشتید؟

والدین باید بدانند که این فیلم پرتنش در مورد یک بمب‌گذار انتحاری ۱۹ ساله مناسب کودکان نیست. شخصیت اصلی بدون نام، متقاعد شده که منفجر کردن خودش با یک بمب کوله‌پشتی در میدان تایمز کار درستی است، اما چون فیلم به انگیزه یا پیشینه او نمی‌پردازد، دشوار است که بدانیم در مورد او چه فکری کنیم و این دوگانگی می‌تواند برای نوجوانان پردازشش دشوار باشد. چند لحظه پرتنش وجود دارد در حالی که او به پایان ماموریتش نزدیک می‌شود. برای اینکه در جریان فیلم‌های مشابه بیشتری قرار بگیرید، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فیلم به‌طور درخشانی هرگز دختر را توضیح نمی‌دهد یا او را عجیب نمی‌کند تا ذهن بیننده را راحت کند؛ بلکه هم برای او و هم در مورد او شما را نگران می‌کند. بینندگان می‌فهمند که او یک برادر کوچک و والدین دارد، اما او منزوی و شبیه به یک کودک بی‌سرپرست باقی می‌ماند، حتی زمانی که عزم و ابتکار او با دست‌پاچگی و سردرگمی جذاب ترکیب می‌شود. او مطمئن و نامطمئن، شفاف و غیرقابل درک است. او شیطانی نیست، اما درک آنچه انجام می‌دهد نیز دشوار است.دوربین در طول فیلم به صورت نزدیک روی صورت دختر باقی می‌ماند، اما تمرکز بیشتر و شدیدتر می‌شود وقتی که او در میان جمعیت پیاده‌رو قرار می‌گیرد: در اینجا، صدای ترافیک، گفتگوها، و حتی موسیقی از ماشین‌های عبوری تقریباً خیلی زیاد و طاقت‌فرسا می‌شود.