داستان دِسپِرو

این اقتباس از کتاب کودکان برنده جایزه کیت دی‌کامیلو در سه دنیای متفاوت اتفاق می‌افتد: پادشاهی دور که در سراسر جهان به خاطر سوپ مخصوصی که سرآشپز سلطنتی پخت می‌کند، شناخته شده است؛ سرزمین موش‌ها، جایی که موش‌های بامزه و ترسو یاد می‌گیرند که بترسند؛ و خانه تاریک و اسرارآمیز موش‌های صحرایی. وقتی موش گرسنه‌ای به نام روسکورو (با صدای داستین هافمن) داخل کاسه سوپ ملکه می‌افتد، او دچار حمله قلبی کشنده می‌شود. پادشاه عزادار، موش‌های صحرایی را تبعید می‌کند و پختن یا خوردن سوپ را ممنوع می‌کند و بدین ترتیب سرزمین خود را از هرگونه شادی محروم می‌سازد. در همین حین، در سرزمین موش‌ها، موش کوچکی به نام دسپرو (متیو برودریک) برخلاف سایر موش‌ها ترسو نیست و به دنبال ماجراجویی است. دسپرو پس از شکستن یکی از قوانین اصلی موش‌ها مبنی بر صحبت کردن با شاهزاده خانم پی (اما واتسون) که تنها است، به دنیای زیرین موش‌های صحرایی تبعید می‌شود و توسط روسکورو نجات پیدا می‌کند. همچنین، خدمتکار شاهزاده خانم پی، میگوری (تریسی اولمن) که ظاهر زیبایی ندارد، در رویاهای بیداری خود فکر می‌کند که شاهزاده‌ای است که از واقعیت تلخ خود فرار می‌کند. این شخصیت‌ها در قلعه‌ها، سیاه‌چال‌ها، آشپزخانه‌ها و آمفی‌تئاترهای سرزمین موش‌های صحرایی با یکدیگر برخورد می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ماجراجویی‌های معمول قصه‌های پری‌ها صحبت کنند. این فیلم چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با سایر قصه‌های پری‌ها دارد؟
• در این داستان چند «قهرمان» وجود دارد؟ چه چیزی دسپرو را به یک قهرمان متفاوت تبدیل می‌کند؟
• این داستان چه پیامی برای بیننده‌هایش دارد؟
• کودکانی که با این کتاب آشنا هستند، می‌توانند رمان را با فیلم مقایسه کنند. آیا فیلم توانسته انتظارات شما را برآورده کند؟
• چه تغییراتی ایجاد شده است؟ آیا این تغییرات به فیلم کمک کرد؟ شما چه برداشت‌هایی از کتاب‌های مورد علاقه‌تان را می‌پسندید و کدام یک ناامید کننده بودند؟ چرا؟

والدین باید بدانند که اگرچه این پویانمایی اقتباسی از فانتزی محبوب و برنده جایزهٔ نیبری کیت دی‌کامیلو دربارهٔ موشی شجاع است، با این حال به موضوعات پیچیده‌ای مانند دلتنگی، غم، وفاداری و آسیب می‌پردازد. تنها نکتهٔ نگران‌کننده در داستان، حمله قلبی ناگهانی شخصیت نسبتاً فرعی و چند صحنه خشونت غیرمستقیم (بدون خونریزی یا اسلحه، اگرچه دِسپرو علاقه‌ای به شمشیرها دارد) است. اما ممکن است برای اعضای کوچکتر خانواده دشوار باشد که داستان را دنبال کنند، زیرا ریتم داستان کندتر از پویانمایی‌های معمول است و مفاهیم آن ممکن است برای کودکان پیش‌دبستانی دشوار باشد.

بسیار کم پیش می‌آید که یک فیلم پویانمایی، بدون تلاش برای گنجاندن تعداد زیادی ارجاعات عامیانه‌ی متداول، از کنوانسیون‌های داستان‌های پریان سنتی پیروی کند. «داستان دسپرو» یک پویانمایی زیبا (حتی پویانمایی درون پویانمایی وجود دارد) و حماسی است که کودکان، نوجوانان، والدین و حتی بزرگسالان بی‌علاقه به کودکان را به یک اندازه شگفت‌زده می‌کند. این پویانمایی ماجراجویی و فانتزی (مانند شخصیت «بالدو» که موجودی ساخته شده از میوه‌جات است و صداپیشگی آن را استنلی توچی بر عهده دارد و یکی از سرگرم‌کننده‌ترین و خلاقانه‌ترین شخصیت‌های فانتزی در داستان‌های پریان است) و همچنین حسرت و اندوه (زیرداستان میگ بسیار تاثیرگذار است) را به تصویر می‌کشد. نتیجه دقیقاً همان نوع فیلمی است که کل خانواده باید آن را گرامی بدارد.گاری راس، نویسنده و تهیه‌کننده، فیلمنامه‌ای تاثیرگذار و جاه‌طلبانه خلق کرده است که نه تحقیرآمیز است و نه قابل پیش‌بینی. طرفداران دی‌کامیلو باید تغییرات جزئی اعمال‌شده در فیلم توسط راس و کارگردانان را ببخشند. این فیلم می‌تواند خوانندگان بیشتری را جذب کند که آماده دنبال کردن داستان عمیق‌تر دسپرو، پی، میگ و دیگر شخصیت‌های جادویی که در این فیلم به یاد ماندنی معرفی می‌شوند، باشند.